"Μόνος στο AκροτεΛεύτιο Oχυρό" - Ποίημα του Ανδρέα Κλουτσινιώτη
Aγαλήνευτος καταρΡάκτης του υποσΥνειδήτου.
ΠαραΛυτικό αδιέΞοδο στα κΑτάβαθα της ψυχής.
Ιλιγγιώδης ακινΗσία που αναΡριχάται
απρόσκΛητη ως το πρόΣωπό του.
ΑνέντΡοπη!
Στο χαρΑγμένο χρόνο βυθοΜετρά την άλλη όψΗ
της ύΠαρξής του.
ΣκιαμΑχεί με τις ΑισθήΣεις του.
Η πλημΜυρίδα των ενοΧών του εξΑγνίζεται
σ’ έναν εγΩκεντρικό Πυρετικό μονόΛογο.
Οι ειρΩνείες της ζωής του αΛάνθαστες
παΡεισδύουν στη γεΩμετρία των ματιών του.
ΑλληλοσΠαράσσονται!
Η εΛπίδα κουΡάστηκε.
Δύει σαν δάκρυΑ μιας ορφΑνής μελαγχοΛίας.
Μόνος στο ΑκροτεΛεύτιο Οχυρό.
_____
ΑπροκάΛυπτη ωΔή στο εφήΜερο.
Τα βήΜατά του σαν ακάθαΡτοι βάτοι πυρΠολούνται
αΠό σκοτεινές εΠιθυμίες κι αδιέξοδη απόΓνωση.
Διαπρύσιοι κήρΥκες που κατακΛύζουν τις επώδυΝες ώρες του.
Οι αλήθειες του όμως ΩτοΡραγούν. ΑκατάπΑυστα.
Στο αίΜα τους Ενδίδει.
ΜπροΣτά του τόποι αβέΒαιοι απΛώνονται.
ΆγνΩρες χώρες. ΑσκιαγράΦητες.
ΓκρεΜίζονται οι γέφυΡες της ΣκέψΗς.
Πληθαίνουν οι ΉτΤες του.
ΣφυΡιά της δειΛίας λαΞεύουν το σπαΡαγμένο στόμα του.
Σε μια αΥτογέννητη εΛπίδα καταφεύγει! ΤρέΜει!
Η καρΔιά του ένα σιντΡιβάνι από Ήλιους
τότε ανΑτέλλει:
“Κανένα Όνειρο Δεν είναι Ασήμαντο” του λέει.
ΠαλΛόμενη ενδόΜυχη φΩνή. ΠαραΛηρεί ανεξέΛεγκτη.
Μόνος στο ΑκροτεΛεύτιο Οχυρό.
_____
Μια διάΠυρη λάβΑ κυλά τώρα ΑνειΡήνευτη μέσα του.
ΑντιΣτέκεται!
Ο ΘάναΤος έρχεται αΔυσώπητος. ΑπΗνής διώκΤης του θνητού.
Ω Μοίρα, ανέκκΛητη, ποιος στα γόνΑτα δεν έπεΣε
μπΡος στο έσχΑτο ΠεπρΩμένο του;
Ποιος δεν τυΛίχθηκε αιχμάλΩτος στην ΑνέΜη του Νήματός σου;
Ποιες ανεΞίτηλες πληγές επούλΩσες σε περιπΛανώματα σώΜατα;
Ποιους ανεΛεήμονες εΦιάλτες δεν πρόσφεΡες
σαν άβυΣσο σε πεΡιδινούμενες ψΥχές;
Μα αυτός όρθιος! ΒλαστΑίνει!
Σαν ανήΣυχος ίσκιος, σαν μια ανΥπότακτη οΔύνη
στην ενΑγώνια ανΑζήτηση της αιΩνιότητας.
Πέτρινες και Αμνήμονες οι ηΜέρες μας.
ΓερΑσμένοι αυΤοσαρκασμοί εξιΛεώνονται
στις Σκήτες των ανείΠωτων λογιΣμών μας.
ΜικΡές ΠροσεΥχές. ΜαταιοΔοξούν.
Μόνος στο AκροτεΛεύτιο Οχυρό.
_____
ΕρειπΩμένος Ναός.
Κάποιον να Σταθεί δίπλΑ του πεΡιμένει;
ΚαθημΑγμένη άρΝηση. Δόλια υπεκΦυγή.
Ασάλευτο σκοτάδι θεΡιεύει γύρω μου. ΑνεξεΡεύνητο.
Nα προκαΛέσω το ΑπέρAντο φοβάμαι.
ΣυντΡίβομαι στη σιΩπή.
ΘαμΜένη πίστΗ. Πόσα αΣτρογέννητα όνειΡα δεν θυμάμαι!
Στην ανάσΑ της νύχτας
λυΠημένες Αυγές αΝθίζουν.
Κι εκείΝος;
Μία εικόνΑ εκτοπισΜένης γέννΗσης. ΜπΛε ορχΙδέα.
Ένα τοΠίο αυτοεΞόριστου θανάτου.
Στο λαρΥγγόφωνο φΩς του Ουρανού λούζετΑι.
Μια αγκαΛιά από ΜατΩμένα φεγγάριΑ,
στα ακροΔάχτυλά του Κόκκινα σΠαθιά τα βΛέπει.
Δεν φοβάτΑι. ΑγΡυπνά.
ΊσκΙος ή ΣώΜα. Ποιος μποΡεί να διακρίνει;
ΟνειΡεύεται!
Μόνος στο AκροτεΛεύτιο Οχυρό.
* Οι ποιητικές συλλογές του κ. Ανδρέα Κλουτσινιώτη "Labey Sabprea" και "Ο Ρεζά ρωτάει τον Ήλιο" κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Ιωλκός.
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
.jpg&size=summary_medium)
