Στα ράντσα του «Αττικού» ο ασθενής αναστενάζει

Οι ελλείψεις σε προσωπικό στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της Δυτικής Αττικής προκαλούν σοβαρότατες δυσλειτουργίες, που πολλαπλασιάζονται καθώς το νοσοκομείο ήδη επωμίζεται το βάρος από το «Αγία Βαρβάρα» το οποίο εκκενώνεται.

«Είμαι στο ράντσο δεύτερη εβδομάδα. Μας είπαν ότι θα βρεθεί κρεβάτι το Σάββατο, αλλά πού…» μας λέει ηλικιωμένη που περιμένει να χειρουργηθεί

Της Αφροδίτη Τζιαντζή

Με την πρώτη ματιά το τεράστιο κτιριακό συγκρότημα του Αττικού Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου στο Χαϊδάρι εντυπωσιάζει. Μοντέρνα αρχιτεκτονική, σύγχρονες υποδομές, μίνι μάρκετ, τράπεζα, εστιατόριο σε ένα φωτεινό αίθριο, υποδοχή που θυμίζει ξενοδοχείο, πεντακάθαροι διάδρομοι. Κι όμως ένα βήμα στα ενδότερα και η μαγική εικόνα θρυμματίζεται. Διασωληνωμένοι ασθενείς, καρκινοπαθείς και πνευμονοπαθείς στοιβάζονται σε ράντσα, στοιχισμένα κατά δεκάδες στους διαδρόμους. Μονάδες υπολειτουργούν, ολόκληρες πτέρυγες δεν έχουν λειτουργήσει ποτέ.

Το μεγαλύτερο νοσοκομείο της Δυτικής Αττικής, όπου νοσηλεύονται σε μόνιμη βάση πάνω από 700 ασθενείς, με περισσότερους από 100 σε ράντσα, εξυπηρετώντας στις εφημερίες του σταθερά πάνω από 1.000 άτομα, είναι ένας γίγαντας που ασθμαίνει. Οι ελλείψεις σε προσωπικό προκαλούν σοβαρότατες δυσλειτουργίες, που πολλαπλασιάζονται καθώς το νοσοκομείο ήδη επωμίζεται το βάρος από το «Αγία Βαρβάρα» που εκκενώνεται.

Υποσχέσεις για τα κενά

Οπως τονίζουν οι εργαζόμενοι, ο υπουργός Αδωνις Γεωργιάδης είχε υποσχεθεί ότι ώς τα μέσα Σεπτεμβρίου θα καλυφθούν τα 350 κενά, κυρίως νοσηλευτές και τεχνικό προσωπικό που κρίνονται απολύτως απαραίτητοι για την ασφαλή λειτουργία των μονάδων. Προς το παρόν δεν έχει προσληφθεί ούτε ένας. Αντίθετα ο υπουργός σπεύδει να μας συμφιλιώσει με τη μονιμότητα των ράντσων και να μαλώσει όσους διαμαρτύρονται σαν «γκρινιάρικα στρουμφάκια».

Η γκρίνια έχει στερέψει από τους διαδρόμους με τα ράντσα, καθώς οι αποκαμωμένοι ασθενείς και οι συνοδοί τους μοιάζουν να έχουν αποδεχτεί καρτερικά τη μοίρα τους: «Είμαι στο ράντσο δεύτερη εβδομάδα. Μας είπαν ότι θα βρεθεί κρεβάτι το Σάββατο, αλλά πού…» μας λέει ηλικιωμένη που περιμένει να χειρουργηθεί. «Ελπίζω μετά την εγχείρηση να της βρουν επιτέλους κρεβάτι να μην την αφήσουν έτσι» προσθέτει η κόρη της. Οι πιο τυχεροί έχουν κρεβάτι, όχι όμως απαραίτητα ασφαλή νοσηλεία, καθώς οι ελλείψεις θέτουν σε κίνδυνο την ίδια την περίθαλψη. «Εχουμε ασθενείς με οξυγόνο στους διαδρόμους, μηχανήματα που χαλάνε επειδή δεν υπάρχει προσωπικό να τα συντηρήσει, στην πνευμονολογική-νευρολογική μονάδα με 44 ασθενείς, μεταξύ τους και διασωληνωμένους, είμαστε μόνο δύο άτομα αυτή τη στιγμή, προϊστάμενη και αναπληρώτρια, χωρίς ούτε μία νοσηλεύτρια» μας λέει η Ελευθερία Μαστρογιάννη, προϊστάμενη της συγκεκριμένης μονάδας και αντιπρόεδρος του σωματείου εργαζομένων.

Η διοίκηση του νοσοκομείου με επιστολή στον υπουργό στα μέσα Ιουλίου υπενθύμισε τα προβλήματα που προκαλεί η υποστελέχωση: στη ΜΕΘ λειτουργούν μόνο οι 14 από τις 25 κλίνες, στη μονάδα νεογνών λειτουργούν μόλις τέσσερις θερμοκοιτίδες ενώ -όπως μας είπαν οι εργαζόμενοι- μπορούν να αναπτυχθούν ώς και 22, η μονάδα παίδων με πέντε κλίνες (η μοναδική στην υγειονομική περιφέρεια Δυτικής Αττικής, Πειραιώς και νήσων) δεν έχει ανοίξει ποτέ στα δέκα χρόνια λειτουργίας του νοσοκομείου, η μονάδα βραχείας νοσηλείας στα επείγοντα περιστατικά με 6 κλίνες δεν λειτουργεί, ούτε η ακτινοθεραπεία με 9 κλίνες, ενώ ολόκληρη πτέρυγα με 34 κλίνες παραμένει κλειστή. Η καρδιοχειρουργική μονάδα υπολειτουργεί με μόλις 5 από τις 10 κλίνες, τα τακτικά εξωτερικά ιατρεία δεν λειτουργούν τις ημέρες τις εφημερίας λόγω έλλειψης προσωπικού, ενώ από τις 14 χειρουργικές αίθουσες λειτουργούν μόλις οι μισές, λιγότερες ακόμα το καλοκαίρι. Ασθενείς περιμένουν για μήνες ολόκληρους να χειρουργηθούν, σε λίστες αναμονής με ημερομηνίες που μετατίθενται διαρκώς. «Αν κάποιος έχει σοβαρό χειρουργείο, για παράδειγμα καρκίνο, ίσως μπορεί να περιμένει 10-15 μέρες, αλλά εδώ μιλάμε για δύο και τρεις μήνες. Απαυδούν οι άνθρωποι. Παλιότερα όσοι είχαν τη δυνατότητα κατέφευγαν αναγκαστικά στον ιδιωτικό τομέα. Πλέον δεν την έχουν και μέχρι να χειρουργηθούν η κατάστασή τους επιδεινώνεται» μας λέει ο Μιχάλης Ρίζος, γιατρός στο «Αττικό» και γραμματέας του σωματείου εργαζομένων.

«Ο υπουργός στο περιβόητο ραντεβού μαζί μας είχε πει ότι θα καλύψει τα κενά, αλλά έχουμε μείνει στα παχιά λόγια» μας λέει ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων, Γιάννης Πλαγιανάκος, ένας από τους 11 τραυματιοφορείς του νοσοκομείου – μόλις δύο στα επείγοντα της εφημερίας που εξυπηρετούν ώς και 1.500 εξωτερικούς ασθενείς, ενώ σε άλλα νοσοκομεία υπάρχουν οι τετραπλάσιοι. «Περνάμε μια δύσκολη περίοδο» παραδέχεται ο διοικητής του νοσοκομείου Ηλίας Λαμπίρης. «Περιμένουμε όμως μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου 75 άτομα, μεταθέσεις από το πρώτο κύμα κινητικότητας και από το ΚΕΕΛΠΝΟ. Επιπλέον αναμένουμε το δεύτερο κύμα κινητικότητας, να έρθουν ειδικότητες υγείας που καταργήθηκαν στην επαγγελματική εκπαίδευση».

Αυτά είναι σταγόνα στον ωκεανό, απαντάνε οι εργαζόμενοι, απαιτώντας μόνιμες προσλήψεις νέου προσωπικού, και όχι μεταθέσεις και συμβασιούχους, που όπως μας λένε «μέχρι να μάθουν τη δουλειά έχουν φύγει». Κι όμως το νοσοκομείο διαθέτει υποδομές που παραμένουν αναξιοποίητες και υπερσύγχρονα μηχανήματα που «παγώνουν». «Το ακτινοθεραπευτικό τμήμα για καρκινοπαθείς υπολειτουργεί, με πολλά περιστατικά να περιμένουν, ενώ θα μπορούσε να εξυπηρετεί τον κόσμο, καθώς τα κρούσματα καρκίνου πληθαίνουν και δεν υπάρχουν αντίστοιχες μονάδες στην περιοχή» μας λέει ο Μιχάλης Ρίζος.

Πολιτικές αλχημείες

«Η εξήγηση για όσα συμβαίνουν είναι πολιτική: το δημοσιονομικό σύμφωνο σταθερότητας τους έχει απαγορεύσει τις προσλήψεις προσωπικού και προσπαθούν με αλχημείες να παρουσιάσουν μια πλαστή εικόνα. Ενώ το νοσοκομείο έχει πληρότητα 130% και έχουμε έλλειμμα κλινών, η κυβέρνηση θεωρεί ότι έχουμε πλεόνασμα. Γι” αυτό κλείνει τα νοσοκομεία. Παρουσιάζει το πρωτογενές πλεόνασμα πάνω στις πλάτες τις δικές μας, των ασθενών και προσωπικού και στη διάλυση κάθε δημόσιας δομής. Πόσο θα συνεχιστεί αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί είναι επικίνδυνοι».

Ενώ τα ράντσα πλημμυρίζουν τους διάδρομο, παραμένουν 88 κλίνες κλειστές λόγω έλλειψης προσωπικού. Μεγάλες είναι οι ελλείψεις σε παραϊατρικό προσωπικό, τεχνολόγους, παρασκευαστές, νοσηλευτές. Τα απογεύματα και τα βράδια αντιστοιχούν μόλις δύο νοσηλευτές ανά 48-50 ασθενείς. Ολο το νοσοκομείο έχει μόνο ένα εργάτη -για την αποθήκη, το φαρμακείο και τον ιματισμό- ενώ απλήρωτοι για τουλάχιστον δύο μήνες παραμένουν και περισσότεροι από εκατό εργολαβικά εργαζόμενοι στη φύλαξη και την καθαριότητα.

«Το επικίνδυνο αυτή τη στιγμή είναι ότι δεν λειτουργεί η μονάδα λοιμώξεων – έκλεισε για δύο μήνες το καλοκαίρι και δεν μπορεί τώρα να ξανανοίξει επειδή δεν υπάρχει προσωπικό, ήδη είμαστε 100 λιγότεροι από πέρσι. Ασθενείς με φυματίωση, που έχει έξαρση, νοσηλεύονται σε κοινούς θαλάμους, με υψηλό κίνδυνο μετάδοσης για τους ασθενείς και το προσωπικό» εξηγεί η αντιπρόεδρος του σωματείου.

Τα προβλήματα που απαριθμούν οι εργαζόμενοι μοιάζουν να μην έχουν τέλος: «Δεν υπάρχει χειρουργική αίθουσα για τα επείγοντα περιστατικά. Ασθενείς με σοβαρά κατάγματα μένουν στις κλινικές και λιμνάζουν εβδομάδες. Στο Κέντρο Υγείας Περιστερίου, που υπάγεται στο Αττικό, το προσωπικό είναι απλήρωτο από τον Μάιο που έληξε η σύμβασή τους με το ΚΕΕΛΠΝΟ και εργάζονται πλέον εθελοντικά. Ο κόσμος είναι κουρασμένος, εξαθλιωμένος και προσβεβλημένος. Δεν πάει άλλο. Αγωνιζόμαστε να μην κλείσει κανένα νοσοκομείο, για δωρεάν και δημόσια υγεία για όλους, γιατί τα νοσοκομεία φτιαχτήκανε με αίμα και ιδρώτα του λαού και δεν μπορεί να μας τα κλείσει καμία τρόικα και κανένας δανειστής και ο κόσμος να πεθαίνει στον δρόμο» λέει οργισμένος ο πρόεδρος του σωματείου.

Κοινωνικό ιατρείο

Κι όμως, για μια στιγμή το πρόσωπό του φωτίζεται. «Το μόνο που μας ικανοποιεί είναι ότι εδώ και μήνες έχουμε φτιάξει ένα κοινωνικό παιδικό ιατρείο στα ΤΕΠ (Τμήματα Επείγοντων Περιστατικών), με πρωτοβουλία του σωματείου και την άδεια του διοικητή και του διευθυντή παιδιατρικής κλινικής, για παιδιά άπορων και ανασφάλιστων. Λειτουργεί καθημερινά εκτός εφημερίας, 11.00 με 14.00, όπου τα παιδιά εμβολιάζονται και εξετάζονται δωρεάν. Μόνο τα συγχαρητήρια που δεχόμαστε από γονείς και παππούδες, που έρχονται από όλη την Αττική, μας γεμίζουν χαρά».

Οι εργαζόμενοι στο Αττικό και στα υπόλοιπα νοσοκομεία της Δυτικής Αττικής -Αγία Βαρβάρα, ΨΝΑ, Δρομοκαΐτειο, Θριάσιο- πραγματοποίησαν χθες συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Παλατάκι στο πλαίσιο της τετράωρης στάσης εργασίας, ενώ συμμετέχουν στη σημερινή απεργία της ΠΟΕΔΗΝ και ετοιμάζουν κλιμάκωση των κινητοποιήσεων με συνέλευσή τους τη Δευτέρα.

a.tziantzi@efsyn.gr

……………………………………………………………………………………………………………………………………..

Εγκαινίασαν αίθουσα χημειο­­θεραπείας χωρίς ογκολόγο…

→Καρκινοπαθείς περιμένουν έως και δύο εβδομάδες να στείλει ο ΕΟΠΥΥ τα φάρμακα στη Χίο

ΧΙΟΣ Του Γιώργου Παγούδη

Μέχρι και δύο εβδομάδες είναι υποχρεωμένοι να περιμένουν οι καρκινοπαθείς τα φάρμακά τους ώστε να ακολουθήσουν τη θεραπεία τους. Και αυτό γιατί ο ΕΟΠΠΥ αργεί χαρακτηριστικά να τα φέρει στη Χίο, ενώ παράλληλα αρνείται να δώσει τη σχετική έγγραφη βεβαίωση που απαιτείται ώστε οι ασθενείς που τα έχουν άμεση ανάγκη να τα προμηθευτούν χωρίς κόστος από φαρμακεία που διαθέτουν σχετικό απόθεμα και τα οποία στη συνέχεια θα πληρωθούν από το ταμείο ασφάλισης του κάθε ασθενούς.

Αυτά κατήγγειλε ο Π.Κ., του οποίου στενός συγγενής πάσχει από καρκίνο. «Ετσι είμαστε υποχρεωμένοι είτε να τα πληρώσουμε από την τσέπη μας είτε να ταξιδέψουμε στην Αθήνα, και μάλιστα αεροπορικώς, ώστε να τα φέρουμε από εκεί. Και αυτό γιατί τα συγκεκριμένα φάρμακα μεταφέρονται μόνο εντός ψυγείου, κάτι που σημαίνει ότι καμία εταιρεία ταχυμεταφορών δεν αναλαμβάνει τη μεταφορά τους. Εννοείται ότι και στις δύο περιπτώσεις το κόστος είναι δυσβάσταχτο, αφού στην πρώτη περίπτωση θα πληρώσουμε τουλάχιστον 1.400 ευρώ, ενώ στη δεύτερη όλο το κόστος των αεροπορικών εισιτηρίων συν τα όποια άλλα έξοδα συνεπάγεται ένα ταξίδι στην Αθήνα».

Ο ίδιος, μάλιστα, αφού όπως είπε θεωρεί αδύνατον να αντέξει αυτή τη διαδικασία για καιρό, και ψάχνοντας εναλλακτική λύση, σκέφτεται πλέον πολύ σοβαρά να ψάξει και στην αγορά της Τουρκίας για τα ανάλογα φάρμακα. «Δεν το έχω κοιτάξει ακόμα, αλλά θα το κάνω σίγουρα. Και αν κοστίζουν λιγότερα εκεί, θα αρχίσω να τα προμηθεύομαι από τη Σμύρνη» κατέληξε.

Την ίδια ώρα, πάντως, που καταγράφονταν οι συγκεκριμένες καταγγελίες, στο Νοσοκομείο Χίου εγκαινιαζόταν και επίσημα η αίθουσα χημειοθεραπείας καρκινοπαθών. «Ετσι ικανοποιήθηκε ένα πάγιο αίτημα του Συλλόγου Καρκινοπαθών που ζητούσαν τη βελτίωση των συνθηκών νοσηλείας» δήλωσε ο διοικητής του Νοσοκομείου Χίου Παντ. Μπουμπάρης. Ο ίδιος, απαντώντας, πάντως, σε σχετική ερώτηση, διευκρίνισε ότι, παρά το γεγονός των εγκαινίων της αίθουσας, δεν φαίνεται ακόμη εφικτή η πρόσληψη ογκολόγου, ακόμα και αν η θέση προβλέπεται στο οργανόγραμμα του ιδρύματος.

Πολύμηνες λίστες αναμονής

Παράλληλα, έβαλε και εκείνος κατά του ΕΟΠΠΥ αφού, όπως είπε, η ελλειμματική προσφορά του στον τομέα της πρωτοβάθμιας περίθαλψης και ειδικά των μικροβιολογικών εργαστηρίων, που δεν λειτουργούν ακόμα και αν έχουν το απαραίτητο προσωπικό, συσσωρεύει πολλά προβλήματα στο νοσοκομείο που πασχίζει να καλύψει το κενό αυτό. «Παρά τις όποιες προσπάθειές μας, όμως, είναι φανερό ότι δεν υπάρχει λύση, αφού έτσι δημιουργούνται οι πολύμηνες λίστες αναμονής ακόμα και για τις πιο απλές αιματολογικές εξετάσεις π.χ.».

Οσο για το ζήτημα της έλλειψης φαρμάκων, ο ίδιος τόνισε ότι το νοσοκομείο κάνει ό,τι μπορεί ώστε να διευκολύνει τους ασθενείς, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον ΕΟΠΠΥ.

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών