Στερνή μου γνώση - Του Δημήτρη Μαυραειδόπουλου

Κύριε διευθυντά,

Στην ελληνική κρίση ο χρόνος λειτούργησε όπως η γάγγραινα. Ενώ μπορούσες να σώσεις το πόδι αφαιρώντας ένα δάχτυλο τώρα φτάσαμε σε ολικό ακρωτηριασμό. Τι θα μπορούσε να γίνει; Οι 150.000 που διορίστηκαν τα τελευταία πέντε χρόνια χωρίς ΑΣΕΠ να μπουν σε διαθεσιμότητα με ένα επίδομα ανεργίας και σε λίστα προτεραιότητας για μελλοντικές προσλήψεις.

Κλιμακωτός εσωτερικός δανεισμός από τις καταθέσεις για να καλυφθεί το τρέχον έλλειμμα κερδίζοντας πολύτιμο χρόνο από τη σπάθη του δήμιου (το ποσό που θα έπαιρναν τότε μπροστά σ’ αυτό που πληρώσαμε και πληρώνουμε ποικιλοτρόπως σήμερα μοιάζει παρωνυχίδα). Επιστροφή όλων των μισθών και των κρατικών προμηθειών σε τιμές έναρξης του ευρώ προσθέτοντας μόνο τον ετήσιο πληθωρισμό. Υπενθυμίζουμε ότι το ίδιο διάστημα στη Γερμανία αυξήθηκαν μόνο κατά 12% ενώ εδώ αντίστοιχα κατά 70%. Μόνο οι δαπάνες στο χώρο της υγείας από τα 3,8 δισ αναρριχήθηκαν στα 8,5 δισ χωρίς να προσθέσουμε τίποτα. Και το ίδιο συνέβη σε όλους τους χώρους του Δημοσίου, σε μικρότερη κλίμακα.

Να ελεγχθούν και να φορολογηθούν όλες οι λίστες Λαγκάρντ αλλά και οι καταθέσεις στο εξωτερικό της τελευταίας 25ετίας γιατί εκεί είναι τα πολλά λεφτά (μόνο στο μεγάλο κόλπο του χρηματιστηρίου ξεπλύθηκαν 100 δισ. περίπου). Να ελεγχθούν 18.000 offshore εταιρείες ελληνικών συμφερόντων για να διαπιστωθεί πόσες απ’ αυτές είναι νόμιμες μεν αλλά εκ του πονηρού.

Να κλείσουν ή να πουληθούν όλες οι παθητικές εταιρείες και παρασιτικοί οργανισμοί του Δημοσίου. Να γίνει ενοποίηση των ταμείων σε ένα. Μια ανθρώπινη σύνταξη για όλους. Αναδιοργάνωση του Δημοσίου – μηχανογράφηση και περιορισμός. Μέσα από το περιουσιολόγιο να ελεγχθούν και να φορολογηθούν τα διαφυγόντα εισοδήματα. Να περιοριστεί η μεγάλη φοροδιαφυγή - και λέω να περιοριστεί, αφού φοροδιαφυγή μικρότερης κλίμακας παρατηρείται σε ολόκληρο τον πλανήτη.  Εδώ σ’ εμάς μετά από τέσσερα χρόνια το λαθρεμπόριο πετρελαίου εν πλω, που αντιστοιχεί στο 60%, παραμένει ακόμα στο απυρόβλητο. Να ζητήσουμε συμψηφισμό του κατοχικού δανείου με τη Γερμανία. Και τέλος, για να μην επανέλθουμε στα ίδια, πρέπει να λειτουργήσουν οι θεσμοί της δημοκρατίας που δυστυχώς μέχρι τώρα καταστρατηγούνται από μια νομενκλατούρα και μειονότητες. Εάν η αχαλίνωτη Αθήνα είχε δίπλα της τη Σπάρτη να την χαλιναγωγεί στον άσωτο κατήφορο ίσως σήμερα να μην είχαμε απωλέσει βασικά κυριαρχικά μας δικαιώματα. Μια αδυναμία που είχαν εντοπίσει από τότε ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης και ο Ξενοφών. Περίοδοι σταθμοί στην ιστορία του κράτους, όπως του Ιωάννη Καποδίστρια με την ίδρυση του κράτους, του Ελευθέριου Βενιζέλου με το διπλασιασμό των συνόρων και το κοινωνικό κράτος του Μεταξά, υπήρξαν γιατί μαζί με την Αθήνα συνέπλεε και η Σπάρτη.

«Πάνω απ’ τη μητέρα και τον πατέρα προέχει η πατρίδα και ο σεβασμός στους θεσμούς της» (Σωκράτης στον Κρίτωνα). Κι εμείς σήμερα εκφραζόμαστε χάρις στην ελευθερία που μας προσφέρει το πολίτευμα της δημοκρατίας.

Δημήτρης Μαυραειδόπουλος

*Δημοσιεύθηκε στην εφημεριδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ την Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013