Το μεγάλο αδιέξοδο και ο αργός θάνατος της Ελλάδος - Του Γιώργου Δημητράκη

Ο πιο φιλοσοφημένος άνθρωπος είναι ο απλός, ο προσγειωμένος. Η γνώση είναι μόνον ένα εργαλείο και τίποτε περισσότερο. Διότι όταν το εργαλείο αυτό χρησιμοποιείται για ιδιοτελείς και μόνον σκοπούς και ενάντια προς την φύση  του ανθρώπου και την κοινωνία, τότε γίνεται άκρως επικίνδυνο. Όλοι μας, χωρίς καμία εξαίρεση, έχουμε την διαίσθηση, ότι η κρίση που εμείς ως Λαός βιώνουμε, όχι μόνο βαθαίνει, αλλά οδηγεί την Πατρίδα μας σε αργό θάνατο. Δυστυχώς μόνο το Πολιτικό Σύστημα Εξουσίας και όλοι εκείνοι οι Θεσμοί της Πολιτείας που το στηρίζουν δεν θέλουν να αντιληφθούνε την κρισιμότητα της κατάστασης και τον μεγάλο εθνικό κίνδυνο που αντιμετωπίζει η Πατρίδα μας.

Η Ιστορία είναι σημαντική, διότι καταγράφει  την πορεία ενός Έθνους. Ο απλός όμως άνθρωπος την βιώνει μέσα από τις παραδόσεις του, τα ήθη και τα έθιμα, ο οποίος πιστεύει και είναι υπερήφανος για αυτά. Οι άλλοι οφείλουν να διδάσκονται από αυτά και σεβόμενοι την αξία και το περιεχόμενό τους να κατευθύνουν, ως υπεύθυνοι Ηγέτες και Θεσμοί, την πορεία του Έθνους. Για τον λόγο αυτόν, για το συμφέρον και προστασία και μόνον του Έθνους μας, οφείλουν να παρακολουθούνε καθημερινώς και από κοντά  τις παγκόσμιες εξελίξεις και να ερμηνεύουν τις προθέσεις και τα σχέδια των πρωταγωνιστών της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας πολιτικής.

Είναι ήδη γνωστόν σε όλους, όσοι παρακολουθούνε το παγκόσμιο γίγνεσθαι, ότι εδώ και 3 δεκαετίες εμπεδώθηκε η τακτική και η αλλαγή της φιλοσοφίας των πολεμικών συρράξεων μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων, η οποία επικεντρώνεται τώρα κυρίως εις τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας μέσω του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Και ως εκ τούτου, αυτονόητα μέσω αυτού, εις την επέκταση της παγκόσμιας κυριαρχίας των. Τελευταία χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ο εμφύλιος πόλεμος της Συρίας, του Ιράκ, η μεταστροφή της πολιτικής της ηγεσίας του Ιράν, η κρίση της Ουκρανίας, το αιματοκύλισμα της Παλαιστίνης, αλλά και η έξαρση της τρομοκρατίας κ.λ.π..

Δυστυχώς εδώ και 3 δεκαετίες η πολιτική ηγεσία αλλά και όλο το πολιτικο-κομματικό φάσμα  της χώρας μας δεν αντιλήφθηκε την μεγάλη μεταστροφή της παγκόσμιας πολιτικής. Με την ανιστόρητη συμπεριφορά των, αλλά για ιδιοτελείς και κομματικούς και μόνον λόγους, ενέπλεξε την χώρα μας σε έναν άνευ προηγουμένου τεράστιο εξωτερικό δανεισμό. Ο οποίος, λόγω της οικονομικής αδυναμίας και της ανύπαρκτης παραγωγικότητας της χώρας μας, όχι μόνον δεν ήταν εξυπηρετήσιμος και βιώσιμος, αλλά ταυτόχρονα άνοιγε διάπλατα τον δρόμο σε μία εθνική κατάρρευση και υποταγή της Ελλάδος.

Και καθώς το κακό σπυρί φαίνεται ότι άρχισε να σπάει, είναι καιρός να μη λέμε μόνο τα πράγματα με το όνομά τους, αλλά και τους πράξαντες. Τα πολλά λεπτά δεν ήταν στην απευθείας κλοπή. Ήταν στην έμμεση, την νομότυπη, σε αυτή που τη βάφτιζαν κοινωνική πολιτική, η οποία όμως ως ήταν αναμενόμενο, διέλυσε κυριολεκτικώς και την κοινωνία και την παραγωγή και την ηθική και το μέλλον μας.

Η κρίση επιδεινώνεται και βαθαίνει εις την χώρα μας και ο Ελληνικός Λαός κυριολεκτικά εξοντώνεται καθημερινώς με νέα μέτρα, με όλες τις τεράστιες παράπλευρες απώλειες π.χ. τεράστια ύφεση και ανεργία, κυριολεκτική κατάρρευση της Εθνικής Οικονομίας και του Ασφαλιστικού Συστήματος, γενική φτωχοποίηση όλου του Λαού και δήμευση των περιουσιών του, αλλά και διάλυση και παράλυση της Δημόσιας Διοίκησης. Όμως Κυβέρνηση και Κόμματα, αυτό το Πολιτικό Σύστημα Εξουσίας και οι Θεσμοί του δείχνουν ότι δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα του εθνικού κινδύνου. Συνεχίζουν με αμείωτο ρυθμό τους ολέθριους και διχαστικούς διαξιφισμούς μεταξύ των για την ορθότητα ή μη των μέτρων και τον τρόπο αντιμετώπισης της ΤΡΟΙΚΑ, ενώ ως ήδη γνωστόν σε όλους μας, όλοι τους ανεξαιρέτως ευθύνονται για την κατάντια της Πατρίδας μας. Διατυμπανίζουν και προπαγανδίζουν μέσω των μεγάλων ΜΜΕ, τα οποία οι ίδιοι ελέγχουν, ότι μάχονται για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και των Θεσμών της, και του λεγόμενου Συνταγματικού/Δημοκρατικού Τόξου. Έννοιες και ιδέες οι οποίες όμως εις την πραγματικότητα έπαψαν πλέον εδώ και δεκαετίες να υφίστανται εξαιτίας της ανεύθυνης και αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς και πολιτικής των, που και πάλιν  οδηγούν τον Λαό μας εις τον διχασμό και την καταστροφή.

Παρά όλα αυτά, επικαλούνται κάθε τόσο την ετυμηγορία του Ελληνικού Λαού, δήθεν για την «αλλαγή της ολέθριας πολιτικής και την αντιμετώπιση τώρα της μεγάλης κρίσης». Ενώ δεν αντιλαμβάνονται οι ίδιοι και από μόνοι τους ότι η καταρράκωση της Δημοκρατίας και των Θεσμών της είναι συνεπακόλουθο της κατάρρευσης της πίστης και της δύναμης ενός ολόκληρου Λαού. Και ως εκ τούτου η ψήφος κάθε Έλληνα πολίτη, εις την πραγματικότητα, δεν αντικατοπτρίζει την δύναμη, την πίστη και την πεποίθηση του, τις ιδέες, αρχές και αξίες του,  αλλά την σημερινή αδυναμία και παραλυσία του. Την οποία όμως το Πολιτικό Σύστημα Εξουσίας και οι «Θεσμοί» του προκλητικά εκμεταλλεύεται και μεταφράζει ως «αποδοχή και επιβράβευση» των ολέθριων πολιτικών του, των πολιτικών που κατέστρεψαν την Ελλάδα.

Ενώ η κρίση οδηγεί την Πατρίδα μας σε αργό θάνατο, φαίνεται ότι ουδείς αντιλαμβάνεται αυτόν τον θανάσιμο κίνδυνο. Αυτοί οι οποίοι ευθύνονται για την τραγική κατάσταση του Λαού μας και την εθνική ταπείνωση, αλλά και όλοι οι άλλοι οι οποίοι αν και γνωρίζουν, συνεχίζουν να σιωπούν. Δεν αντιλαμβάνονται όμως όλοι τους, ότι με δική τους και μόνον ευθύνη  η Πατρίδα μας κατέστη το πρώτο πειραματόζωο της οικονομικής υποδούλωσης μίας ολόκληρης χώρας και ενός ολόκληρου Λαού. Εξαιτίας απλώς μη εξυπηρέτησης ενός χρέους, και όχι λόγω μίας πολεμικής σύγκρουσης και ήττας εις το πεδίον των μαχών.

Όμως η ΤΡΟΙΚΑ, αλλά και αυτές οι κυρίαρχες Δυνάμεις εντός της Ε.Ε., οι οποίες παρακολουθούν  καθημερινώς, ενδελεχώς και με κάθε λεπτομέρεια τις εξελίξεις και συμπεριφορές εις το εσωτερικό μέτωπο της Ελλάδος, εκμεταλλεύονται εις το έπακρον την ολοκληρωτική διάβρωση του πολιτικού μας συστήματος και την κατάρρευση των δημοκρατικών μας θεσμών για την επίτευξη των επιδιωκόμενων στόχων τους. Αλλά παράλληλα εκμεταλλεύονται  και την μεγάλη αδυναμία και την παραλυσία του ακέφαλου από εθνικούς ηγέτες Ελληνικού Λαού να αντιδράσει από μόνος του κατά του μεγάλου αυτού κινδύνου, της εθνικής ταπείνωσης και υποταγής του.

Γεώργιος Εμ.Δημητράκης

Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος κρητικής καταγωγής διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε εις την Βόννη Πολιτικές, Οικονομικές  Επιστήμες και Κοινωνιολογία. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας όπου και έζησε πολλά χρόνια. Επέστρεψε εις την Αθήνα και σπούδασε για 2η φορά Ιστορία και πολιτιστική κληρονομιά  της οποίας τυγχάνει άριστος γνώστης.