Η... ΔΕΗ, η λογική και το μαύρο μας το χάλι! - Του Θάνου Οικονομόπουλου

Δεν λέμε ν' αλλάξουμε μυαλά! Και μ΄ αυτά που κουβαλάμε, δεν θα δούμε χαΐρι και προκοπή...

Η κυβέρνηση σπρώχνει βιαστικά και στα θερινά της Βουλής το θέμα της ιδιωτικοποίησης της "μικρής ΔΕΗ", λέγοντας πως αποτελεί "προαπαιτούμενο" της τρόικας. Και... λέει ψέμματα, γιατί η ιδιωτικοποίηση της ενέργειας, αποτελεί εδώ και χρόνια υποχρέωση της Ελλάδος, όπως και των άλλων χωρών-μελών, σύμφωνα με κοινοτική οδηγία. Καμιά κυβέρνηση δεν "τόλμησε" να συμμορφωθεί όλα αυτά τα χρόνια (που οι προϋποθέσεις και οι όροι ιδιωτικοποίησης θα ήταν απείρως καλύτερες...) γιατί οι πολιτικοί μας δεν ήθελαν να χάσουν ένα τομέα εφαρμογής της... πελατειακής λογικής, ούτε και να συγκρουσθούν με το συντεχνιακό κατεστημένο των "δικών" τους Φωτόπουλων. Φθάσαμε στο "και 5' ", έχουμε στο μεταξύ πληρώσει ένα σκασμό πρόστιμα, και το κάνουμε τώρα, βιαστικά και σε κάποιο βαθμό πρόχειρα και υπό πίεση...

Η αντιπολίτευση, σηκώνει... επαναστατικές παντιέρες κατά της ιδιωτικοποίησης (όπως παλιότερα άλλες αντιπολιτεύσεις ξεσηκώνονταν για την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ, του "ξεπουλήματος" του Πειραιά στην COSCO κ.λ.π.), γνωρίζοντας πως αν πρόκειται να μείνουμε στην ΕΕ, είμαστε υποχρεωμένοι εκτός από τα κονδύλιά της να δεχόμαστε και τις οδηγίες της. Και ο ΣΥΡΙΖΑ, ψάχνει... απεγνωσμένα για 120 υπογραφές βουλευτών, για να ζητήσει δημοψήφισμα! Χρησιμοποιεί ως πρόσχημα την ΔΕΗ, για να... γραδάρει έγκαιρα αν μπορεί να εξασφαλίσει την απαραίτητη κοινοβουλευτική μειοψηφία για να μπλοκάρει την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας... "Τι κάνεις Γιάννο; Κουκιά σπέρνω..."!

Ερωτάται η κυβερνητική εκπρόσωπος πως και γιατί το 2011 η ΝΔ ήταν εναντίον της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και σήμερα υπέρμαχος, και απαντά...αποστομωτικά "τότε δεν είμασταν κυβέρνηση και οι βουλευτές μας έλεγαν ότι ήθελαν..."! Αντί να κάτσουν όλοι και να βρουν πως αυτή η ιδιωτικοποίηση μπορεί να γίνει με τον κατά το δυνατόν καλύτερο (και ασφαλέστερο για τον καταναλωτή...) τρόπο-γιατί ότι γίνεται υπό πίεση είναι βέβαιο ότι μοιάζει με... της νύχτας τα καμώματα!- το πολιτικό προσωπικό και οι... συνδικαλισταράδες δίνουν μάχες οπισθοφυλακής και μικροκομματικών-ψηφοθηρικών εντυπώσεων. Εκεί που θα μπορούσαμε και έπρεπε (έστω τώρα,αφού δεν το κάναμε χρόνια πριν, στα... καλά χρόνια!) να κάνουμε ένα παραγωγικό κι' εποικοδομητικό διάλογο, βασισμένο σε στοιχεία και τεκμηριωμένα επιχειρήματα, ακούμε ανόητες κραυγές και "βεβαιότητες" της "μοναδικής αλήθειας" που η κάθε πλευρά ... προνομιακά κατέχει. Προβάλλοντας τις "ιδεολογικές" εμμονές και προκαταλήψεις της ως πραγματικότητα...

Δεν θέλουμε ν' αλλάξουμε μυαλά. Δεν πάει να το απαιτεί η λογική αλλά και... ο βούρδουλας των δανειστών! Ότι μπορούμε ν' αναβάλλουμε για "αύριο" (που είναι ήδη... προχθές) το επιχειρούμε με κάθε κουτοπονηριά και ωχαδερφισμό. Η δημόσια διοίκηση (σταθερό πελατειακό φέουδο της πολιτικής τάξης) δεν έχει εκσυγχρονισθεί επί της ουσίας και... του πρακτέου στο παραμικρό. Οι δικαστές αποφασίζουν για τα εισοδήματα τους, αλλά οι εκδικάσεις των υποθέσεων έχουν... λίστα αναμονής μέχρι το 2023! Το πολυθρύλητο "δίκαιο φορολογικό σύστημα", είναι "δίκαιο" μόνο για την βολή των μεγαλόσχημων και των φοροφυγάδων. Πέντε χρόνια τώρα διαλαλούμε πως ανοίγουν τα κλειστά επαγγέλματα (που θα συμβάλλουν στον ανταγωνισμό, την μείωση του κόστους, της ανάπτυξη κλπ, κλπ) κι' αυτά από διάφορα παραθυράκια παραμένουν ερμητικά κλειστά. Τα μεγάλα (άνομα) συμφέροντα εξακολουθούν να διαφεντεύουν τα πράγματα-από κοντά και η διαφθορά. Η πολιτική τάξη (το προαναφερθέν τραγελαφικό με το θέμα της ΔΕΗ, ένα μόνο από τα δεκάδες καθημερινά παραδείγματα... εφαρμοσμένης πολιτικής!), ζει στον... κόσμο της των περασμένων δεκαετιών και συμπεριφορών, κλείνοντας εγκληματικά τα μάτια. 'Όχι μόνο στην πραγματικότητα του σήμερα αλλά και τους επαπειλούμενους κινδύνους του αύριο...

Κι' από κοντά κι' εμείς. Η κοινωνία. Που καθημαγμένη από τις άτσαλες και άδικες κατραπακιές, κουρνιάζει στην σπηλιά του φόβου, αφήνεται να παρασύρεται στην δίνη του λαϊκισμού ("δεξιού", "κεντροαριστερού", "αριστερού"...) που συνεχώς φουντώνει με την βοήθεια των ΜΜΕ, αρνείται κάθε αλλαγή, ακόμη και την πιο κραυγαλέα λογική και επιβεβλημένη, βολεύεται με την... αδράνεια και ακινησία, με το υποβολιμαίο και ευκολοχώνευτο "επιχείρημα" πως... "το νέο δεν το ξέρουμε, ας μείνουμε στο ασφαλές και γνώριμο παλιό..."!

iefimerida.gr