Νέες ταινίες στις αίθουσες από 11/9 (trailers)

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΥΡΑΣ

Μεγαλώνοντας ****

Σκηνοθεσία: Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ
Ερμηνείες: Ελαρ Κόλτρεϊν, Ιθαν Χοκ, Πατρίτσια Αρκέτ, Λόρελαϊ Λινκλέιτερ

Μετά την ευρωπαϊκή τριλογία του «πριν» (το τρίτο μέρος της, το «Πριν τα μεσάνυχτα», γυρίστηκε στη Μεσσηνία), ο Αμερικανός Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ επανέρχεται στο προσκήνιο με το «Μεγαλώνοντας» (Boyhood). Ταινία-κόνσεπτ για την παιδική ηλικία, την εφηβεία και την ενηλικίωση που έχει για φόντο την πατρίδα του, το Τέξας. Τον περασμένο Φεβρουάριο, στο Φεστιβάλ του Βερολίνου βραβεύτηκε με την Αργυρή Άρκτο.

Όλα ξεκίνησαν πριν από 12 χρόνια, όταν ο Λικλέιτερ έπεισε έναν πιτσιρικά στη γειτονιά του στο Χιούστον, τον 6χρονο Ελαρ Κόλτρεϊν, να ερμηνεύσει τον ρόλο του μικρού Μέισον – ήρωα μιας ταινίας που τα γυρίσματά της θα κρατούσαν μέχρι την ενηλικίωσή του. Η κόρη του, Λόρελαϊ Λινκλέιτερ, θα υποδυόταν την αδελφή του Μέισον. Με την ιδέα συμφώνησαν ο Ιθαν Χοκ, φίλος του σκηνοθέτη, η Πατρίτσια Αρκέτ και άλλοι επαγγελματίες ηθοποιοί και τεχνικοί. Κλείστηκαν 12 ραντεβού για ισάριθμα καλοκαίρια και αφέθηκαν όλοι σε αυτό το πρωτότυπο «πείραμα» με τον χρόνο.

Tο «Μεγαλώνοντας» αφήνεται στον ρυθμό της αληθινής ζωής. Υπ’ αυτή την έννοια είναι μια αληθινή ιστορία για τον φανταστικό Μέισον, που μεγαλώνει με διάφορες οικογένειες μετρώντας τους αποτυχημένους γάμους και τα διαζύγια της μητέρας του. Μια ιστορία με φόντο το συντηρητικό Τέξας των Μπους (τους οποίους μισεί ο cool πατέρας του Μέισον). Η ζωή κυλάει χωρίς να λογαριάζει τα όνειρα, τις μικρές χαρές, τις μεγάλες λύπες, την ευτυχία ή τη μελαγχολία των ανθρώπων. Ο Μέισον, που θέλει να δείχνει το αληθινό του πρόσωπο και όχι ένα προφίλ στο facebook, βρίσκει τον δρόμο του και το προσωπικό του στίγμα σε αυτή την κοινωνική τοιχογραφία του Λικλέιτερ.

Το «Μεγαλώνοντας» είναι ένα κράμα πλούσιων συναισθημάτων, αλλά και μια φαινομενικά μονόχορδη ταινία, με χιούμορ, λεπτά πολιτικά σχόλια και πολλά φαντάσματα, ανάμεσά τους και αυτό του «Πρωτάρη». Kυλάει ήρεμα, χωρίς εξάρσεις, στο μεταίχμιο ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας για 165 λεπτά της ώρας. Οσο το σκέφτεσαι, τόσο σιγουρεύεσαι πως ο χρόνος σου δεν πήγε χαμένος. Πρόκειται για σπουδαίο έργο, αβίαστο, αποσπασματικό και αποδραματοποιημένο, φτιαγμένο με μικρές ψηφίδες ζωής.

Η μυθοπλασία του Λινκλέιτερ, φαινομενικά ρηχή, αποπνέει τρυφερότητα και ευαισθησία. Το «ντοκιμαντέρ» του, εστιασμένο στο πρόσωπο ενός μικρού παιδιού που μεγαλώνει στον αληθινό κόσμο, έχει διαύγεια σπάνια για αμερικανική ταινία.
Επίσης

– «Η ζωή είναι ωραία με τα μάτια κλειστά» (***).Δραματική κομεντί του Νταβίντ Τρουέμπα με φόντο την Ισπανία του 1966. Ένας μοναχικός καθηγητής Αγγλικών διασχίζει τη χώρα με το αυτοκίνητό του με προορισμό μια περιοχή όπου έχουν καταλύσει ο Τζον Λένον και τα μέλη ενός κινηματογραφικού συνεργείου για τα γυρίσματα του «Πώς κέρδισα τον πόλεμο». Ο καθηγητής, λάτρης των Μπιτλς, θέλει να συναντήσει τον Λένον. Στη διαδρομή θα πάρει μαζί του μια νεαρή έγκυο, που έχει φύγει από ένα άσυλο για ανύπαντρες εγκύους, και έναν έφηβο, που το έσκασε από το σπίτι του.
Τίποτα συνταρακτικό δεν θα συμβεί μέχρι το τέλος της διαδρομής. Ο,τι σημαντικό διατρέχει τις εικόνες υποδόρια. Εν ολίγοις, μια ταινία γεμάτη φως για τη σκοτεινή εποχή του Φράνκο. Η νοσταλγία υπονομεύεται διαρκώς από τον φόβο.

Εγκληματική ζωή του Αρτσιμπάλντο ντε λα Κρουζ» (****). Σε επανέκδοση η ταινία του Λουίς Μπουνιουέλ. Ενας σαρκασμός για έναν κατά φαντασία δολοφόνο, πουριτανό αριστοκράτη, που έχει φετιχιστική σχέση με τον έρωτα.

Από τις υπόλοιπες πρεμιέρες ξεχωρίζουν το σίκουελ του «Sin City» (**), το ελληνικό νεονουάρ «Τελική αποπληρωμή» (**) και η επίσης ελληνική «Τελευταία φάρσα» (** 1/2) που αξίζει την προσοχή μας.