Γιώργος Κουρουπός: Ο κήπος θα γίνει ο «επίγειος παράδεισος του τραγουδιού»

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Μεγάρου ανοίγει τα μικρόφωνα στη σκηνή του Κήπου για την A.V. εξηγώντας τη φιλοσοφία του προγράμματος συναυλιών

Η δροσερή πλευρά του Μεγάρου είναι ο κήπος, κυριολεκτικώς και μεταφορικώς. Ένας χώρος αναψυχής, χαράς και χαλάρωσης. Δεν είναι ένα από τα πιο ιδανικά κεντρικά σημεία της πόλης για αποφόρτιση στη διάρκεια της ημέρας; Πόσο μάλλον το βράδυ με το πρόγραμμα που ετοιμάσαμε.

Στο επίκεντρο του προγράμματος είναι το ελληνικό τραγούδι και οι Έλληνες τραγουδιστές, συνθέτες, τραγουδοποιοί ή οι ελληνικές μπάντες. Φιλοδοξούμε να εμπεδωθεί στη συνείδηση του κόσμου ο κήπος του Μεγάρου ως «Ο επίγειος παράδεισος του τραγουδιού».

Το πρόγραμμα στήθηκε προκειμένου να καλύψει ένα πολύ μεγάλο εύρος από όλα τα είδη, τα στιλ και τις εποχές. Αυτομάτως αυτό σημαίνει πως καλύπτουμε έτσι τις διαθέσεις ενός ευρύτερου κοινού. Από το μπλουζ και την τζαζ πάμε στο σουίνγκ και το νιου ροκ. Από το αμερικάνικο τραγούδι του ’50 στις σύγχρονες μπαλάντες. Από το ρεμπέτικο και το σμυρνέικο στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι. Από τις πολύ νέες ηλικίες –τεράστια και ευχάριστη έκπληξη μου προκάλεσε, για παράδειγμα, που η νεαρή Κατερίνα Πολέμη έχει μαζί στη συναυλία της μια 16χρονη τραγουδίστρια, την Αρετή Κοσμίδου– στους παλαίμαχους Γλυκερία και Νταλάρα. Υπάρχει επίσης και μια σειρά τραγουδιστών που έχουν ανανεώσει με τις δημιουργίες τους αυτό που γνωρίζουμε ως έντεχνο ελληνικό τραγούδι.

Η περσινή εμπειρία μάς έμαθε πως το κοινό ακολουθεί τα ονόματα που γνωρίζει, όμως δεν λείπει και η περιέργεια για τα λιγότερο γνωστά. Επίσης, μας έδωσε να καταλάβουμε πως πρέπει να βελτιώσουμε τις ακουστικές και οπτικές συνθήκες ακόμα περισσότερο – κάτι που έγινε με παρεμβάσεις που πραγματοποιήσαμε. Πρόθεσή μας είναι να λειτουργούν πάντα όλα άψογα. Ο «παράδεισος» άλλωστε πρέπει να προσφέρει όλες τις ανέσεις. Όσον αφορά τη φιλοσοφία του προγράμματος δεν υπάρχουν μεγάλες αλλαγές. Αυτό που θέλαμε είναι να έρθουν άλλοι καλλιτέχνες και μόνο δύο περιπτώσεις τραγουδιστών είναι που εμφανίστηκαν και πέρυσι. Αυτό που παρέμεινε σταθερό είναι η οικονομική πολιτική. Το εισιτήριο παρέμεινε πολύ προσιτό με εναλλακτικές, διαφορετικές τιμές: αν κάποιος το προμηθευτεί από προπώληση ή την ώρα της συναυλίας.

Νομίζω πως και με αυτές τις συναυλίες, αλλά και με κάποιες από τις συναυλίες ή θεάματα που φιλοξενήσαμε το χειμώνα, το κοινό του Μεγάρου διευρύνθηκε. Ίσως στο μέλλον συμβεί μεγαλύτερη όσμωση, ή το κοινό αρχίσει να ενδιαφέρεται και για κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι έχει μάθει ή συνηθίσει. Όλα είναι θέμα εκπαίδευσης και διάθεσης να ανοιχτείς και σε άλλα πελάγη.

Στόχος μας είναι στο άμεσο μέλλον να υπάρξει ένα μεταβατικό πρόγραμμα κάπου εκεί στα τέλη Μαΐου, που θα μας πηγαίνει από το χειμερινό στο καλοκαιρινό πρόγραμμα, από το μέσα στο έξω – όταν τελειώνει κάποια συναυλία στην κλειστή αίθουσα θα θέλαμε να αρχίζει κάτι άλλο στον κήπο ή την επόμενη ημέρα. Πώς όταν πλησιάζει το καλοκαίρι αρχίζεις να αφαιρείς ρούχα και να ντύνεσαι πιο ελαφριά, αλλά δεν περνάς κατευθείαν στα t-shirts – κάπως έτσι. Υπάρχει όραμα ακόμα και το καλοκαιρινό πρόγραμμα να γίνει πιο συνεκτικό, με δική μας σφραγίδα, αλλά θέλει το χρόνο του κι αυτό – ωστόσο μου αρέσει έτσι όπως είναι, γιατί έχει μια γεύση γιορτής. Υπάρχει ανάγκη για «ψυχολογική» υποστήριξη και μέσω μιας καθαρής διασκέδασης – εδώ ζω κι εγώ και το γνωρίζω. Πάντως το μέλλον είναι μπροστά μας και μπορούμε να κάνουμε όλα όσα περιέγραψα.

Για να μιλήσω με όρους Μουντιάλ, θα παίξουμε πολύ γερά στο γήπεδο και, ναι, θα πετύχουμε πολλά γκολ!

Κεντρική Φωτό: Χάρης Ακριβειάδης

Athens Voice