Θερίζουμε, ό,τι ακριβώς σπείραμε….

AΠOΣTOΛH: Ντίνος Αυγουστή

Δεν είναι άμοιρος ευθυνών ο Λάος, όπως θέλουν να πιστεύουν μερικοί για ότι αρνητικό παρακολουθούμε σήμερα να συμβαίνει με την Εθνική μας οικονομία. Αποτελεί κοινό μυστικό ότι τις τελευταίες τρεις τουλάχιστον δεκαετίες τρώγαμε αδιαμαρτύρητα κυριολεκτικώς από τις σάρκες μας!!! Συνδικαλιστές και λοιποί παράγοντες του δημόσιου βίου, που υπήρξαν οι κύριοι θεματοφύλακες των εργατικών δικαιωμάτων του Λαού, βρέθηκαν μέσα από κυβερνητικές θέσεις να αντιμάχονται με απίστευτη σθεναρότητα εκείνους που μέχρι προ τίνος υπερασπίζονταν!



Και οι απλοί Έλληνες πολίτες, πλην ελαχίστων λαμπρών εξαιρέσεων, παρακολουθούσαν αδιάφορα. Αποκορύφωμα οι ανέξοδες πολιτικές όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων που χάριν των μικροπολιτικών επιλογών τους μοίραζαν χρήματα και οφίτσια με την σέσουλα. Πολιτικοί που δεν πειθάρχησαν ποτέ στις εντολές της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, με αποτέλεσμα τα χρήματα που εισέρεαν από την Ευρώπη για επενδύσεις να γίνονται ανύπαρκτα σεμινάρια επαγγελματικής εκπαίδευσης, και κατανάλωση!!!

Για τους υποψιασμένους ήταν απλώς θέμα χρόνου το πότε θα βρισκόμαστε απέναντι στις επιπτώσεις της διαχρονικής ανευθυνότητας κυβερνώντων και κυβερνωμένων. Η πολιτική, κομματική, συνδικαλιστική και οικονομική άρχουσα τάξη της Ελλάδας, για δεκαετίες συμπεριφέρθηκε ανεύθυνα, άσωτα, σπάταλα, με αποκλειστικά κριτήρια κομματικής και πολιτικής πελατειακής συναλλαγής. Όλα στο πόδι και για την «αρπαχτή», όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει και η θυμοσοφία του απλού Λαού. Την νύμφη, όμως, όλοι μαζί είναι που θα την πληρώσουμε. Έντιμοι και ανέντιμοι. Ειλικρινείς και ψεύτες. Η προσωπική ευθύνη, όπως φυσικά και ο προσωπικός πατριωτισμός τείνουν να γίνουν δυστυχώς είδη προς εξαφάνιση, αφού στις μέρες μας, ακόμα και η ανιδιοτελής προσφορά προς την πατρίδα, συνήθως αμφισβητείται, κατασυκοφαντείται, περιθωριοποιείται  και τελικώς εξοντώνεται.

Τα τελευταία 30 τουλάχιστον χρόνια μεριμνούσαμε μόνο για το θέαμα και με αδιαφανείς διαδικασίες προσπαθούσαμε για τον άρτον υμών τον επιούσιον. Και σπανίως ορθώσαμε το ανάστημα μας, με αποτέλεσμα σήμερα να προσπαθούμε να διορθώσουμε τα αδιόρθωτα, αφού η υπερηφάνεια του καθενός μας, αλλά και η υπερηφάνεια της χώρας μας έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα. Και τώρα μέσα από τις στάχτες ψάχνουμε την σπίθα που θα δώσει ξανά το έναυσμα για την Εθνική αναγέννηση και την Εθνική ανασυγκρότηση.

Να δώσουμε λοιπόν ακόμα και από το υστέρημα μας για της πατρίδας το καλό. Αρκεί να πιάσουν τόπο οι θυσίες μας. Αρκεί να δούμε να οδηγείται στο δικαστήριο, έστω και ένας από τους υπεύθυνους αυτής της πρωτοφανούς κατρακύλας. Αρκεί όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικοί να αναλάβουν τις αμέτρητες ευθύνες τους για όλα όσα δεινά με την πανάθλια συμπεριφορά τους επέφεραν στην πατρίδα μας. Δεν είναι άμοιρος ευθυνών, λοιπόν  λέω ξανά ο λαός. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας. Γιατί όλοι βλέπαμε την συμφορά να έρχεται και δεν κάναμε τίποτε για να την αναχαιτίσουμε. Γι’ αυτό και σήμερα θερίζουμε, ότι ακριβώς σπείραμε….

ΥΓ: Παρ’ όλα αυτό οi γερμανοί είναι ο τελευταίοι που μπορούν να μιλούν και να μας μέμφονται. Ας αφήσουν λοιπόν κατά μέρος την πρωτόγνωρη προπαγάνδα και  τα αισχρά και πανάθλια δημοσιεύματα του κατακίτρινου Τύπου τους. Γιατί αυτοί και οι άσπονδοι φίλοι τους, βρετανοί, είναι που έκλεψαν τα Ιερά και τα Όσια μας. Αυτοί έκλεψαν τον πολιτισμό μας και σπίλωσαν την Ιστορία μας. Και τι απάντηση αλήθεια είναι αυτή που έδωσε ο πρωθυπουργ¨ος μας στις καταγέλαστες προτάσεις τους. Δεν τα αγαπάμε απλώς τα νησιά μας, κύριε Παπανδρέου. Είναι καταδικά μας και δεν επιτρέπουμε σε κανένα να αμφισβητεί έστω και ένα εκατοστό από την Εθνική Κυριαρχία μας. Τελεία και πάλα και αν τολμούν ας έλθουν να τα πάρουν.

Ντίνος Αυγουστή

Εκπαιδευτικός στο Α.Τ.Ε.Ι. της Λάρισας

Από το Μονάγρι Λεμεσού.

a.avgoustis@hotmail.com

 Η γαλλική «Le Monde», πιο σοβαρή, σε ανάλυσή της επισημαίνει ότι δεν αρκεί να σωθεί η Ελλάδα από την Ε.Ε., επειδή ακριβώς τα σημερινά προβλήματά της μπορεί να είναι οι αυριανοί εφιάλτες της Ένωσης. Πρέπει, γράφει, να ξαναθυμηθούμε τα αίτια της κρίσης και να βγάλουμε τα απαραίτητα συμπεράσματα, που μπορεί ν' αποδειχθούν σωτήρια για την Ε.Ε.

Το μήνυμα προς τους Έλληνες ηγέτες και πολίτες, είναι απλό στην πικρή τραγικότητά του: Οφείλουν να πάρουν ένα σκληρό μάθημα από τις ασωτίες, τις σπατάλες και τις ανευθυνότητές τους.

 Δεν τους ταιριάζει και δεν αρμόζει στην Ελλάδα μας τέτοιος εξευτελισμός. Μπροστά από την παλιά Βουλή των Ελλήνων βρίσκεται τοποθετημένο το άγαλμα του Χαρίλαου Τρικούπη, που η φράση του, «δυστυχώς επτωχεύσαμεν», το 1895, έμεινε στην ελληνική Ιστορία. Μια ρήση είναι αναγεγραμμένη στη βάση του: «Η Ελλάς θέλη να ζήση και θα ζήση». Η Ελλάς θα ζήσει, είτε έτσι είτε αλλιώς. Οι Έλληνες; Θα επιβιώσουν; Θα πάρουν ένα καλό μάθημα; Πρέπει να προσγειωθούν. Και να ανασκουμπωθούν για να κτίσουν μια καινούργια σοβαρή, υπεύθυνη και αξιόπιστη Ελλάδα. Δεν έχουν άλλη επιλογή.

 Μια σοφή κουβέντα από τον Γιώργο Καραταφέρη που προσωπικώς διαφωνώ στα περισσότερα μαζί του. Σήμερα, τη στιγμή της μεγάλης κρίσεως, πρέπει να μεριμνήσουμε για την Ελλάδα, δοκιμάζοντας τους Έλληνες. Κυβερνήτες και κυβερνώμενοι, συνδικαλιστές και λοιποί παράγοντες του δημόσιου βίου, υπήρξαν όλα αυτά τα χρόνια μάλλον κατώτεροι των περιστάσεων. Υπήρξαν στιγμές που δεν ορθώσαμε το ανάστημά μας όλοι μπροστά σε μεγάλες κομβικές, για τον τόπο, πορείες. Θα ιδρώσουμε, θα δακρύσουμε, θα ματώσουμε, αλλά η Ελλάδα θα διασωθεί. Πρέπει να τη διασώσουμε. Ο προσωπικός πατριωτισμός ενός εκάστου πρέπει να παραμερίσει τα οποιαδήποτε προσωπικά ωφελήματα, για να επαναφέρουμε το βαναύσως τραυματισμένο γόητρο της χώρας, εκεί που επιβάλλεται από τη μακροχρόνια Ιστορία μας και την υποχρέωσή μας προς τις επόμενες γενεές των Ελλήνων».
Ποιοι διαφωνούν με όσα ορθολογικά αλλά πικρά διατύπωσε ο Πρόεδρος του.

 Όχι, όλοι ασφαλώς, αλλά δυστυχώς ακόμα και εκείνοι που έβαζαν με τον ιδρώτα τους το πικροκάματο φάνηκαν πραγματικά κατώτεροι των περιστάσεων στις συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης αλλά και τις επιπτώσεις

 «Όλα τα χρόνια της μεταπολιτεύσεως μεριμνούσαμε για τους Έλληνες και παραμελούσαμε την Ελλάδα… Υπήρξαν στιγμές που δεν ορθώσαμε το ανάστημά μας….. Θα ιδρώσουμε, θα δακρύσουμε, θα ματώσουμε, αλλά η Ελλάδα θα διασωθεί… Ο προσωπικός πατριωτισμός ενός εκάστου πρέπει να παραμερίσει τα οποιαδήποτε προσωπικά ωφελήματα, για να επαναφέρουμε το βαναύσως τραυματισμένο γόητρο της χώρας, εκεί που επιβάλλεται από τη μακροχρόνια Ιστορία μας και την υποχρέωσή μας προς τις επόμενες γενεές των Ελλήνων».

 Υποχρεώθηκε από την Ε.Ε. να πάρει πρωτοφανή σε σκληρότητα πρώτα μέτρα -θα ακολουθήσουν κι άλλα- για να μπορέσει η Ελλάδα να ορθοποδήσει.