Το ζητούμενο είναι οι ομαδικές προσλήψεις κ. Τσίπρα - Του Γιώργου Κράλογλου

Πολύ ωραία μας τα είπε ο κ. Αλέξης Τσίπρας στον ΣΕΒ. Η επισήμανση προς τους εργοδότες να μην συναινέσουν στις ομαδικές απολύσεις και στην παραπέρα μείωση του κατώτατου μισθού είναι ορθότατη. Γιατί επενδύσεις δεν θα έλθουν επειδή θα προσφέρουμε μισθούς πείνας και δουλοπάζαρα. Επενδύσεις θα έλθουν μόνο αν καταλάβουμε ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν είναι ορδές βάρβαρων κατακτητών και το κέρδος ποινικό αδίκημα.

Συνεπώς όσο και αν η Τρόικα επιμένει στην απελευθέρωση των απολύσεων, την πλήρη κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και την παραπέρα συμπίεση των μισθών, τίποτε απολύτως δεν πρόκειται να προσφέρει με τον τρόπο αυτό στην ανάπτυξη της οικονομίας μας.

Αλήθεια είναι ότι η αγορά εργασίας πρέπει να παρουσιάζει ευελιξία  ώστε οι επιχειρήσεις να μπορούν να διαχειρίζονται και τις κρίσεις που περνάνε όπως η σημερινή από το 2008 (που ακόμα καλά κρατεί) αλλά και εκείνες του 1973 (πετρελαϊκή) και του 1981 με την ένταξη στην ΕΟΚ και την πρώτη σοβαρή απώλεια της ανταγωνιστικότητας της εθνικής παραγωγής.

Βεβαίως τότε οι πράσινες κλαδικές, οι συντεχνίες με πρώτες τις κρατικές και οι κομματικοποιημένες συνδικαλιστικές παρατάξεις θεωρούσαν ότι ο εργοδότης είναι κάτι σαν τον βρικόλακα και η συνεργασία με την επιχείρηση για λύσεις ώστε να ξεπεραστεί η κρίση ήταν προδοσία στο ταξικό μίσος που οφείλει να έχει κάθε συνειδητοποιημένος κομμουνιστής προς τον ιδιώτη βιομήχανο και γενικά στο κεφάλαιο.

Έτσι οι όμιλοι (της τότε εποχής ) Δράκου, Κατσάμπα, Σκαλιστηρη, Μποδοσάκη, Λαδόπουλου, Νιάρχου ήταν μεταξύ εκείνων που πριν κλυδωνιστούν από την αδυναμία ανταγωνιστικότητας εντός της ΕΟΚ πέρασαν μαύρες ημέρες από την «αντίσταση» των μπολσεβίκων συνδικαλιστών.

Με εκείνα λοιπόν και με τα άλλα φθάσαμε σήμερα και σε συζητήσεις που κλονίζουν, χωρίς αμφιβολία, την ασφάλεια των εργαζομένων, τον κατώτατο μισθό αλλά και την ασφάλισή τους με το τετράωρο και την εποχιακή απασχόληση.

Άρα σωστές οι επισημάνσεις του κ. Τσίπρα γιατί και η διπλανή μας Βουλγαρία με τους κινέζικους μισθούς και τα φορολογικά κίνητρα δεν έχει βουλιάξει... από επενδύσεις και επενδυτές (λόγω μειονεκτημάτων που δεν είναι της στιγμής να τα δούμε).

Και επειδή η πραγματική αλλαγή στον τόπο θα έλθει μόνο με τις ομαδικές προσλήψεις καλό είναι πριν να φθάσουμε στην ανάγκη ευελιξίας της αγοράς εργασίας να εμβαθύνουμε στα δύο προηγούμενα στάδια που είναι απαραίτητα ώστε να πάμε και στις συζητήσεις για παραπέρα εργασιακά κίνητρα προς τους επενδυτές.

Το πρώτο και κορυφαίο στάδιο για την προσέλκυση επενδύσεων είναι το θετικό επιχειρηματικό περιβάλλον όπου ο επενδυτής θα ελέγχεται μεν αλλά όχι ως καταδικασμένος από το κράτος για να του καλύπτει όσα χρειάζεται ο κορβανάς για ασύστολες (γνωστές σε όλους μας) σπατάλες του.

Θα ελέγχεται μεν ο ιδιώτης επενδυτής για την ποιότητα και τη συνέπειά του αλλά και το κράτος θα συνεχίζει με συνέπεια και μετά την πτώση της κυβέρνησης χωρίς μεταβολές στο αναπτυξιακό νομοθετικό πλέγμα και ιδίως χωρίς συνεχείς τροποποιήσεις στην φορολογία.

Το κράτος θα πρέπει να έχει συνέχεια να μην μεταβάλλεται ανάλογα με τις κομματικές ανάγκες των πολιτικών παρατάξεων σε προπαγάνδα, εντυπώσεις και πολιτικές κορώνες.

Σήμερα το επιχειρηματικό κλίμα χαρακτηρίζεται ως αρνητικό και επειδή (εκτός πολλών άλλων) ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο κ. Τσίπρας έχει επιτεθεί ανεξέλεγκτα σε οτιδήποτε λέγεται ξένος και έλληνας επενδυτής λες και οι αριστεροί διαθέτουν (όπως και το ΠΑΣΟΚ με τα νέα τζάκια) ειδικές κατηγορίες επενδυτών που θα ταιριάζουν με το πρόγραμμά τους ως κυβέρνηση. 

Το δεύτερο στάδιο (εξ ίσου κορυφαίο) είναι το σταθερό αναπτυξιακό νομοθετικό πλέγμα και η απαλλαγή των επενδυτών από τη γραφειοκρατία που χρόνια τώρα στήνει και συντηρεί (βάσει σχεδίου τύπου μαφίας) το διεφθαρμένο κράτος της μεταπολίτευσης.

Αλλά εδώ όλες τις ευθύνες τις έχουν οι κυβερνήσεις της κρίσης οι οποίες αφού διέλυσαν φορολογικά και τις τελευταίες τάξεις της ιδιωτικής πρωτοβουλίας θυμήθηκαν την ανάπτυξη και τα σχέδια νέων μοντέλων για την οικονομία.

Οπότε πριν φθάσουμε στο στάδιο να θέτουν οι εργοδότες νέους κανόνες στην αγορά εργασίας με απελευθέρωση των απολύσεων ας φροντίσουν να επιδιώξουν λύσεις που θα επιτρέψουν ροή επενδύσεων και ας ανταποκριθούν στις προσκλήσεις για επενδύσεις εφόσον η πολιτική και τα σχέδια της κυβέρνησης έχουν αναπτυξιακά χαρακτηριστικά.

Στο σημείο αυτό αξίζει προσοχής και η τοποθέτηση του κ. Τσίπρα ότι θα στηρίξει επενδύσεις με υψηλή προστιθέμενη αξία εκτιμώντας ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από ένα επενδυτικό σοκ ξένων επενδυτών.

Αφού λοιπόν ο κ. Τσίπρας περιορίζει τα ξυπνοπούλια... που θα κυνηγάει (μόνο σε όποιους έλθουν να αγοράσουν κρατικές επιχειρήσεις) ας φροντίσουν οι επιχειρηματίες να αξιοποιήσουν άμεσα τις πόρτες που άνοιξε. Και όταν οι επενδύσεις πλημυρίσουν τον τόπο και φθάσουμε στις ομαδικές προσλήψεις από τις σημερινές παραγωγικές μονάδες και από αυτές που θα προστεθούν (χθεσινές ομιλίες στον ΣΕΒ) στην παραγωγική βάση του εθνικού προϊόντος ξανασυζητάμε και για την «ευελιξία» της αγοράς εργασίας. 

George.kraloglou@capital.gr
capital.gr