Το ξήλωμα του πουλόβερ - Του Τάσου Τέλλογλου
Ήδη δύο μήνες πριν από τις εκλογές, οι εκπρόσωποι του ΣτΕ έλεγαν σε δημόσιες συζητήσεις ότι μια σειρά αποφάσεων, κυρίως του 2012, για τις περικοπές μισθών και συντάξεων θα κατέληγαν στον κάλαθο των αχρήστων. Αλλά η αντίδραση των βουλευτών της συμπολίτευσης στην απόφαση της κυβέρνησης να πληρώσει στους δικαστικούς για όσα χρήματα περικόπηκαν τα τελευταία 2 χρόνια, συνδέοντας τις δικές τους αμοιβές με εκείνες των δικαστικών αλλά και τα άλλα ειδικά μισθολόγια, δείχνει οόι βρισκόμαστε μπροστά στο «ξήλωμα του πουλόβερ». Όχι από όλους αλλά από εκείνους που έχουν τη μεγαλύτερη κοινωνική ισχύ ως «λόμπι» στο μεγαλύτερο κόμμα εξουσίας.
Σημειώνω απλά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ -με τον οποίο συνήθως διαφωνώ, όπως και άλλοι στο protagon- σωστά επισήμανε δια της Ζωής Κωνσταντοπούλου ότι επιλέγοντας η κυβέρνηση να συμμορφωθεί με μια δικαστική απόφαση αλλά όχι με άλλες, απλά κάνει πολιτική. Βεβαίως είναι διαφορετική η ισχύ μιας απόφασης του ΣτΕ και διαφορετική ενός δικαστηρίου πρώτου η δεύτερου βαθμού, όπου η κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα να ασκήσει ένδικα μέσα. Αλλά αυτό δεν αλλάζει την εικόνα ότι η μεταχείριση του «ένστολου κράτους» ή της άλλης εξουσίας (δικαστικοί) είναι διαφορετική από εκείνη που επιφυλάσσει η εκτελεστική εξουσία για τους σχολικούς φύλακες, τις καθαρίστριες, ή τους παλιννοστούντες, για να έρθουμε σε ένα «δεξιό ακροατήριο», των οποίων τα κοινωνικά βοηθήματα ολοσχερώς κατήργησε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.
Ανοίγοντας τη συζήτηση για την ικανοποίηση των αδικηθέντων της περιόδου των μνημονίων, η κυβέρνηση ανοίγει την όρεξη των ομάδων εκείνων που μπορούν αποτελεσματικότερα να την πιέσουν. Και όσο αυτές επιτυγχάνουν θα ακολουθούν και άλλοι και άλλοι μέχρις ότου να μην μείνει τίποτα από την προσπάθεια των τελευταίων ετών. Φυσικά, υπάρχει ένας τρόπος να συγκρατηθούν οι δαπάνες του δημοσίου εκεί που το ανώτατο δικαστήριο δεν επιτρέπει, για λόγους ερμηνείας του συντάγματος, συνέχιση των περικοπών. Να επιβαρυνθούν οι ίδιες αυτές υπηρεσίες με το επιπλέον κόστος της μισθοδοσίας με ό,τι αυτό σημαίνει στη λειτουργάι τους. Φυσικά αυτό θα οδηγήσει σε παράδοξα του τύπου να έχουν μειωθεί οι άδειες που χρειάζεται για να λειτουργήσει μια επιχείρηση αλλά να έχουν αυξηθεί οι μέρες που απαιτούνται για την εξέταση των λιγότερων σε σχέση με το παρελθόν αδειών. Αλλά είπαμε δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας. Θα συνεχίσουμε με τα χρήματα που έχουμε. Εκτός αν προτείνει κανείς να αρχίσουμε να δανειζόμαστε για να καταβάλλουμε τους υπάρχοντες μισθούς και για να τοποθετηθούν νέοι υπάλληλοι. Ε, αυτό απλά δεν γίνεται.
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
