Ελλάδα και Κύπρος, βίοι παράλληλοι και στην οικονομία… - Του Ντίνου Αυγουστή

Ακόμα μια φωνή απόγνωσης από ένα από τα πολλά θύματα της σκηνοθετημένης από την παγκόσμια μαφία οικονομικής κρίσης έρχεται να προστεθεί στον κατάλογο της κοινωνικής αναλγησίας των «καθώς πρέπει σωτήρων» που καθημερινώς ασελγούν στην εργατικότητα, αγνότητα και εντιμότητα των απλών ανθρώπων της καθημερινότητας: «Νοιώθω έρμαιο και απροστάτευτη στις αποφάσεις της πολιτείας - βουλευτές, κόμματα, αρχές και οι άλλοι όλοι που τα φάγανε. Δεν τα φάγαμε μαζί (κάτι από Πάγκαλο μου θυμίζει!), μας φάγανε και εμάς και τα παιδιά μας και το μέλλον των παιδιών μας. Το μόνο που θέλω, θέλω πίσω τη ζωή μου που μου έχουν κλέψει, το κράτος και οι ανίκανοι διοικούντες… Με ποιό δικαίωμα να μου στερούν τη ζωή, να έχω εργασία, αξιοπρέπεια, τα παιδιά μου να μην τα βλέπω. Ποιό είναι το έγκλημα μου; ...»

Είναι η φωνή απόγνωσης μιας διαζευγμένης γυναίκας με μηδέν εισόδημα πλην ενός μικρού βοηθήματος από το κράτος το οποίο ωστόσο μόλις καλύπτει την δόση του δανείου. Το δημοσιοποίησε με σημείωμα του στην εφημερίδα «η σημερινή» στις 29 Ιουλίου 2014, ο ιατρός Νίκος Δανού και αποτελεί μια εκ βάθους εξομολόγηση ενός ακόμα ανθρώπου που η προγραμματισμένη «οικονομική-τραπεζική κρίση» του παγκοσμιοποιημένου οικονομικού συστήματος (που έπληξε μόνο τους φτωχούς), την έφερε κυριολεκτικώς σε κατάσταση πραγματικής απόγνωσης, αφού συν τοις άλλοις κάθε προσπάθεια της για εξασφάλιση εργασίας πέφτει διαρκώς στο κενό.

Η συγκεκριμένη περίπτωση αποτελεί μία από τις πολλές παρόμοιες περιπτώσεις συνανθρώπων μας που η δίνη της οικονομικής κρίσης τους έχει φέρει κυριολεκτικά στα όρια της κατάρρευσης, την ίδια ώρα που το κοινωνικό κράτος, περισσότερο στην Ελλάδα (γνωρίζω περίπτωση όπου μείωσαν κατά 20% την σύνταξη 400 ευρώ μιας ηλικιωμένης καρκινοπαθούς!) και σε μικρότερο βαθμό και στην Κύπρο, -με εντολοδόχους τους τροϊκανούς- έχει κυριολεκτικώς καταργηθεί, ενώ οι «ειδήμονες» της οικονομίας στα δύο κράτη του Ελληνισμού (παίζοντας με την λογιστική των πλασματικών αριθμών και των πλασματικών πρωτογενών πλεονασμάτων), ασχολούνται μόνο με την εκποίηση και παραχώρηση στην μαφία των πολυεθνικών όλου του δημόσιου πλούτου, μηδέ εξαιρουμένων και όλων των δημόσιων κερδοφόρων επιχειρήσεων. Δεν ωχριούν μπροστά σε τίποτε! Ένα πρωτοφανές ξεπούλημα!

Η Λευκωσία, ακολουθώντας παρά πόδας την Αθήνα (που πούλησε αντί πινακίου φακής, τον κερδοφόρο Ο.Τ.Ε. στους Γερμανούς και στην συνέχεια την ΔΕΗ) αποφάσισε να χαρίσει στα ξένα τραστ την Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (Cyta), τα κέρδη της οποίας, παρά το ότι έχει ένα από τα χαμηλότερα τιμολόγια στην Ευρώπη, ξεπερνούν το ένα δις ευρώ! Αλλά και για τις ζημιογόνες επιχειρήσεις τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλύτερα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος (Ο.Σ.Ε.) που με πρόσχημα την οικονομική ζημιά από την κακή διαχείριση τον μετέτρεψαν από λαϊκό μέσο μεταφοράς σε απαγορευμένο καρπό για τις χαμηλότερες εισοδηματικές τάξεις. Η ιδιωτικοποίηση του Ο.Σ.Ε., έφερε αυξήσεις και τιμές εισιτηρίων που καθίστανται απαγορευτικές για τον μέσο Έλληνα, αφού σε πολλές περιπτώσεις τριπλασιάσθηκαν, την ίδια ώρα που οι μισθοί καταποντίσθηκαν! Κανείς δεν αμφιβάλει για τις στρεβλώσεις που υπήρχαν στον Ο.Σ.Ε. και στις άλλες δημόσιες επιχειρήσεις, ωστόσο να μην διαλανθάνει της προσοχής μας, ότι το πολιτικό κατεστημένο είναι που βόλευε εκεί την ανεπάρκεια του. Ανεπάρκεια και πολιτική αλητεία που κατέστρεψε ακόμα και κερδοφόρες επιχειρήσεις που δόθηκαν στο δημόσιο δωρεάν (περίπτωση Ολυμπιακής), αφού ο κάθε πολιτικός την έβλεπε μόνο ως μια ευκαιρία βολέματος των αφισοκολλητών και των κάθε λογής κομματόσκυλων!

Τα παραπάνω αποτελούν μερικά μόνο παραδείγματα που δείχνουν γιατί οι ξένιοι λύσσαξαν κυριολεκτικώς και απαιτούν την ιδιωτικοποίηση των πάντων με ταυτόχρονη κατάργηση του κοινωνικού κράτους, την μείωση των μισθών και την κατάργηση όλων των συλλογικών συμβάσεων. Με το εγχώριο και ξένο κεφάλαιο να έχει φθάσει στο έσχατο σημείο ληστρικής εκμετάλλευσης των εργαζομένων, αφού οι πλείστοι επιχειρηματίες εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη των ανθρώπων για εργασία καταπατούν κάθε στοιχειώδες δικαίωμα τους.

Συμπέρασμα: Να συμμορφώσουμε το κράτος ναι, να διορθώσουμε τις στρεβλώσεις ναι, να δούμε τα λάθη μας και να αλλάξουμε την πορεία μας. Όχι, όμως, σε βάρος της Εθνικής μας υπόστασης και των φτωχών συνανθρώπων μας…και χωρίς να ξεπουλήσουμε τα χρυσαφικά του δημοσίου τομέα. Αυτό που παρακολουθούμε δεν είναι διόρθωση πορείας, αλλά πραγματική παράδοση στον νέο εισβολέα που εποφθαλμιά την ιστορία μας, της Εθνική μας αξιοπρέπεια, τον φυσικό πλούτο μας, την γη των πατέρων μας και τον τίμιο ιδρώτα μας! Και στην μητέρα Ελλάδα και στην ημικατεχόμενη Κύπρο που ακολουθούν βίους παράλληλους, πράγμα καθόλου τυχαίο φυσικά.

Υ.Σ. Αντί η Κυπριακή κυβέρνηση να απολύσει 4.500 χιλιάδες υπαλλήλους από το δημόσιο όπως απαιτεί η τρόικα, είναι καλύτερα να περικόψει δραστικά τους μισθούς και τις συντάξεις των προνομιούχων τάξεων (είναι πάρα πολλοί στο δημόσιο που και σήμερα, εν μέσω οικονομικής κρίσης αμείβονται με μισθούς πάνω από 2.500, 3.000, 4.000 ευρώ κι ακόμα περισσότερο). Αυτός είναι ο πιο δίκαιος και ο πιο αποτελεσματικός τρόπος ενίσχυσης των ανέργων και των χαμηλών εισοδηματικών τάξεων. Διότι είναι πραγματικά ανήθικο κάποιοι να αμείβονται ακόμα με βασιλικούς μισθούς την ώρα που πολλοί συνάνθρωποι μας πένονται. Η μείωση του μισθολογίου των υψηλά αμειβομένων, όχι μόνο δεν θα οδηγήσει σε απολύσεις, αλλά ίσως δώσει την δυνατότητα για νέες προσλήψεις προς αντιμετώπιση του μείζονος προβλήματος της ανεργίας!!! Καιρός λοιπόν να ξεβολευτούν κάποιοι αιωνίως βολεμένοι….. και αντί να διαμαρτύρονται για την μικρή μείωση των προκλητικά μεγάλων μισθών και συντάξεων τους, να προσφέρουν κάτι για τους δυσπραγούντες συνανθρώπους τους… Η προσφορά προς τον συνάνθρωπο μας δεν εξαντλείται με δύο πακέτα μακαρόνια! Χρειάζονται πολύ περισσότερα!!

Ντίνος Αυγουστή

Εκπαιδευτικός στο ΤΕΙ Λάρισας

a.avgoustis@hotmail.com