Η στρατηγική της παράνοιας - Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

«Η κυβέρνηση της χώρας χρησιμοποιεί την κοινωνική αναταραχή από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα για να διαλύσει τη δασική μας πολιτική και να επιτρέψει μαζική δόμηση στα δικά μας δάση». Τάδε έφα Κρίτων Αρσένης, προστάτης της μεσογειακής φάλαινας και πάσης χλωρίδος, κάτι σαν οικολογικό γκάτζετ του ευρωψηφοδελτίου που είχε καταρτίσει εν τη σοφία του ο Γεώργιος Παπανδρέου του Ανδρέα. Πόσα πια πρέπει να συμβούν για να καταλάβουμε πως όλα αυτά γίνονται για το ξεπάτωμα της πεύκης, της κυπαρίσσου και της δρυός; Ξύπνα, λαέ.

Σε ύφος πιο συγκροτημένης παράνοιας –με την καλή έννοια το λέω–, πολιτικός αναλυτής αποφαίνεται, πάντα με την καλή έννοια, πως αφού η Χρυσή Αυγή δεν επωφελήθηκε από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν είναι δυνατόν η εντολή να δόθηκε από ηγετικά της στελέχη. Προεκτείνοντας δε την άτεγκτη λογική ώς εκεί που δεν πάει άλλο, αναρωτιέται ευλόγως «μήπως;». Αφού η μόνη ωφελημένη από τη δολοφονία είναι η κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, μήπως θα πρέπει να αναζητήσουμε αλλού τους ηθικούς αυτουργούς; Συγκρίνει δε την υπόθεση με τη Μαρφίν, όπου κι εκεί επωφελήθηκε η κυβέρνηση της τότε εποχής. Τι άλλο πρέπει να μας συμβεί για να καταλάβουμε επιτέλους; Ξύπνα, λαέ.

Ολα αυτά μου φαίνονται απολύτως λογικά. Απλώς, αν θέλουμε να αποτιμήσουμε τα τραγικά γεγονότα, θα πρέπει να συνεκτιμήσουμε όλους τους παράγοντες της δημόσιας ζωής και όχι να περιορισθούμε στον δάκο της δασοκτονίας και στα αιμοβόρα ένστικτα της ηγεσίας του τόπου. Διότι και η παράνοια, πάντα με την καλή έννοια, έχει τους κανόνες της, τους οποίους οφείλουμε να σεβόμεθα εάν θέλουμε να την υπηρετήσουμε ως γνήσιοι ζηλωτές της. Πώς είναι δυνατόν να μη λάβουμε υπ’ όψιν ότι τη νύχτα εκείνη στο στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» τον Ολυμπιακό Πειραιώς τον συνέτριβε με τέσσερα απανωτά γκολ η Παρί Σεν Ζερμέν; Γνωρίζοντας μάλιστα ότι η εν λόγω ποδοσφαιρική ομάδα της Γαλλίας έχει τη φήμη της «δεξιάς», φαντασθείτε τι προβλήματα θα είχαν δημιουργηθεί στην κυβέρνηση εάν την επομένη όλος ο κόσμος αντιλαμβανόταν τη φρικώδη αλήθεια. Το γεγονός δηλαδή ότι η γαλλική δεξιά, κατά συνέπειαν η ευρωπαϊκή, της ελληνικής συμπεριλαμβανομένης, συμπεριφέρθηκε με τέτοια αναλγησία στα δικά μας παιδιά. Και δη, στο σπίτι τους, στον τόπο τους. Η κυβέρνηση θα έπρεπε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ενώ, με όλα τα τραγικά που συνέβησαν, η βάρβαρη συμπεριφορά της γαλλικής δεξιάς πέρασε απαρατήρητη και οι Ελληνες ομοϊδεάτες της την έβγαλαν αβρόχοις ποσί. Υποθέτω ότι με την πάροδο των ημερών θα προκύψουν και νέα στοιχεία. Δεν ξέρουμε, ας πούμε, αν την ημέρα εκείνη παρατηρήθηκαν κινήσεις στρατευμάτων στα σύνορα της Νοτίου με τη Βόρειο Κορέα, τι ειπώθηκε στη Μεγάλη Στοά, πώς αντέδρασαν τα εβραϊκά συμφέροντα και πόσοι Ναΐτες κυκλοφορούν στη ζώνη Σένγκεν. Τα δεδομένα της υπόθεσης παραμένουν ρευστά και δεν πρέπει να βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα. Οι καιροί και οι καταστάσεις απαιτούν σύνεση και προσοχή.

Θα μου πείτε προς τι η διάθεση για «εξυπνάδες». Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με το άρωμα του αγιασμού και τον σεβασμιότατο Πειραιώς. Και γιατί παριστάνω τον έκπληκτο, λες και είναι η πρώτη φορά που η δημόσια ζωή έρχεται αντιμέτωπη με τη στρατηγική της παράνοιας. Μας έχει βοηθήσει και στο παρελθόν, και προσωπικά δεν θα ξεχάσω ποτέ την πινακίδα που απαγόρευε τη διέλευση πυρηνικών από τον Δήμο Δάφνης. Είναι οδυνηρό να παραδεχθείς ότι ένα τμήμα του υποκόσμου, με οργάνωση συμμορίας, έχει πείσει συμπολίτες μας να το ψηφίσουν και να του δώσουν θέση στη Βουλή. Είναι ακόμη πιο οδυνηρό να παραδεχθείς ότι η αποδοχή της βίας ως μέσο άσκησης πολιτικής μπορεί να παραδώσει τη δημοκρατία μας στις συμμορίες της νύχτας.

Η Καθημερινή