“Κύκλος στιγμών” - Ποίημα της Δήμητρας Καραγγέλη
Γύρω μας κυκλώνες σιωπής,
κι εμείς εκεί στη μέση σαστισμένοι..
Αλήθεια ψάχνουμε όλοι μας,
κι όμως δίπλα μας η πλάνη...
Εθελοτυφλούμε,
σκοντάφτουμε σε αυταπάτες,
σε ψευδαισθήσεις καλυμμένες με πανδαισία χρωμάτων,
κεντημένες με την ομορφιά της ψυχής μας..
Γυρεύεις ανθρώπους να σε νοιώσουν,
κι όμως ακόμη ζείς στη μοναξιά σου...
Θαρρείς πως η ζεστασιά ενός βλέμματος είναι τόσο σπάνια,
τόσο πολύτιμη,
κι οταν τη βρείς τι;
Νομίζεις πως θα μείνει για πάντα;
πως θα 'ναι εκεί μια ολάκερη ζωή να σε προστατεύει;
Μα πόσο έσφαλες ανόητε ανθρωπάκο...!
τίποτε δεν είναι Παντοτινό...
τίποτε δεν διαρκεί Αιώνια...
η στιγμή είναι αυτή που σε ωθεί στο όνειρο...
Οι στιγμές συνθέτουν το αιώνιο της ολοκλήρωσης...
Όλη μας η ζωή μια απέραντη ελπίδα για το παντοτινό..
Εκείνο εκεί το σταθερό,
το ασφαλές που επιζητούμε να κάνουμε δικό μας...
Μα ποτέ κανείς δεν συλλογίστηκε,
κανείς δεν έκανε κτήμα του εκείνο εκέι το περίφημο:
“ουδέν μονιμότερον του προσωρινού”!
Μα μονάχα ο καθείς συνέχισε το ατέλειωτο κυνήγι της ουτοπίας του...
Νοιώσε επιτέλους βρε άνθρωπε!
η αγάπη είναι το υψηλότερο των αγαθών
γι'αυτό δεν μπορείς να τη φυλακίσεις...
δεν είναι δυνατόν να τη ζυγιάσεις...
δεν θα γίνει ποτέ αποκλειστικά δική σου...
είναι ακατόρθωτο να τη δαμάσεις!
Ένα μονάχα πράξε!
Αγάπα, νοιώσε δυνατά, απογοητεύσου χωρίς να συλλογάσαι το μετά...
Εν τέλει ένωσε τις στιγμές σου,
θα καταλάβεις...!
Δήμητρα Καραγγέλη
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
