Το «Game of Thrones» του ΠΑΣΟΚ

Κάθε 3η  Σεπτεμβρίου η οικογενειακή φωτογραφία του ΠΑΣΟΚ φαντάζει ειδυλλιακή. Πρόεδροι νυν και πρώην, και εσωκομματικοί αντίπαλοι θάβουν για λίγες ώρες το στιλέτο των «συντροφικών μαχαιρωμάτων» δηλώνοντας την παρουσία του κόμματος επί τόσα (39 πλέον) έτη στο δημόσιο βίο. Ενδεχομένως κανένας άλλος εορτασμός της επετείου ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν τόσο επεισοδιακός όσο ο περυσινός.

Το ΠΑΣΟΚ είχε βγει βαριά ηττημένο από μια διπλή εκλογική δοκιμασία, οι δύο πρώην πρόεδροι αποδέχτηκαν την τελευταία στιγμή την πρόσκληση του νέου αρχηγού από τον οποίο ο καθένας για τους δικούς του λόγους διατηρούσε αποστάσεις, ο κ. Παπανδρέου προσήλθε καταχειροκροτούμενος στην αίθουσα του Μουσείου Μπενάκη από τον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί περισσότερο για να μπει στο μάτι του κ. Αλ. Τσίπρα, που την ίδια ώρα διακήρυσσε σε συγκέντρωση στη Νίκαια ότι η 3η Σεπτεμβρίου δεν είναι κληρονομιά κανενός. Η ιστορία διέψευσε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, μολονότι αυτή τη φορά διεκδικεί τμήμα της ίδιας κληρονομιάς ο κ. Α. Λοβέρδος, ο οποίος επέλεξε εκείνη την ημέρα για να εγκαινιάσει τα γραφεία του κόμματός του. Ο εφετινός εορτασμός θα έχει λιγότερο πολιτικό δράμα. Αν μη τι άλλο το τελευταίο διάστημα αποκαταστήθηκαν οι σχέσεις των κκ. Κ. Σημίτη και Γ. Παπανδρέου με τον κ. Ευ. Βενιζέλο.

Οι πάγοι έλιωσαν ξαφνικά και για το φαινόμενο αυτό δεν ευθύνεται η «τρύπα» του μνημονίου που έχει εγκατασταθεί πάνω από το ΠΑΣΟΚ και απειλεί την επιβίωσή του. Η ηρεμία στις σχέσεις Βενιζέλου-Παπανδρέου αποκαταστήθηκε στη συνάντηση που είχαν στις 18 Ιουλίου στο υπουργείο Εξωτερικών. Με τον κ. Σημίτη υπήρξε τηλεφωνική επικοινωνία αλλά και κατ’ ιδίαν συνάντηση στο γραφείο του πρώην πρωθυπουργού στη Βουλή, η οποία κρατήθηκε μυστική. Και οι δύο πρώην πρόεδροι θα μιλήσουν στις 4 Σεπτεμβρίου στο διήμερο συνέδριο που οργανώνει τι ΙΣΤΑΜΕ, πριν από την κεντρική ομιλία του κ. Βενιζέλου.

Καταλάγιασαν έτσι εστίες έντασης που δηλητηρίαζαν την εσωτερική ζωή του ΠΑΣΟΚ, κυρίως αυτή ανάμεσα στους κκ. Παπανδρέου και Βενιζέλο. Οι διαρροές για την οικονομική διαχείριση στο ΠΑΣΟΚ επί προεδρίας Παπανδρέου είχαν οδηγήσει σε μετωπική σύγκρουση τις δύο ηγετικές προσωπικότητες του κόμματος τον Απρίλιο. Έπειτα από την συνάντησή τους στη Βουλή, ο κ. Παπανδρέου εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αποκάλυπτε ότι ήταν οργισμένος για «τις απαράδεκτες, άθλιες και ανήθικες διαρροές, που στηρίζονται σε ψεύδη» και για το κλίμα που έχει δημιουργηθεί, που «διαλύει το ΠΑΣΟΚ» και δεν μπορεί να γίνει ανεκτό.

Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εκτιμούσε ότι τα δημοσιεύματα για τα οικονομία του ΠΑΣΟΚ στόχευαν στην ηθική απαξίωσή του και απειλούσε με προσφυγή στη Δικαιοσύνη όσον συνήργησαν «στην παραγωγή και αναπαραγωγή των ανήθικων χαλκευμένων διαρροών και των ψευδών». Ο κ. Βενιζέλος τον παρότρυνε να προσφύγει στη Δικαιοσύνη, εφόσον θεωρεί ότι θίγεται από τα δημοσιεύματα. Εκείνη την περίοδο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε ενοχληθεί πολύ από την δραστηριότητα της «Κίνησης των 75» (Μιχ. Καρχιμάκης, Γρ. Νιώτης, Π. Οικονόμου, κ. ά), ενώ ο κ. Παπανδρέου δεν μπορούσε να  καταπιεί» την ιδέα της συμμετοχής του ΠΑΣΟΚ ως ιδρυτικό μέλος στην Προοδευτική Συμμαχία, η οποία αμφισβητούσε τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Η κατάσταση είχε φτάσει σε ακραίο σημείο, υπήρξαν φήμες για διαγραφή του κ. Παπανδρέου, όπως είχε κάνει και εκείνος για τον κ. Σημίτη για μια αιτία λιγότερο σοβαρή.

Ο κ. Βενιζέλος όμως επέλεξε να κλείσει τον κύκλο του αίματος στην πασοκική εκδοχή του «Games of thrones».Οι διαρροές περιορίστηκαν, το πόρισμα για τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ το οποίο αρχικώς θα όδευε για την Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής χάθηκε στον δρόμο και η ηγεσία του κόμματος  υποσχέθηκε ότι θα δώσει στη δημοσιότητα όταν υποβληθούν στην ίδια διαδικασία και τα υπόλοιπα κόμματα. Ο κ. Παπανδρέου ηρέμησε και στην τελευταία συνάντησή του με τον κ. Βενιζέλο εκτός από παραινέσεις για την εξωτερική πολιτική μπόρεσε να επανέλθει στο ζήτημα που τον καίει περισσότερο από κάθε άλλο: να αναγνωριστεί η προσφορά του στη σωτηρία της Ελλάδας από την χρεοκοπία, ώστε να πάψει και η αντίδραση της κοινωνίας προς το πρόσωπό του.

Μέχρι σήμερα ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ  υπερασπίζεται μόνος τον εαυτό του. Ενδεχόμενος, λένε ορισμένοι, επειδή αρνείται να κάνει  έναν ειλικρινή απολογισμό της θητείας του αλλά κατηγορεί επίμονα όλους τους άλλους, τη συντηρητική Ευρώπη, τις αγορές, τα εγχώρια συμφέροντα, τα ΜΜΕ, και φυσικά όσους τον ήθελαν να τον ρίξουν από την εξουσία. Ο ίδιος δεν κατονόμασε ποτέ τον κ. Βενιζέλο αλλά βουλευτές που πρόσκεινται σε εκείνον δεν είχαν πρόβλημα να το πράξουν – ο διχασμός του Ιουνίου του 2011, όταν στους διαδρόμους της Βουλής ακούστηκαν βαριές κουβέντες για «αποστάτες» και «συμμορίες» δεν ξεπεράστηκε εύκολα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο συνέδριο του Μαρτίου κάποιοι ζητούσαν να διερευνηθούν οι συνθήκες υπό τις οποίες έχασε την πρωθυπουργία ο κ. Παπανδρέου, αλλά δεν βρήκαν ανταπόκριση από τους συνέδρους.

Ακόμη και στο εσωτερικό της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος υπήρχε αμφιταλάντευση ορισμένων βουλευτών η δυναμική της οποίας εξαντλήθηκε στο περίφημο δείπνο των «πρώην πρωθυπουργών», τον Φεβρουάριο, όπου η επιθυμία για απόσχιση από «το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου» συγκρούστηκε με την πραγματικότητα της πολιτικής επιβίωσης. Επιπλέον ο κ. Παπανδρέου αρνήθηκε να τεθεί επικεφαλής τέτοιων πρωτοβουλιών και να διασπάσει το ΠΑΣΟΚ.

Ο κ. Σημίτης, από την ώρα που παρέδωσε το δαχτυλίδι στον κ. Παπανδρέου (προκαλώντας τη δυσφορία του κ. Βενιζέλου και την όψιμη αλλά εκρηκτική ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ από το Ζάππειο το 2007) δεν ξαναμπλέχτηκε στα πόδια του. Στη διάρκεια εκείνης της μονομαχίας Παπανδρέου-Βενιζέλου, πάντως, χάλασε η σχέση του πρώην πρωθυπουργού και με τους δύο πολιτικούς. Ο κ. Σημίτης, ο οποίος επιβίωσε από επικές μάχες με τον Ανδρέα Παπανδρέου εκστομίζοντας την ιστορική φράση «είμαι και εγώ συνδρομητής του ΠΑΣΟΚ!», απέφυγε τη σύγκρουση με τους επιγόνους.

Πηγή: Σοφοκλέους 10