Rolling Stones: Εξόριστοι και «ταπί» στην Κυανή Ακτή

Στην αυγή της δεκαετίας του 1970 οι Ρόλινγκ Στόουνς είχαν ήδη καθιερωθεί ως το μεγαλύτερο ροκ συγκρότημα του πλανήτη. Ολα έδειχναν πως ό,τι είχαν να πουν το είχαν ήδη πει. Με το «Sticky Fingers» στην κορυφή των τσαρτς ολόκληρου του πλανήτη ένιωθαν ότι επιβαλλόταν να επιχειρήσουν στροφή στις ρίζες και στις αξίες για τις οποίες οι δύο συμμαθητές, ο Κιθ Ρίτσαρντς και ο Μικ Τζάγκερ, είχανδημιουργήσει, μία δεκαετία νωρίτερα, την μπάντα τους. Και τότε ήρθε το «Εxile οn Μain Street»: το άλμπουμ της ωριμότητάς τους, εκείνο που σήμερα οι κριτικοί θεωρούν ως το καλύτερο της καριέρας τους και ταυτόχρονα ό,τι πιο αινιγματικό και ανορθόδοξο ηχογράφησαν ποτέ.



Στις 2 Οκτωβρίου του 1970 ο ανταποκριτής της «Εvening Standard» στο Παρίσι Σαμ Γουάιτ υπήρξε ο πρώτος που προέβλεψε τη μετανάστευση των Ρόλινγκ Στόουνς στη Γαλλία. Ο Μικ Τζάγκερ είχε αναθέσει στον τραπεζίτη Λίοπολντ Λοουενστάιν  να εκπονήσει μια μελέτη για τα οικονομικά του συγκροτήματος. Η πληροφορία ότι θα πήγαιναν στη Γαλλία διέρρευσε, προφανώς επειδή εκείνος με τη σειρά του συμβουλεύθηκε τους ειδικούς στα οικονομικά γάλλους δικηγόρους Ζαν Μισάρ-Πελισιέ και Ζακ Σαμπάν-Ντελμάς  .

Σ ε πρόσφατη συνέντευξή του όμως ο Μικ Τζάγκερ ήταν σαφής: «Αντιληφθήκαμε ότι ο μάνατζέρ μας Αλεν Κλάιν μάς είχε κάνει να πιστεύουμε ότι είχαμε περισσότερα χρήματα απ΄ όσα πραγματικά υπήρχαν. Ημασταν απένταροι και χρωστούσαμε ένα σωρό λεφτά. Τότε δεν κέρδιζες χρήματα από τις περιοδείες αλλά από τους δίσκους.Και καταλάβαμε ότι ο μόνος τρόπος για να σωθούμε ήταν να φύγουμε στο εξωτερικό», ενώ συμπλήρωσε με νόημα: «Μιλούν σήμερα για φόρους...Τότε μας έπαιρναν το 90% των χρημάτων που βγάζαμε»  .

Την απόφαση πήραν οι Τζάγκερ - Ρίτσαρντς. Τα υπόλοιπα μέλη τούς ακολούθησαν σε μια εντυπωσιακή έξοδο από τη Βρετανία η οποία επισημοποιήθηκε με την περίφημη συνέντευξη Τύπου της 6ης Απριλίου 1971 στις Κάννες. Τότε, μεταξύ άλλων, ανακοινώθηκε η σύσταση της εταιρείας Rolling Stones Records. Ο μπασίστας Μπίλι Γουάιμαν νοίκιασε ένα κτήμα στη Μουζέν δίπλα από τον Πικάσο, ο ντράμερ Τσάρλι Γουάτς αγόρασε έναν πύργο στη Σεβέν τον οποίο εξακολουθεί να κατέχει, ενώ το «βαρύ πυροβολικό», ο Τζάγκερ, με τη μέλλουσα πρώτη σύζυγό του, κοσμική και μοντέλο Μπιάνκα Πέρες Μορένα ντε Μασίας  , και ο Ρίτσαρντς με τη σύζυγό του Ανίτα Πάλενμπεργκ και τον 18 μηνών γιο τους Μάρλον εγκαταστάθηκαν στη βίλα «Νellcote» στην Κυανή Ακτή. Αυτή η ροκοκό βίλα της Νότιας Γαλλίας έγινε και η βάση του συγκροτήματος ως τις 29 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς, οπότε έφυγαν σχεδόν κυνηγημένοι εξαιτίας προβλημάτων που είχαν με ντίλερ ναρκωτικών- τους οποίους σχεδόν ποτέ δεν πλήρωναν.

Το υπόγειο του σπιτιού μετετράπη σε στούντιο, όπου και ηχογραφήθηκαν τα περισσότερα τραγούδια του «Εxile οn Μain Street» ενώ το υπόλοιπο σπίτι έγινε «άντρο ακολασίας»: εκτός από τους Στόουνς και τα... προσωπικά ναρκωτικά τους, η «Νellcote» έγινε πέρασμα και για όλες τις διασημότητες της εποχής: πήγαιναν εκεί για μια-δυο ημέρες και έμεναν για μήνες...

Χαρακτηριστικές εικόνες, σύμφωνα με όσους βρέθηκαν εκείνο το διάστημα στη βίλα, ήταν εκείνη του Ρίτσαρντς να λιάζεται ξαπλωμένος στον ήλιο με ένα βιβλίο στο χέρι και σταρ όπως ο Τζέιμς Κάαν ή η Φέι Νταναγουέι να βρίσκονται ξεροί στα πατώματα έπειτα από νύχτες που δεν είχαν τίποτε να ζηλέψουν από τα πιο γνωστά κλαμπ της περιόδου. Ιστορίες για τους ντίλερ που έκλεψαν εννέα κιθάρες του Ρίτσαρντς και κάποια σαξόφωνα όταν μπήκαν αγριεμένοι προκειμένου να πάρουν τα χρήματά τους ή για τον εξαναγκασμό της κόρης του σεφ που ζούσε στη βίλα, από την Πάλενμπεργκ, να δοκιμάσει για πρώτη φορά ηρωίνη αποτελούν πλέον θρυλικό κεφάλαιο της ροκ μυθολογίας.

O ι ηχογραφήσεις που πραγματοποιήθηκαν κατά κύριο λόγο στη «Νellcote», άλλες που είχαν προηγηθεί στο Λονδίνο και μερικές ακόμη στις ΗΠΑ προορίζονταν αρχικά για ένα άλμπουμ με τίτλο «Τropical Disease». Τελικώς το διπλό βινύλιο τιτλοφορήθηκε «Εxile Οn Μain Street»- ευθεία αναφορά στην απόδρασή τους από τη Βρετανία αλλά και στη γνωστή λεωφόρο του Λος Αντζελες. Ο δίσκος περιείχε 18 τραγούδια, κατά βάση μικρής διάρκειας, με «πρωταγωνιστές» τις παραμορφωμένες κιθάρες του Ρίτσαρντς- για πολλούς ο προάγγελος του γκραντζ της δεκαετίας του ΄90. Για την Ιστορία, στις αρχές Δεκεμβρίου του 1971 οι Στόουνς επέστρεψαν στη Γαλλία προκειμένου να εμφανιστούν σε δίκη για κατοχή και διακίνηση ναρκωτικών. Οι περισσότερες από τις κατηγορίες καταρρίφθηκαν, όχι όμως και εκείνες εναντίον του Ρίτσαρντς και της Πάλενμπεργκ, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε έναν χρόνο φυλάκιση και 5.000 γαλλικά φράγκα πρόστιμο. 

 

Εχοντας υπογράψει νέο συμβόλαιο με τη Universal, οι Ρόλινγκ Στόουνς θα επανακυκλοφορήσουν ολόκληρη τη δισκογραφία τους, ενώ εντός του 2010 αναμένεται η κυκλοφορία του νέου τους άλμπουμ, καθώς και το ξεκίνημα της νέας παγκόσμιας περιοδείας τους. Λαμβάνοντας υπόψη ότι την προηγούμενη φορά... μας πούλησαν ακυρώνοντας την προγραμματισμένη για τις 29 Ιουνίου του 2006 συναυλία τους- εξαιτίας της περιβόητης πτώσης του Κιθ Ρίτσαρντς από τη φοινικιά-, πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα χωρέσει στα πλάνα τους.

Να θυμίσουμε ότι το ιστορικό των συναυλιών των Ρόλινγκ Στόουνς στη χώρα μας είναι μικρό, έχει όμως ιδιαίτερη σημασία, αφού η πρώτη εμφάνισή τους στην Αθήνα, το 1967, είχε σχεδόν συμπέσει με το απριλιανό πραξικόπημα, με αποτέλεσμα να διακοπεί άδοξα λόγω εισβολής της Αστυνομίας στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Η δεύτερη όμως, στις 16 Ιουλίου του 1998, υπήρξε ένας θρίαμβος.

Ας ελπίσουμε ότι το καλό θα τριτώσει...

Νέα πολυτελής έκδοση επί τρία
Στις 17 Μαΐου θα επανακυκλοφορήσει σε τρεις εκδόσεις το «Εxile οn Μain Street». Η πρώτη, η φθηνή όπως λέει ο Τζάγκερ, θα περιέχει τα 18 αυθεντικά τραγούδια όπως κυκλοφόρησαν το 1972, αλλά ηχητικά επεξεργασμένα με σύγχρονες μεθόδους. Η δεύτερη θα περιέχει ένα επιπλέον CD με δέκα τραγούδια, είτε ακυκλοφόρητα είτε εναλλακτικές ηχογραφήσεις ήδη γνωστών συνθέσεων. Τα «Ρlundered Μy Soul», «Dancing Ιn Τhe Light», «Following Τhe River» και «Ρass Τhe Wine (Sophia Loren)» είναι τα τραγούδια «κράχτες». Τέλος, για τους ακόμη πιο φανατικούς θαυμαστές, υπάρχει η ακριβή πολυτελής έκδοση. Εκτός από το διπλό CD, θα περιέχει επίσης ντοκυμαντέρ με σπάνιο υλικό, φάκελο με τέσσερις καρτ ποστάλ, διπλό βινύλιο και βιβλίο 64 σελίδων με φωτογραφίες.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=326270&dt=17/04/2010#ixzz0lZxvzJs4