Η απάθεια των ηρώων - Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Εμείς οι κοινοί θνητοί μόνον κουράγιο εισπράττουμε όταν, μπροστά σε ένα έκτακτο συμβάν, διαπιστώνουμε ότι οι άρχοντες, σε αντίθεση με εμάς, δεν χάνουν την ψυχραιμία τους. Και όχι μόνο δεν χάνουν την ψυχραιμία τους, αλλά υψώνουν το ανάστημά τους και στέκουν απέναντι στους δυσμενείς καιρούς, κόντρα στον άνεμο που λένε, κοιτώντας πάντα μπροστά. Σιγά μη σκάσουν. Στο Ελλάντα μας, η διοίκηση υπάρχει για να διοικεί, οι δε υπόλοιποι για να διοικούνται, ως εκ τούτου όταν η διοίκηση διοικεί δεν έχει να δώσει λογαριασμό σε κανέναν. Αν μάλιστα δεν είναι μόνον διοίκηση, αλλά και αυτοδιοίκηση, και δη τοπική, ό,τι σημαντικότερο γέννησε η μεταπολίτευση σ’ αυτόν τον τόπο, ε, τότε δεν χρειάζεται να ψάχνεις. Εγώ παρ’ όλα αυτά, πείσμων και στερεμένος από θέματα όπως με κατηγόρησε η ΟΛΜΕ, πάτησα τα πλήκτρα και ανεζήτησα τον ιστότοπο του Δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης. Οπου και διεπίστωσα πως δεν συμβαίνουν και σπουδαία πράγματα, παρά την επιμονή των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας τις τελευταίες ημέρες.

Στην αρχική σελίδα ανακοινώνεται πως ο ημιμαραθώνιος διεξήχθη με επιτυχία, δημοσιεύεται η καταληκτική ημερομηνία για την συμμετοχή στο 7ο φεστιβάλ μουσικών και χορευτικών σχημάτων νέων και ένα βίντεο από τις Απόκριες του 2014. Α, θα το ξεχνούσα. Υπάρχει και ένα δελτίο Τύπου του δήμου για το «τραγικό συμβάν» που κατέληξε με τον θάνατο ενός παιδιού και τον βαρύ τραυματισμό ενός άλλου. Στο δε δελτίο Τύπου αναφέρεται πως θα ερευνηθούν οι συνθήκες του τραγικού συμβάντος και θα αποδοθούν οι σχετικές ευθύνες. Νομίζω ότι όλοι οφείλουμε να υποκλιθούμε μπροστά στην ευαισθησία των υπηρεσιών του Δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης. Υπάρχει μία μικρή διαφορά ανάμεσα σε ένα αυτοκίνητο το οποίο κυκλοφορεί χωρίς πινακίδες κυκλοφορίας και ένα λούνα παρκ το οποίο λειτουργεί επειδή κάποιοι γουστάρουν να λειτουργεί. Η διαφορά είναι ότι το αυτοκίνητο μπορεί να ξεφύγει από την αστυνομία εάν ο οδηγός του φροντίσει να στρίψει εγκαίρως πριν από το μπλόκο, αν και όποτε συναντήσει μπλόκο. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις στον κανόνα, όπως απέδειξε προ καιρού ο κ. Λιάπης. Ενα λούνα παρκ, όμως, δεν μπορεί να στρίψει, διότι ένα λούνα παρκ δεν έχει ρόδες, όπερ έδει δείξαι. Εκτός αυτού ένα λούνα παρκ, αν θυμάμαι καλά, εκτός του ότι είναι δύσκολο να κρυφτεί με όλα αυτά τα φανταχτερά χρώματα και τα λαμπιόνια, κάνει και θόρυβο. Ως εκ τούτου δεν μπορεί, κάποια μέρα που περνούσε από μπροστά ο δήμαρχος Ελληνικού-Αργυρούπολης, σύννους και κατηφής για το μέλλον του τόπου, τα βάσανα του Μνημονίου και τις επερχόμενες εκλογές, δεν μπορεί, κάτι θα πήρε είδηση. Σηκώνοντας λοιπόν το βλέμμα προς τα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια, μπορεί να αισθάνθηκε και πάλι για λίγο παιδί, να νοστάλγησε τον καιρό εκείνο που έπαιζε κι αυτός αμέριμνος και, αναγκασμένος να συνεχίσει τον αυτοδιοικητικό του Γολγοθά, να σημείωσε να ρωτήσει πότε τους έδωσε την άδεια να λειτουργήσουν, με ποιους όρους και από ποια πρίζα παίρνουν το ηλεκτρικό τους.

Ο περί ου ο λόγος δήμαρχος ονομάζεται Χρήστος Γκορτσίδης και έγινε γνωστός στο πανελλήνιο ως ο ήρωας της ελεύθερης παραλίας. Εφτασε μάλιστα να κάνει και απεργία πείνας ώσπου να πετύχει την κατεδάφιση των κιγκλιδωμάτων. Πρωτοστάτησε επίσης στους αγώνες για τη μετατροπή του Ελληνικού σε Μητροπολιτικό Πάρκο εξ ολοκλήρου και, γενικά, θα μπορούσε να πει κανείς πως έφτιαξε με τον τρόπο του έναν επιτυχημένο χαρακτήρα ήρωα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Γιατί τώρα συμπεριφέρεται σαν να μην τολμάει να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν για τον τραγέλαφο που αποκαλύφθηκε με τον πιο τραγικό τρόπο; Μα νομίζω διότι ενστερνίζεται το φιλοσοφικό σύστημα της εν Ελλάδι δημόσιας διοίκησης, η οποία, ως Δημόσιο δεν ευθύνεται ποτέ για τίποτε. Κυρίως δε για την απάθεια των ηρώων της.
Η Καθημερινή