Η Άνοιξη των Ρομά - Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Ξεκινώ με την πολύ απλή απορία. Αν όντως χρειάζεται να απελευθερωθούν τα καταπατημένα οικόπεδα στην περιοχή του Νομισματοκοπείου από τους καταπατητές Ρομά, τότε γιατί οι αστυνομικές δυνάμεις δεν εφάρμοσαν την απόφαση του δικαστηρίου, ή την εντολή του εισαγγελέα; Εάν δεν είναι απαραίτητο, τότε προς τι η όλη φασαρία; Γιατί έπρεπε να πάνε τα ΜΑΤ, γιατί έπρεπε να ξεσηκωθεί ο κόσμος και να κλείσει η Μεσογείων, γιατί να καούν κάδοι και λοιπά καύσιμα υλικά, και γιατί έπρεπε να υποστεί η νοημοσύνη μας το τραύμα της ανακοίνωσης του ΑΝΤΑΡΣΥΑ ότι πρόκειται για «νίκη των μειονοτήτων, νίκη των Ρομά και των αλληλέγγυων»; Σας συνιστώ να παρακολουθείτε τις ανακοινώσεις του ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των στελεχών του. Εχουν πάνω απ’ όλα γλωσσολογικό ενδιαφέρον, αν θέλετε κάποιο υπόδειγμα απολύτως ξύλινης γλώσσας χωρίς κανένα απολύτως αντίκρισμα στην πραγματικότητα. Η απορία μου λύθηκε όταν διάβασα ότι στο αστυνομικό τμήμα Χαλανδρίου έγινε σύσκεψη με τον συριζαίο δήμαρχο όπου αποφασίσθηκε οι διαπραγματεύσεις να ξεκινήσουν από «μηδενική βάση». Οπου μια υπόθεση καταπάτησης αποκτά διαστάσεις Κυπριακού. Θα μου πείτε δεν είναι μια οποιαδήποτε καταπάτηση αφού, ως γνωστόν, οι Ρομά είναι μειονότητα και η εγκατάστασή τους εκεί ήδη κλείνει τα σαράντα χρόνια, ήτοι τον μισό περίπου αιώνα. Και ούτως ή άλλως πρόβλημα ουσιαστικό δεν υπάρχει για το ελληνικό κράτος αφού, αν κατάλαβα καλά, οι ιδιοκτήτες των οικοπέδων είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν τους φόρους για τα ακίνητά τους. Δεν ξέρω αν πληρώνουν κάτι παραπάνω λόγω καταπάτησης.

Απορία δεύτερη. Ακουσα τον εκπρόσωπο των αγωνιστών Ρομά σε κάποιο τηλεοπτικό σταθμό να λέει πως αν τολμήσει και μπει η αστυνομία στον καταυλισμό «θα χυθεί αίμα γιατί υπάρχουν και μικρά παιδιά». Ακούγοντάς τον δε, αναρωτήθηκα ποία η σχέση των μικρών παιδιών με το αίμα που θα χυθεί και θυμήθηκα κάποιον συνεργάτη ο οποίος εξηγώντας μου τη διαδρομή που έπρεπε να ακολουθήσω ώς το τυπογραφείο του μου επέστησε την προσοχή διότι θα περνούσα από καταυλισμό Ρομά, οι οποίοι ενίοτε πετούν τα μικρά παιδιά στον δρόμο για να ζητήσουν μετά αποζημίωση. Σκέφτηκα επίσης πώς είναι δυνατόν να λέμε πια με τόση ευκολία «θα χυθεί αίμα». Και δεν είναι θέμα Ρομά. Διότι είμαι σίγουρος ότι αυτός ο άνθρωπος, ο ίδιος, πριν από τριάντα ή σαράντα χρόνια, δεν θα δήλωνε δημοσία πως «θα χυθεί αίμα». Οταν όμως το ακούει καθημερινά είτε από πανελίστες στην τηλεόραση, είτε από διάφορους επιφανείς του δημοσίου βίου γιατί να μην το επαναλάβει κι αυτός; Δεν του κοστίζει τίποτε. Φαντασθείτε τι θα γινόταν αν κάποιος εισαγγελέας τολμούσε να μηνύσει έναν Ρομά, τον εκπρόσωπο μιας ολόκληρης μειονότητας, επειδή απείλησε με αίμα. Απορία τρίτη. Ενας από τους λόγους που οι Ρομά δεν θέλουν να φύγουν από τον καταυλισμό πίσω από Νομισματοκοπείο είναι ότι ο καταυλισμός που τους προτείνουν να χρησιμοποιήσουν στο όρος Πατέρας δεν είναι έτοιμος, τα οικήματα χρειάζονται επισκευές και δεν υπάρχει κοντά σχολείο. Υποθέτω ότι δεν θα είχαν αντίρρηση να εγκατασταθούν στην πλατεία Συντάγματος, υπάρχει άπλετος χώρος, ή στην πλατεία Κολοκοτρώνη, ή στην πλατεία Κουμουνδούρου, όπου αν θυμάστε κάποτε είχαν εγκατασταθεί Κούρδοι πρόσφυγες και όταν τους είχαν μεταφέρει στο όρος Πατέρας είχε πάει ο εθνικός μας γελωτοποιός ο Λάκης ο Λαζόπουλος να τους συμπαρασταθεί. Μετά ήρθε ο Οτσαλάν και τους ξέχασαν. Κοινώς τους προσφέρουν γη για να εγκατασταθούν αλλά δεν τους βολεύει η συγκοινωνία. Οποιος βρει τον παραλογισμό κερδίζει cd με κλασικά του Μανόλη Αγγελόπουλου που ανήκε στην ιστορική φυλή των γύφτων.

Και καλά οι άνθρωποι τη δουλειά τους κάνουν. Ποιο μέτρο όμως θα αποτιμήσει την υποκρισία των παραγόντων του προοδευτισμού οι οποίοι διαγωνίζονται σε μειονοτική ευαισθησία;

Έντυπη

Η Καθημερινή