Δεν αρκεί η κάθαρση! - Του Νίκου Χατζηνικολάου

Η ταχύτητα με την οποία προχωρούν τελευταία οι έρευνες της Δικαιοσύνης για τα μεγάλα και όζοντα σκάνδαλα της πολιτικής και οικονομικής μας σκηνής και ο επακόλουθος καταιγισμός αποκαλύψεων για τους θλιβερούς πρωταγωνιστές τους είναι από τα ελάχιστα θετικά στοιχεία της περιόδου. Σε αυτό συνέβαλαν κυρίως ορισμένοι γενναίοι δικαστές, αξιοποιώντας τόσο την ευρωπαϊκή νομοθεσία για το «ξέπλυμα» μαύρου χρήματος, που ήρθε να «αδρανοποιήσει» τον νόμο περί ευθύνης υπουργών και να «ακυρώσει» στην πράξη την παραγραφή δεκάδων εγκληματικών πράξεων, όσο και τα σημαντικά αποτελέσματα της μακροχρόνιας και επίπονης δημοσιογραφικής έρευνας ολίγων έντιμων δημοσιογράφων, σε κρίσιμα μέτωπα όπως αυτό των εξοπλισμών. Και βέβαια συνέβαλε αποφασιστικά και η έντονη πίεση που ασκούν στα θέματα της διαφάνειας οι πολίτες, που είναι πλέον όχι μόνον «υποψιασμένοι», αλλά και ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι. Αλλωστε, τα «σπασμένα» του πολυετούς οργιώδους «πάρτι» της διαπλοκής και της διαφθοράς του πολιτικού και οικονομικού μας συστήματος εκείνοι τα πλήρωσαν και εκείνοι εξακολουθούν να τα πληρώνουν...

ΟΧΙ ΠΩΣ και σήμερα η αποκάλυψη είναι πλήρης και καθολική. Το «σύστημα» εξακολουθεί να προστατεύει τα πιο προβεβλημένα και σημαντικά «παιδιά» του, είτε είναι πολιτικοί, είτε επιχειρηματίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ότι στη χώρα μας οι πρώην πρωθυπουργοί δεν καλούνται ούτε καν ως μάρτυρες στις υποθέσεις που αφορούν την εποχή που κυβέρνησαν. Είδατε την κατάληξη της απόλυτα λογικής πρότασης Τσοχατζόπουλου να εξετασθούν στη δίκη του ο τότε πρωθυπουργός κ. Σημίτης και οι υπουργοί που μετείχαν στο ΚΥΣΕΑ της συγκεκριμένης περιόδου; Απορρίφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες! Οπως επίσης είναι τουλάχιστον ακατανόητο το γεγονός ότι δεν κλήθηκε ούτε ένας από τους πρώην πρωθυπουργούς και αρχηγούς κομμάτων να καταθέσει στο σκάνδαλο της Siemens. Και ας είπε ο Τσουκάτος ότι η βαλίτσα με τα μάρκα κατέληξε στο ταμείο του ΠΑΣΟΚ... Και ας τον επιβεβαίωσαν οι ταμίες του κινήματος... Ας είπαν οι Γερμανοί επικεφαλής της εταιρείας ότι και το άλλο μεγάλο κόμμα εισέπραξε μίζες... Και βέβαια ακριβώς το ίδιο έγινε και σε ό,τι αφορά το χρηματιστήριο, ενώ για άλλες σκανδαλώδεις υποθέσεις, όπως αυτή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, με τις υπερτιμολογήσεις που βγάζουν μάτια, δεν έγινε έλεγχος ποτέ και ούτε φαίνεται ότι θα γίνει... Τέλος, είναι κοινό μυστικό ότι οι εν ενεργεία υπουργοί σπάνια ελέγχονται. Οι... συνταξιούχοι πιο εύκολα...

ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ είναι ότι η εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία ή των προσώπων στους υπουργικούς θώκους δεν εγγυάται κατ’ ανάγκην, όπως για πολλά χρόνια πίστευαν οι περισσότεροι Ελληνες, την αποκατάσταση της διαφάνειας και της εντιμότητας στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος. Αν διαβάσετε σήμερα την αποκαλυπτική συνέντευξη του Νίκου Ζήγρα, εξαδέλφου του Τσοχατζόπουλου, στην «R», θα συνειδητοποιήσετε ότι οι απερχόμενοι υπουργοί παρέδιδαν συχνά στους διαδόχους τους μαζί με τους επίσημους φακέλους των εκκρεμών υποθέσεων του τομέα τους και τους... ανεπίσημους, τους «μαύρους» φακέλους με το σύστημα διακίνησης της μίζας, για να μη χάσουν χρόνο μέχρι να το στήσουν ξανά μόνοι τους και, κυρίως, για να μην ανατρέψουν τις προηγούμενες λοβιτούρες και κομπίνες και χαθούν μελλοντικές ήδη συμφωνημένες καταβολές χρημάτων... Ο κ. Ζήγρας λέει ευθέως ότι ο γενικός διευθυντής Εξοπλισμών της περιόδου Παπαντωνίου, κ. Τραυλός, ενημερώθηκε αναλυτικά από τον προκάτοχό του επί ημερών Ακη, κ. Κάντα, για τους δρόμους του μαύρου χρήματος, για τα δοκιμασμένα δηλαδή και προσοδοφόρα «κόλπα» της μίζας!

ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΕΣ ότι η αποκάλυψη και η τιμωρία των πρωταγωνιστών των μεγάλων σκανδάλων, που συγκλόνισαν τη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες και την έσπρωξαν πολύ πιο γρήγορα στο χείλος της χρεωκοπίας, είναι εξαιρετικά σημαντική, αν θέλουμε να γυρίσουμε επιτέλους σελίδα στην πολιτική μας ιστορία. Είναι απαραίτητη! Αυτό, όμως, δεν σημαίνει και ότι αρκεί για να μην ξαναζήσουμε τα ίδια στο μέλλον. Το 1989, για παράδειγμα, και ανεξάρτητα από το αν αυτό έγινε δίκαια ή άδικα για όλους, στήθηκαν ειδικά δικαστήρια, καταστράφηκαν καριέρες, χάθηκαν ζωές. Παρά ταύτα, η πολιτική μας σκηνή επέστρεψε σύντομα στην πεπατημένη της αδιαφάνειας και της ανεντιμότητας, της μίζας και της κλεψιάς. Το ίδιο θα συμβεί και σήμερα, ακόμη και αν η κάθαρση του δημοσίου βίου προχωρήσει αποφασιστικά, αν δεν υπάρξουν επιτέλους σοβαρές θεσμικές αλλαγές. Αν το νομικό πλαίσιο δεν τροποποιηθεί το ταχύτερο δυνατό, ώστε ο πολιτικός να έχει ακριβώς την ίδια νομική αντιμετώπιση με τον απλό πολίτη, θα ξαναζήσουμε σύντομα τον εφιάλτη των σκανδάλων και της ηθικής χρεοκοπίας, που πάντοτε προηγείται της πολιτικής και της οικονομικής...
Real.gr