Κρίση,κριτική και κριτικοί... - Της Μαρίας Παπαδοπούλου

Αρχή έτους 2014 και η κρίση υπάρχει και θεριεύει. Παράπονα, σκυθρωπά  πρόσωπα είναι η εικόνα των πολιτών . Πότε θα σηκώσουμε κεφάλι <<μπρε ραγιάδες>> λέμε όλοι…  Υπάρχει απάντηση? Ποιον να ρωτήσουμε? Εμάς τους ίδιους ή τους πολιτικούς με τις γραβάτες που από καρέκλα σε καρέκλα περιφέρονται, είτε στη βουλή είτε σε κάποιο κανάλι  είτε στα δικαστήρια ως κατηγορούμενοι ή μάρτυρες σε κάποιο σκάνδαλο ανακαλυφθέν ή εν δυνάμει???? Προεδρεύουμε λέει και της Ευρωπαϊκής Ένωσης!!! Μεγαλείο… το χωριό μας καίγεται και εμείς χτενιζόμαστε. Τραγελαφική κατάσταση κρίσης μέσα στην κρίση και η επίσκεψη στο νοσοκομείο 25 ευρώ. Πώς να ιαθούμε όταν η πολιτική νόσος εξαπλώθηκε σε επιδημία με αποτέλεσμα την προσωπική, κοινωνική, κρατική καραντίνα. Το σύμπαν συνωμοτεί εμείς γιατί δεν…???
Η κρίση φταίει… αλλά και μείς. Γίναμε πιο ατομιστές γιατί η ανάγκη της επιβίωσης έγινε  πρωτεύον θέμα στη ζωή μας και οι υλιστικές απολαύσεις λήθη . Ο παρών  ατομισμός έχει διάφορο χαρακτήρα από εκείνον που μας διακατείχε τα προσφιλή χρόνια της ευημερίας. Κατηγοριοποιήθηκε πια. Νυν << το εγώ>> του ζην  έγινε  επιτιθέμενο μέχρι των ορίων που  επιτρέπεται πια.  Άλλοτε  <<το εγώ>> του ευ ζην ήταν  άνοδος,  το ένα, το ζηλευτό,   ξεχωριστό δίχως συνείδηση  ορίων και πρέπει. Όμως έχουμε και τον χαβά μας ακόμη και σ΄αυτή την κατάσταση ευρισκόμενοι… την κριτική σε κάθε τομέα της προσωπικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Η ρήση << ο ένας  για όλους και όλοι για έναν>> παρέμεινε μια επικαλυμμένη ευαισθητοποιημένη κινηματογραφική ατάκα, επισημαίνοντας πάντα ότι υπάρχουν  και οι εξαιρέσεις του κανόνα. Στον προσωπικό και  κοινωνικό μας περίβολο λέγεται κουτσομπολιό, στην πολιτική αλάνα λέγεται άποψη με αγανάκτηση, λες και οι πολιτικοί εκλέχτηκαν μόνοι τους και όχι από εμάς τους ιδίους. Κριτική… είναι αυτή και μας τονώνει…
Υπάρχουν όμως και οι επαγγελματίες κριτικοί. Πολιτικοί σχολιαστές  Τειρεσίες και Πυθίες που ενεργούν πρωτίστως  και στα ύστερα  ερμηνεύουν  μαντεύοντας  τις συνέπειες των δρώμενών τους και των ομοίων τους. Επίσης  κριτικοί ΜΜΕ οι οποίοι με βασιλόφρων ύφος και εισαγγελική διάλεκτο κρίνουν και επικρίνουν τα πάντα. Αυτούς ποιος τους διόρισε, σε  ποια σχολή κριτικής φοίτησαν? Τιμωρούμαστε για τα εκλογικά μας λάθη και δικαίως να ακούμε και ν΄ ασκούμε  κριτική. ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ  όμως να δούμε ένα θέατρο, μία ταινία ν΄ ΑΓΟΡΑΣΟΥΜΕ  ένα βιβλίο, να ΔΟΥΜΕ   τηλεόραση πληρώνουμε φόρους!!!!. Ας εκλείψουν οι  καθοδηγητές στον όβολό μας  όσον αφορά την τέρψη της ψυχής μας γιατί  μπορούμε να την διαχειριστούμε πολύ καλά οι ίδιοι. Ας εξαφανιστούν από το οπτικό μας πεδίο τηλεόρασης ή έντυπου τύπου,  γιατί ενοχλούν το ευ ζην μας που τυγχάνει ιδιαίτερης προσοχής και ευαισθησίας, για να είμαστε υγιείς ψυχικά πολίτες και φωτογενείς άνθρωποι. Εδώ κρίνουμε εμείς ψηφίζοντας τις επιλογές μας.
Κρίση, κριτική, κριτικοί είναι ομόρριζα  αλλά και αλληλένδετα. Η κρίση γεννά διαφωνίες, αναταράξεις, ανακατατάξεις με ελιξίριο τόνωσης  την κριτική και τους κριτικούς επίσημους ή μη σε κάθε πτυχή της ζωής μας διαπροσωπική και διακρατική.
Εύλογο ερώτημα κάποιου… μόνο η κρίση έχει αυτά τα χαρακτηριστικά? Σαφώς όχι αλλά μέσα από αυτή γίνονται εντονότερα και πιο ευδιάκριτα λόγω της ευαίσθητης κατάστασης. Αλλά υπάρχει και μία άλλη παράμετρος . Η κριτική πρέπει να υπάρχει σε κρίση ή μη ώστε να επιτυγχάνεται βελτίωση στον εκάστοτε τομέα όπου αυτή χρήζει παρουσίας της. Να πρεσβεύεται από ειδήμονες κριτικούς και έγκριτους γνώστες όντες βαθειά συνειδητοποιημένα άτομα που χαίρουν κοινής καταξίωσης , αποδοχής και σεβασμού, όπως η πείρα ενός ηλικιωμένου αλλά και η γνώση και σπουδή ενός νεώτερου.
Συνδυασμός που έχει λογική , εξέλιξη, θεμέλια και υγιή συνέχιση ζωής δίχως κρίσεις παρά μόνο εκρήξεις προόδου, ευημερίας και σεβασμού στην κοινωνία, το άτομο, την οικογένεια , τους εκπροσώπους της χώρας μας και υπερηφάνεια για την καταγωγή μας… Έλληνες!!!
Μαρία Παπαδοπούλου