Νίκος Μαζιώτης...Μια συνέντευξη πριν την δίκη του το 1999

Η παρακάτω συνέντευξη του Νίκου Μαζιώτη, επρόκειτο να δημοσιευτεί σε απογευματινή εφημερίδα, λίγες μέρες πριν τη δίκη του στις 5 Ιούλη 1999, κάτι που τελικά δεν έγινε ποτέ. Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε εν τέλει από συντρόφους και συντρόφισσες της Συνέλευσης Αναρχικών το Σεπτέμβρη του 1999.

Ποια είναι η πολιτική και κοινωνική σημασία της δίωξής σου;

Είναι αυτονόητο ότι ο χαρακτήρας της δίωξής μου είναι πολιτικός. Τοποθέτησα έναν εκρηκτικό μηχανισμό σε έναν πολιτικό στόχο, το υπουργείο Βιομηχανίας και Ανάπτυξης, και τα κίνητρα ήταν πολιτικά, η αλληλεγγύη σε ένα κοινωνικό αγώνα, αυτόν των κατοίκων των χωριών του Στρυμονικού, που αντιστέκονται στην εγκατάσταση της μεταλλουργίας χρυσού της TVX GOLD.



Kι αυτό ακριβώς είναι που διώκεται, η πράξη αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων του Στρυμονικού. Επίσης, μέσω της δίωξής μου, διώκονται συνολικότερα οι κοινωνικοί αγώνες και η αλληλεγγύη και η σύνδεση των αναρχικών με αυτούς. Η προσπάθεια εγκληματοποίησής μου, μέσα από το κυρίαρχο νομικό και ποινικό πλαίσιο, είναι μια πολιτική επιταγή και αναγκαιότητα για το κράτος και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Προσπαθούν να αποκρύψουν τα πολιτικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά της υπόθεσής μου, να με διαχωρίσουν και να με περιθωριοποιήσουν από την υπόλοιπη κοινωνία και τους κοινωνικούς αγώνες, επιδιώκοντας να με παρουσιάσουν ως εγκληματία και τρομοκράτη. Προσπαθούν επίσης να διαχωρίσουν και να ταξινομήσουν τις πολιτικές πρακτικές των αγώνων σε "νόμιμες" και "παράνομες". Αυτός ο διαχωρισμός και η εγκληματοποίηση δεν ισχύει μόνο στην περίπτωσή μου επειδή έβαλα μια βόμβα και κατείχα κάποια όπλα. Ισχύει και όταν γίνονται καταλήψεις ή στήνονται μπλόκα στους δρόμους, όπως έγινε με τους μαθητές ή τους αγρότες, οι οποίοι δικάστηκαν για τα μπλόκα, ή όταν οι κάτοικοι του Στρυμονικού συγκρούονται με την αστυνομία, καταστρέφουν περιπολικά και κλούβες των ΜΑΤ, καίνε τα γεωτρύπανα της TVX ή πυροβολούν στον αέρα για εκφοβισμό των αστυνομικών. Όλες αυτές οι πρακτικές, ενώ είναι μέρος των κοινωνικών αγώνων, ποινικοποιούνται ως εγκληματικές και τρομοκρατικές. Στη δίκη μου δε διακυβεύεται μόνο το κόστος που θα πληρώσω, αλλά γενικότερα η κατασταλτική πολιτική του κράτους απέναντι σε όλη την κοινωνία. Το μήνυμα είναι σαφέστατο: οποιοσδήποτε αγωνίζεται ενάντια στα σχέδια του Κράτους και του Κεφαλαίου, με οποιοδήποτε τρόπο, θα καταδιώκεται, θα συκοφαντείται και θα εγκληματοποιείται. Οποιαδήποτε πράξη αλληλεγγύης σε κοινωνικούς αγώνες θα καταδιώκεται και θα συντρίβεται. Πρέπει επίσης να τονίσω ότι -ως ένα βαθμό τουλάχιστον- θα βαρύνουν στη δίκη μου οι πιέσεις που δέχεται το ελληνικό κράτος αυτή την εποχή στο θέμα της πάταξης της "τρομοκρατίας". Η επιβολή της παγκοσμιοποίησης, η δικτατορία των πολυεθνικών και του παγκόσμιου χρηματιστηριακού και τραπεζικού κεφαλαίου επιτάσσουν κι ένα ανάλογο κλίμα ασφάλειας που θα ισοπεδώνει τους λαούς και τις κοινωνίες και θα συντρίβει οποιαδήποτε κοινωνική αντίσταση. Μόνο κάτω από αυτό το πρίσμα μπορεί να ερμηνευτεί η διεθνής συνεργασία που θέλει να επιβάλει ο παγκόσμιος τρομοκράτης-χωροφύλακας, οι ΗΠΑ. Κάτω από αυτό το πρίσμα μπορούν να ερμηνευτούν οι πρόσφατοι βομβαρδισμοί στη Γιουγκοσλαβία από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, η σύλληψη-παράδοση του αρχηγού του ΡΚΚ Οτσαλάν και η πρόθεση για συνεργασία μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας για την "τρομοκρατία".

Στην κατηγορία που σου αποδίδεται και σε χαρακτηρίζει ως τρομοκράτη ποια είναι η απάντησή σου;


Η κατηγορία της τρομοκρατίας χρησιμοποιείται ανεξαιρέτως από όλα τα κράτη και τις κυβερνήσεις για να στιγματίζουν τον εσωτερικό κοινωνικό εχθρό, δηλαδή τους κοινωνικούς αγωνιστές και τους επαναστάτες. Χρησιμοποιείται επίσης από τις ΗΠΑ και τους Δυτικοευρωπαίους για να χαρακτηρίσουν εχθρικά προς αυτούς καθεστώτα (Ιράν, Σουδάν, Λιβύη, Αφγανιστάν, Συρία). Αν θεωρείται τρομοκρατία αποκλειστικά και μόνο η βία που εξασκείται εναντίον πολιτών ή άμαχου πληθυσμού, έτσι όπως διατυπώνεται στις κατηγορίες που με βαρύνουν, αυτό δεν ισχύει στην περίπτωσή μου. Έχω ξεκαθαρίσει, από τότε που ανέλαβα την ευθύνη, ότι οι κοινωνικοί και ταξικοί εχθροί μου ως κοινωνικού επαναστάτη είναι πολύ συγκεκριμένοι, και δεν πρόκειται για την κοινωνική πλειοψηφία και τους καταπιεσμένους, αλλά για τους κρατικούς αξιωματούχους και γραφειοκράτες, τους μάνατζερ, τους κεφαλαιοκράτες και τις πολυεθνικές, τους επαγγελματίες πολιτικούς και τα σώματα ασφαλείας. H βόμβα στο υπουργείο δεν στόχευε πολίτες, αλλά ήταν ένα συμβολικό χτύπημα για το ρόλο του εν λόγω υπουργείου στην εγκατάσταση της TVX στο Στρυμονικό, και παράλληλα ήταν μια πράξη αλληλεγγύης στους πολίτες του Στρυμονικού, που δοκιμάζονταν εκείνη την εποχή από την καταστολή. Αν κάποιος είναι τρομοκράτης, με την έννοια της εξάσκησης βίας εναντίον πολιτών, αυτός είναι αποκλειστικά και μόνο το Κράτος, όλα τα κράτη και όλες οι κυβερνήσεις. Άλλωστε, γι αυτό υπάρχουν οι οργανωμένοι κατασταλτικοί μηχανισμοί, η αστυνομία, τα ΜΑΤ, τα ΕΚΑΜ και οι ειδικές δυνάμεις. Τρομοκρατία είναι όταν τα ΜΑΤ χτυπούν καταληψίες, διαδηλωτές, απεργούς. Τρομοκρατία είναι, όπως έχω αναφέρει στο κείμενο της ανάληψης ευθύνης, όταν η αστυνομία σκοτώνει άοπλους πολίτες, είτε σε διαδηλώσεις (Κουμής, Κανελοπούλου, Καλτεζάς) είτε σε εξακριβώσεις στοιχείων (Γιάκας, Μουράτης) είτε σε απόπειρες ομαδικών αποδράσεων (π.χ. Αλβανοί σε Γιάννενα και Διαβατά). Τρομοκρατία είναι όταν δολοφονούνται επαναστάτες, όπως ο Κασίμης, ο Τσουτσουβής, ο Πρέκας, ο Μαρίνος. Τρομοκρατία είναι όταν επιβάλλεται στρατιωτικός νόμος, όπως έγινε στα χωριά του Στρυμονικού, όπου η Αστυνομική Διεύθυνση Χαλκιδικής έβγαλε διάταγμα που απαγόρευε τις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις. Τρομοκρατία είναι όταν δικάζονται κοινωνικοί αγωνιστές και επαναστάτες. Όταν χρησιμοποιούνται παρακρατικοί, όπως έγινε με τα μαθητικά το '91, όταν σκότωσαν τον Τεμπονέρα στην Πάτρα. Τρομοκρατία είναι όταν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ βομβαρδίζουν και σκοτώνουν πολίτες στη Γιουγκοσλαβία, όταν οι ΗΠΑ βομβάρδιζαν το '91 το Ιράκ και παλιότερα το Βιετνάμ. Όταν χρηματοδοτούσαν και εξόπλιζαν τα δικτατορικά καθεστώτα σ' όλο τον κόσμο (Χιλή, Αργεντινή, Γουατεμάλα, Ελ Σαλβαδόρ), όταν εξόπλιζαν τα τάγματα θανάτου για να βασανίζουν και να σκοτώνουν πολίτες, αγωνιστές και επαναστάτες. Τρομοκρατία είναι όταν οι περουβιανές ειδικές δυνάμεις εκτέλεσαν τους αντάρτες Τουπάκ Αμάρου μέσα στη γιαπωνέζικη πρεσβεία, τον Δεκέμβρη του '96. Τρομοκρατία είναι η επιβολή της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Στην πραγματικότητα, το Κράτος είναι ένας τρομοκρατικός αντικοινωνικός μηχανισμός.

Πιστεύεις ότι η δίωξή σου αγγίζει τον αγώνα των κατοίκων του Στρυμονικού για τους οποίους έδειξες την αλληλεγγύη σου;


Μέσω της φυλάκισής μου χτυπιέται και ο ίδιος ο αγώνας του Στρυμονικού και η αλληλεγγύη των αναρχικών. Αυτό που επιδιώκει το κράτος είναι η απομόνωση και η περιθωριοποίηση των αντιστεκόμενων κοινωνικών κομματιών και η συντριβή της αλληλεγγύης μεταξύ τους, έτσι ώστε το καθένα μόνο του να καταστέλλεται πιο εύκολα. Καθόλη τη διάρκεια της δεκαετίας του '90, που μπήκαν σε εφαρμογή τα σχέδια του νεοφιλελευθερισμού και κανένα κοινωνικό κομμάτι δεν έμεινε άθικτο και αλώβητο, η πολιτική του κράτους, των κομμάτων και η προπαγάνδα των ΜΜΕ ήταν τέτοια ώστε να απομονώνουν και να στρέφουν το ένα κοινωνικό υποκείμενο ενάντια στο άλλο (βλ. κοινωνικός αυτοματισμός), μιλώντας για "συντεχνιακά, οπισθοδρομικά, μειοψηφικά συμφέροντα που αντιδρούν στην πρόοδο, τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη". Αυτό φάνηκε με τους εργαζόμενους των "προβληματικών" επιχειρήσεων, με τους αγρότες, με τους καθηγητές, με τους μαθητές, με τους κατοίκους του Στρυμονικού... Δεν είναι τυχαίο ότι, αυτό τον καιρό, οι κάτοικοι του Στρυμονικού δικάζονται για τα επεισόδια του Νοέμβρη του '97 και πολλοί έχουν καταδικαστεί, με ποινές που ξεκινούν από μερικούς μήνες και φτάνουν ως τα δέκα χρόνια. Παράλληλα, έχουν ήδη αρχίσει οι εργασίες για τη χωροθέτηση της "λίμνης" των αποβλήτων, καταστρέφοντας το δάσος της Κηπουρίστρας στη Βαρβάρα. Τις εργασίες αυτές και τις εγκαταστάσεις της TVX τις περιφρουρούν ήδη ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ που έχουν εγκατασταθεί στην περιοχή από την ημέρα που πραγματοποιήθηκε στην Ολυμπιάδα εκδήλωση-συζήτηση για την αλληλεγγύη, που είχαν οργανώσει αναρχικοί σύντροφοι ενόψει της δίκης μου. Οι πρόσφατες καταδίκες στοχεύουν στο να θέσουν σε καθεστώς ομηρίας αυτούς που έχουν ήδη καταδικαστεί και να τρομοκρατήσουν τους υπόλοιπους, έτσι ώστε να μην υπάρξουν αντιδράσεις στην έναρξη των εργασιών. Στοχεύουν επίσης στο να χτυπήσουν τη σύνδεση του αγώνα του Στρυμονικού με τη δική μου δίωξη. Σε κάθε αγώνα, σε κάθε δίκη και σε κάθε δίωξη αγωνιστών διακυβεύεται συνολικά η κοινωνική ελευθερία. Αυτό ισχύει και για τον σύντροφο Κώστα Μητροπέτρο, που βρίσκεται προφυλακισμένος με βαριές κατηγορίες, και η δίωξή του σχετίζεται με τον αγώνα των καθηγητών ενάντια στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, το καλοκαίρι του '98. Γι αυτό, η αμοιβαία αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων έχει τεράστια σημασία και μέσα από αυτήν μπορούμε να ανταποδώσουμε τα χτυπήματα της καταστολής.

"Αναδημοσίευση απο την βιβλιοθήκη του athens.indymedia"

Σχολιάστε το άρθρο: