Ανδρέα Κλουτσινιώτη, «Η απουσία και το τσέλο»
«Η απουσία και το τσέλο»
Μια βροχή ακουμπά τρυφερά το πρόσωπό της
στο παράθυρο.
Τις μνήμες που άλλοτε αρνήθηκε θέλει να συντροφεύσει.
Εκείνος κάθεται απέναντι.
Σφίγγει το τσέλο ανάμεσα στα πόδια του.
Η θήκη ανοίγει σαν σαρκοφάγος.
Μια σπαραγμένη σάρκα υψώνει τα παγωμένα χέρια της
λαχταρώντας απεγνωσμένα ένα διάπυρο άγγιγμα πνοής.
Ένα σαβανωμένο φως απελευθερώνεται,
γεμάτο ανομολόγητη οδύνη.
Αποκαλύπτει τα πιο απόκρυφα μυστικά του.
Το τσέλο συγκλονίζεται.
Μια ξεχασμένη συντριβή ανοίγει τα βλέφαρά της.
Ηθελημένα δίνει μια ελαφριά κλίση
και η αιχμηρή ακίδα του τσέλου προβάλλει σαν αστραφτερό σπαθί,
στη μάχη του με τέσσερις κόσμους.
Τα κλειδιά κουρδίζουν το τονικό ύψος των χορδών.
Ντο, Σολ, Ρε, Λα:
Ο έρωτας, η ζωή, ο θάνατος, η καρδιά του.
Τέσσερις οκτάβες αστεριών κρέμονται σ’ ένα μωβ πέπλο,
σαν ουράνια συμπαντικά κρίνα.
Αγγίζει με τα ακροδάχτυλα του αριστερού του χεριού
κάθε χορδή σε διάφορα σημεία της.
Σύρει το δοξάρι με το δεξί του χέρι κάθετα πάνω τους.
Σπάνε οι φλέβες του τσέλου!
Τέσσερα κόκκινα τριαντάφυλλα αιμορραγούν
ηχοχρώματα.
Οι ταλαντώσεις της παλμικής κίνησης καλπάζουν
απ’ τον καβαλάρη και τη ψυχή του
σ’ όλο το σώμα του οργάνου, στην ανάσα του ηχείου.
Κύματα αισθήσεων κωπηλατούν ρυθμικά.
Σαν απαλόσαρκοι φλοίσβοι που αγωνιούν
να ανταμώσουν το στερνό και γλυκύτερο χάδι τ’ ανέμου.
Όπως ακούς την απέραντη θάλασσα μες σ’ ένα κοχύλι.
Μια μικρή ορχήστρα τα όνειρά του
δραπετεύουν απ’ τα δυο αυτιά του τσέλου στο χώρο.
Το αντάτζιο κυριαρχεί αμείλικτα.
Τον κομματιάζει!
Οι νότες φιμώνουν τους άλλους ήχους του δωματίου.
Τίποτα άλλο δεν ακούγεται,
παρά μόνο οι φωνές της μοναξιάς τους.
Το τσέλο βουρκώνει.
Ποια χαμένη αγάπη θα στέρξει τα ματωμένα χείλη του ήλιου;
Ποιος ανεκπλήρωτος έρωτας θα ρουφήξει τα δάκρυα του φεγγαριού
χυμένα σ’ ένα ποτήρι λυτρωμό;
Σταματά για λίγο να αφουγκρασθεί:
Κανείς!
Κανείς δεν ανταποκρίνεται.
Και έκλαψε…
Και έκλαψε, ώρες πολλές, μες στα όνειρά του.
Οι ήχοι της μουσικής λιγοψυχούν.
Νοιώθει σε κάθε χορδή ένα αβάσταχτο βάρος.
Στις παρτιτούρες να μην εξιλεώνονται σαν αλήθεια οι ενοχές του.
Ο βαθύς μαγνήτης της απουσίας.
Αισθάνεται σα να περπατά στα γόνατα βυθισμένος στις πληγές
των ήχων.
Το τσέλο λησμονιέται βουβό στη γωνία.
Μετρά κάθε ώρα, κάθε λεπτό, μιας επώδυνης απουσίας.
Το τσέλο θρηνεί.
Το τσέλο θρηνεί τώρα δυο απουσίες!
* Οι ποιητικές συλλογές του κ. Ανδρέα Κλουτσινιώτη "Labey Sabprea" και "Ο Ρεζά ρωτάει τον Ήλιο" κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Ιωλκός.
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
.jpg&size=summary_medium)
