Πολιτική μυθολογία - Του Γιώργου Κ. Περπινιά

Γεννήτορες της μυθολογίας, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Στο πέρασμα των αιώνων η μυθολογία γενικεύθηκε στους λαούς όλου του κόσμου, ως απαραίτητη για την δικαιολόγηση γεγονότων και θεωριών, που διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να γίνουν αποδεκτές από τους απλούς ανθρώπους. Μεγάλοι χρήστες του μύθου ήταν πάντα, τα ιερατεία των διαφόρων θρησκειών και οι πολιτικοί.

Από χρήση έως κατάχρηση έγινε πολλές χιλιετίες, αλλά το θέμα μου τώρα, είναι χρονολογικά πολύ πρόσφατο. Τις τελευταίες τρείς δεκαετίες, δύο του 20ου αιώνα και μία του 21ου οι Έλληνες ταγοί μας, ξεπέρασαν όλους τους αρχαίους προγόνους στην κατασκευή μύθων, που όσο δεν είχαν γίνει αντιληπτοί, όλα ήταν ρόδινα κι αποδεκτά από τους πάντες. Ευημερία, σπατάλη, υπερκατανάλωση, υπερδανεισμός, διασκέδαση, ταξίδια και ότι άλλο μπορούσε να απολαύσει ο επί χρόνια στερημένος Έλληνας. Πώς να μην έκανε σπατάλη, όταν οι πολιτικοί του έλεγαν παχιά λόγια και υπερβολικές υποσχέσεις για ένα λαμπρό μέλλον. Λόγια ψεύτικα για λαϊκή κατανάλωση όπως, «ισχυρή και θωρακισμένη οικονομία» «αύξηση του ΑΕΠ» «είσοδος στην ευρωζώνη, μεταξύ των ισχυρών οικονομιών της Ευρώπης» «δυνατότητα διοργάνωσης των ακριβοτέρων Ολυμπιακών Αγώνων του κόσμου» και άλλα τέτοια ηχηρά και πομπώδη ψέματα.

Κάπου εκεί έσκασε η φούσκα και η προσγείωση έγινε τόσο ανώμαλη, που κανείς δεν ήθελε να το πιστέψει, πως όχι μόνον τελείωσε το όνειρο, αλλά ήρθε και ο λογαριασμός. Τότε μάθαμε ότι το Ελληνικό οικονομικό θαύμα έγινε με συνεχή δανεισμό. Δεν το γνωρίζαμε, μας εξαπατούσαν κόμματα και κυβερνήσεις. Μας χρέωναν εν αγνοία μας, υπογράφοντας ως εξουσιοδοτημένοι από εμάς, ως εκλεγμένοι εκπρόσωποι μας. Αυτοί όμως γνώριζαν. Πήραν τις μίζες τους, έκαναν τις μπάζες τους, πλούτισαν εν τη αφελεία μας και τώρα μας λένε να πληρώσουμε.

Η μεγάλη καταστροφή και συγχρόνως οι μεγάλοι μύθοι άρχισαν τον Σεπτέμβριο το 2009 με το περίφημο «λεφτά υπάρχουν» Το κατάπιαμε αμάσητο και μπήκαμε στην μεγάλη περιπέτεια. Αρχή το ΔΝΤ και η τρόικα. Ψέματα, υποσχέσεις για βραχύβια μέτρα, που με τον καιρό εξελίχθησαν σε μόνιμα, περικοπές συντάξεων, μειώσεις μισθών, κλείσιμο καταστημάτων, ανεργία και λοιπά αγαθά.

Ο ΓΑΠ έμεινε πρωθυπουργός δύο ακριβώς χρόνια και παρέδωσε την εξουσία χωρίς εκλογές, στον Λουκά Παπαδήμο να συνεχίσει το θεάρεστο έργο του, με την στήριξη των κομμάτων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ να μοιράσουν τις ευθύνες του μεγάλου εγκλήματος που θα ακολουθούσε.

Ο νέος πρωθυπουργός, άνθρωπος του διεθνούς τραπεζικού συστήματος, ανέλαβε να φέρει σε πέρας την συνέχεια του δανεισμού και την εξασφάλιση του τρόπου της επιστροφής των δανείων στους δανειστές, με τους ανάλογους τόκους και το αλυσοδέσιμο ενός ολόκληρου λαού, με την απώλεια των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, των τραπεζών και των όσων πολιτών είχαν επενδύσει σε ομόλογα του δημοσίου. Πάνε αυτά, χάθηκαν για πάντα, εκτός από αυτά των τραπεζών τα οποία φυσικά και μας τα φόρτωσαν στην πλάτη. Έξη μήνες ήταν αρκετοί για να τακτοποιηθούν τα βάρη που θα υποχρέωναν τον λαό να κουβαλήσει, με αρχική πρόβλεψη έως το 2020.

Μάιο του 2012 προκηρύχθηκαν εκλογές. Το αποτέλεσμα ήταν μη βιώσιμο, έγινε υπηρεσιακή κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον πρόεδρο του ΣΤΕ Παναγιώτη Πικραμένο, για να μας θυμίζει την πίκρα μας. Νέες εκλογές τον Ιούνιο του ιδίου έτους. Αποτέλεσμα; Σαν γνήσιοι ανεγκέφαλοι που είμαστε, ψηφίσαμε πάλι τους δημίους των δύο μεγάλων κομμάτων που μας χρεοκόπησαν, για να αναλάβουν  εκ νέου την σωτηρία μας. Θα μου πείτε τι να κάναμε και ποιος θα μπορούσε να κάνει το θαύμα; Ίσως κανένας, αλλά και να δώσουμε τα ηνία στους δοκιμασμένα αποτυχημένους και να μην τους στείλουμε στα σπίτια τους, δεν τιμά την νοημοσύνη μας και δείχνει το χαμηλό IQ μας.

Γράφω τα γεγονότα, για να τα θυμίσω στους συνήθεις αμνήμονες οπαδούς ψηφοφόρους και να πω πως το γνωμικό του Καρλ Μαρξ πως «η ιστορία γράφεται την πρώτη φορά ως τραγωδία κι επαναλαμβάνεται ως φάρσα» στην Ελλάδα δεν συμβαίνει έτσι. Επαναλαμβάνεται πάντα ως τραγωδία. Έτσι ο Υιός του Ανδρέα έβαλε την ταφόπλακα στο ήδη ετοιμόρροπο ΠΑΣΟΚ που ίδρυσε ο πατέρας του και ο Σαμαράς θα διαλύσει για δεύτερη φορά την ΝΔ που ίδρυσε ο Καραμανλής ο θείος, μην τον μπερδέψουμε με τον ανιψιό. Δυστυχώς και στα δύο αυτά αποτελέσματα υπάρχει η δική μας συμμετοχή, όπως και στην πτώχευση. Την δική μας ψήφο, την οποία δυστυχώς ένας μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων την εξαργύρωνε με μια θέση στο δημόσιο ή σε κάποιο άλλο προσωπικό ρουσφέτι. Για το πρώτο ψήφιζε ολόκληρη η οικογένεια για έναν διορισμό. Δεν ψηφίζαμε προγράμματα κομμάτων ή εθνικά συμφέροντα. Πουλούσαμε στην κυριολεξία το δικαίωμα της δημοκρατίας, για προσωπικά υλικά αγαθά, αδιαφορώντας για όσα ακούγαμε περί σκανδάλων και άλλων πολιτικών παραβάσεων.

Και τώρα τι μέλει γενέσθαι; Άγνωστο. Υποθετικές προβλέψεις με την πείρα του παρελθόντος. Το χρέος με τους υπολογισμούς ανεξάρτητων οικονομολόγων, δεν είναι βιώσιμο. Το πρωτογενές πλεόνασμα είναι πλασματικό, αφού το κράτος χρωστάει παντού στο εσωτερικό και η αναμενόμενη ανάπτυξη, παραμένει αναμενόμενη τρία ολόκληρα χρόνια. Είναι φανταστική μέσα στα κεφάλια των πολιτικών. Το δίδυμο που κυβερνάει την χώρα είναι αδίστακτο και θα κάνει τα πάντα για να παραμείνει στην εξουσία. Είναι και οι δύο αρχομανείς και μόνον ο φόβος της εξαφάνιση τους  από το προσκήνιο της εξουσίας, τους αναγκάζει να συνεργάζονται. Δεν είναι δυνατόν ο υπέρβαρος πολιτικός να είναι πάντα δεύτερος. Περιμένει την κατάλληλη στιγμή να καταλάβει τα πρωτεία.

Ο έτερος δεν είναι δυνατόν να μην το καταλαβαίνει, αλλά δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Οι βουλευτές είναι υπάκουοι στους αρχηγούς, για να διατηρήσουν τις έδρες τους, μάλλον το καλό και προσοδοφόρο επάγγελμα του βουλευτού. Ψηφίζουν και υπογράφουν κατ’ εντολήν, χωρίς να το πολυσκέπτονται, χωρίς και να είναι σε θέση να καταλάβουν, επί παραδείγματι τι έγραφε και τι δεσμεύσεις είχε το μνημόνιο. Πόσοι το διάβασαν; Ίσως ούτε οι υπουργοί.

Περικοπές παντού, εκτός από τις δικές τους, των υπαλλήλων της βουλής και ορισμένων στελεχών του δημοσίου και των ΔΕΚΟ. Ο αριθμός δε των εργαζομένων στο δημόσιο είναι ιερός και δεν αλλάζει. Είναι σαν μαθηματική πράξη. Τρία χρόνια απολύουν στο κουβεντιαστό και παραπλανούν την τρόικα, λαμβάνοντας όμως άλλα διαρθρωτικά μέτρα. Οι περικοπές γίνονται στις συντάξεις, στην υγεία και στην παιδεία. Σκέπτομαι πολλούς παλαιούς οπαδούς του ΚΚΕ που ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ για να μην καταλάβει την εξουσία η λεγόμενη δεξιά. Σήμερα είναι τα μπουντέλια της, με την δική τους ψήφο. Αμετανόητοι δεν θέλουν να δεχθούν πως το ΠΑΣΟΚ ήταν πάντα μια παραλλαγή της δεξιάς. Ο μπαμπούλας πως το ΚΚΕ θα πάρει τα σπίτια και τις περιουσίες μας εξέλειπε. Θα τα πάρει τελικώς η δεξιά και θα τα παραδώσει στους δανειστές μας, τους νέους αμετανόητους κατακτητές της Ευρώπης. Τα δύο κόμματα θα προσπαθήσουν να παραμείνουν στην εξουσία, κρατώντας μια βόμβα στα χέρια τους και λίγο πριν σκάσει, θα κάνουν εκλογές. Τότε ίσως θα τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα πάρει όμως και την βόμβα, θα σκάσει στα χέρια του και οι άλλοι θα φωνάζουν πως απέτυχε από την αρχή. Αλλά κι αν αντέξει θα έχει εναντίον του όλους τους αποτυχημένους, μαζί με όλον τον μηχανισμό του δημοσίου, σύσσωμο το ιερατείο της εκκλησίας και τους ανάλγητους ετέρους μας, όπως υπερήφανα τους αποκαλούμε, «κι μυλωνού τον άνδρα της με τους πραματευτάδες».

Πόσο θα μπορέσει να σταθεί, από πού θα έχει στήριξη, δανεισμό, βοήθεια και ανάπτυξη, είναι άγνωστο. Ίσως ο νέος σε ηλικία αρχηγός του, να γίνει ένας νέος Ανδρέας Παπανδρέου, οπότε πάμε πάλι από την αρχή και ξανά τα ίδια, «η ιστορία επαναλαμβάνεται» το είπαμε. Υπάρχει όμως και το άλλο ενδεχόμενο. Αυτή η νέα θεωρία περί των δύο άκρων και τα κόμματα του συνταγματικού τόξου, κάτι κρύβει. Το ένα άκρο το είδαμε. Είναι ή μάλλον ήταν η Χρυσή Αυγή, που με την φροντίδα των καναλιών είδαμε κι εμπεδώσαμε με τις συνεχείς επαναλήψεις των ιδίων σκηνών, ποιά ήταν η τύχη της. Το άλλο άκρο ποιο είναι; Το ΚΚΕ δεν τους δημιουργεί προβλήματα και δημοσκοπικά δεν έχει αύξηση του ποσοστού του. Τι απομένει; Τι άλλο από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η προετοιμασία έχει αρχίσει. Κάτι με τις Σκουριές της Χαλκιδικής, με τον ΧΥΤΑ της Κερατέας και τέλος με το έγκλημα της Marfin.

Είναι κι ο Καμένος, κάτι λέγεται και με αυτόν. Οι δηλώσεις του για το λιντσάρισμα του Πάχτα, του έχουν στείλει και το ΣΔΟΕ να τον ψάξει. Μπορεί να είναι και φοβέρα για να κάτσει φρόνιμος.

Τα κόμματα του συνταγματικού τόξου ποια είναι; Τα δύο της κυβέρνησης δεν έχουν παραβιάσει καθόλου το σύνταγμα; Και μόνον το χαράτσι είναι αρκετό κατά το ΣΤΕ. Δεν θα απαριθμήσω άλλα.

Όλα είναι πιθανά και όλα είναι σε θέση να τα φέρουν εις πέρας. Νέα μέτρα μας διαβεβαίωσαν πως δεν θα πάρουν, γιατί είναι ήδη ψηφισμένα ή είναι γραμμένα στο μνημόνιο, οπότε θεωρούνται παλαιά. Αναμονή λοιπόν και υπομονή. Η τράπεζα της Ελλάδος ανακοίνωσε πως υπάρχει ακόμη ένα αρκετά σοβαρό ποσόν από καταθέσεις στις τράπεζες, θα έχουμε συνέχεια; Κάτι ψιθυρίζουν περί κουρέματος, μπα διαδόσεις θα είναι.

Γιώργος Κ. Περπινιάς.                         24/10/13