Το σκεπτικό των δύο ανακριτών για Κασιδιάρη, Παναγιώταρο και Μίχο

Δικαστικές πηγές ξεκαθαρίζουν πως η μη προφυλάκιση δεν σημαίνει επ’ ουδενί απόφαση περί μη ενοχής.

Της Ιωάννας Μάνδρου

Ως κεραυνός εν αιθρία έπεσε και στους κόλπους της Δικαιοσύνης η χθεσινή απόφαση των ανακριτών για τους τρεις βουλευτές της Χρυσής Αυγής, κ. Κασιδιάρη, Παναγιώταρο και Μίχο, μετά τις μαραθώνιες απολογίες τους, προκαλώντας έκπληξη, αμηχανία αλλά και έντονο προβληματισμό.

Ακόμα και στον Αρειο Πάγο αλλά και την Εισαγγελία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η απόφαση των ανακριτών προξένησε ποικίλες αντιδράσεις καθώς, όπως εκτιμούσαν ανώτατοι και ανώτεροι δικαστικοί, η επιβολή περιοριστικών όρων, σημαίνει, κατά τον νόμο, ότι οι ανακριτές αξιολόγησαν ως επαρκή τα στοιχεία ενοχής στο στάδιο αυτό κατά των εμπλεκομένων βουλευτών. Σε αντίθετη περίπτωση, όπως δήλωναν στην «Κ» ανώτατοι δικαστικοί, δεν θα επέβαλαν περιοριστικούς όρους, αλλά θα τους άφηναν ελεύθερους χωρίς κανένα όρο. «Σε αθώους δεν επιβάλλονται περιοριστικοί όροι», δήλωνε ανώτατη δικαστική πηγή, προσπαθώντας να εξηγήσει τι σημαίνει η απόφαση των ανακριτών που προκάλεσε έκπληξη.

Κι ενώ από την ίδια την απόφαση των ανακριτών, Σπ. Γεωργουλέα και Χρ. Παπακώστα, με την επιβολή των περιοριστικών όρων, προκύπτει ότι τα στοιχεία κρίθηκαν επαρκή και για τους τρεις, όπως άλλωστε περιγράφονταν στα κατηγορητήρια που οι ίδιοι οι ανακριτές συνέταξαν, ο προβληματισμός μέσα στη Δικαιοσύνη και τον νομικό κόσμο επικεντρώθηκε στο ερώτημα, γιατί οι ανακριτές επέλεξαν τους περιοριστικούς όρους και όχι την προσωρινή κράτηση.

Οπως προκύπτει από την ισχύουσα νομοθεσία αλλά και την ανακριτική απόφαση για τους τρεις βουλευτές της Χ.Α., η επιλογή των περιοριστικών όρων αντί της προσωρινής κράτησης γίνεται με βάση δύο κριτήρια. Αν οι κατηγορούμενοι ήταν ύποπτοι να διαφύγουν στο εξωτερικό και αν ήταν ύποπτοι να ξανακάνουν τα ίδια. Να συνεχίσουν δηλαδή να διευθύνουν - γι’ αυτό κατηγορούνταν- εγκληματική οργάνωση.

Οι ανακριτές έκριναν πως οι τρεις βουλευτές, πλην του Γιάννη Λαγού για τον οποίο διέταξαν να κρατηθεί προσωρινά, δεν ήταν ύποπτοι να διαφύγουν, διότι διαθέτουν μόνιμη και γνωστή κατοικία στη χώρα, ενώ παράλληλα έκριναν -κατά συνείδηση όπως επιβάλλει ο νόμος- ότι ούτε ύποπτοι είναι να ξανακάνουν τα ίδια, γιατί η εγκληματική οργάνωση στην οποία μετείχαν, όπως κατηγορούνται, έχει ήδη εξαρθρωθεί. Με αυτό το σκεπτικό οδηγήθηκαν στην επιβολή των περιοριστικών όρων, δίδοντας την εντύπωση ότι κατέρρευσε το κατηγορητήριο, και τα στοιχεία που συνέθεσαν το βαρύ κατηγορώ κατά των βουλευτών της Χ.Α. και του επικεφαλής του κόμματος Νίκου Μιχαλολιάκου είναι «στον αέρα».

Ωστόσο, δικαστικές πηγές σε όλα τα κλιμάκια της Δικαιοσύνης ξεκαθάριζαν πως η απόφαση περί μη προφυλάκισης δεν σημαίνει επ’ ουδενί απόφαση περί μη ενοχής, ενώ σημείωναν πως η ανάκριση βρίσκεται ακόμα στην αρχή και είναι πρόωρο να προδικάσει κανείς την εξέλιξή της είτε προς τη μία είτε προς την άλλη πλευρά.

Πάντως, το σκεπτικό των ανακριτών για την επιβολή περιοριστικών όρων και όχι προσωρινής κράτησης, στο σημείο που στηρίχθηκε στην παραδοχή ότι δεν είναι ύποπτοι οι τρεις βουλευτές να ξανακάνουν τα ίδια ενώ η Χ.Α. υπάρχει και βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία ο σκληρός της πυρήνας, είναι εκείνο που προκάλεσε τις μεγαλύτερες επικριτικές τοποθετήσεις έγκριτων δικαστών και νομικών και θεωρήθηκε εσφαλμένο από την πλευρά των δύο ανακριτών.

Η Καθημερινή