Δημοκρατία! - Του Θεόδωρου Μεσσηνέζη

Το τελευταίο τριήμερο και πρωτίστως τη χθεσινή τελευταία ημέρα, παρακολούθησα ανελλιπώς τις αγορεύσεις των «αξιότιμων κυρίων»  που έχουμε επιλέξει όλοι μας για  να μας εκπροσωπούν στο ύψιστο αυτό λειτούργημα της Βουλής των Ελλήνων και να παρουσιάζουν εκεί κατά την επίλυση Εθνικών θεμάτων, τις θέσεις, τις απόψεις και τις επιλογές των εντολέων τους , δηλαδή ημών που τους εκλέξαμε για  αυτό το τόσο σοβαρό έργο που είναι η λειτουργία της Δημοκρατίας!

Αγορεύσεις είπα; Λάθος! Αναγνώσεις έπρεπε να πω! Γιατί εκτός από έναν ελαχιστότατο αριθμό βουλευτών Υπουργών και Αρχηγών, οι υπόλοιποι  σχεδόν … «αγορητές»,  μηδέ Υφυπουργών  εξαιρουμένων, ΔΙΑΒΑΣΑΝ το λόγο τους από ένα χαρτί και πολλές φορές κάνοντας λάθη, ίσως επειδή ήταν κακογραμμένο το κείμενο, ή δεν το είχαν μελετήσει καλά, ή το τρισχειρότερο γιατί σε ορισμένα σημεία του κειμένου, δεν καταλάβαιναν ακριβώς τι ήθελε να πει! Μα για το Θεό! , Για «αναγνώστες» τους στείλαμε εκεί;  Αναγνώστες , από ό,τι ξέρω  βρίσκουμε στις εκκλησίες! Εμείς τους στείλαμε εκεί για να «διαβουλεύονται» στο Κοινοβούλιο και με «ζωντανή φωνή» να εκφράζουν και να παρουσιάζουν τη δική μας γνώμη και άποψη, επί του συζητουμένου θέματος και όχι να «βολεύονται» και να διαβάζουν ένα χαρτί που κύριος είδε ποιος τους το έχει υπαγορεύσει ή γράψει.  Σε πολλές από αυτές τις αναγνώσεις μάλλον το δεύτερο συνέβαινε και αυτό τεκμαίρεται από το ότι δυσκολευόταν να το διαβάσουν. Τώρα ποιος τους τα έγραψε όλα αυτά, ή τους τα υπαγόρευσε, δεν είναι κανένα δυσεπίλυτο αλγεβρικό πρόβλημα! Απλούστατα ο Αρχηγός του κόμματος ή κάποιος άλλος από τους  «υποτελείς του» .Οπότε είχαμε  τόσες  μόνον βασικές απόψεις όσοι είναι και οι αρχηγοί των κομμάτων στη Βουλή που μοιράστηκαν  και εκφράστηκαν στις συνεδριάσεις, από τριακόσια στόματα, ανάλογα, το κάθε στόμα σε ποιο κόμμα ανήκει!

Αυτή είναι η Δημοκρατία που έχουμε και που σαφώς πρέπει να εκφράζεται με πολυφωνία και όχι με πολυμικροφωνία; Γιατί χθες ήταν έκδηλη η ύπαρξη τριακοσίων μικροφώνων που «τοις κείνων ρήμασι» υπακούοντες,  μετέδιδαν με το μεγάφωνό τους ,το στοματάκι τους δηλαδή, οτιδήποτε  τους είχε ψιθυρίσει στο αφτί το κόμμα! Που ήταν η δική μας φωνή, η δική μας άποψη; Αλλά ποιος υπολογίζει πλέον το Λαό; Εμείς είμαστε, όπως λένε οι Ιταλοί « οι  poveri popolari!» ήτοι « ο φτωχός λαουτζίκος!!» Αλλά δεν πειράζει! Εκεί που φτάσαμε όλα δεκτά! Έχω μονάχα μια απορία . Αφού οι τρακόσοι με εξαίρεση καμιά δεκαπενταριά που λένε ότι είναι «ανεξάρτητοι (;;;)δεν μεταφέρουν ευθαρσώς στη Βουλή τις δικές μας απόψεις, αλλά αυτές των κομμάτων τους και των Αρχηγών τους ,τι τους χρειαζόμαστε να βρίσκονται εκεί και να πληρώνονται; Για να λέμε ότι έχουμε Δημοκρατία; Ε όχι κύριοι, Με αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να εμβολιάζονται κάθε χρόνο, δωρεάν όλα τα Ελληνόπουλα για τις παιδικές ασθένειες που τα απειλούν και που τώρα μοιρολατρικά. τα περισσότερα από αυτά επαφίενται στις προσευχές τους προς το Θεό, να τα προστατεύει!

Ήμουν νεαρός. Στα πρώτα χρόνια της καριέρας μου, όταν ένας υπέροχος Άνθρωπος, Κώστας Μιχαήλ το όνομά του, καθηγητής τότε της Ευκλείδειας Σχολής  Θεσσαλονίκης και μετέπειτα πρώτος γενικός διευθυντής του πρώτου ελληνικού εργοστασίου παραγωγής ζάχαρης, στο Πλατύ Θεσσαλίας, μου είπε: «Μάθε κάτι: Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, είναι το καλλίτερο όλων των συστημάτων! Αλλά μόνον  στα Χαρτιά ! Στην πράξη, για να είναι πραγματική Δημοκρατία χρειάζεται : Σύνεση!, Συμμετοχή! ,Σοβαρότητα! , Έλεγχο !, Αυστηρότητα ! και όχι Εγωισμό!

Από αυτά τα έξη στοιχεία εμείς ποια διαθέτουμε;  Μόνον το έκτο, τον Εγωισμό! ( τον ατομικό και κομματικό εγωισμό)! Τα άλλα πέντε απουσιάζουν ! τα δε τρία εξ αυτών , Σύνεση, Έλεγχος και Αυστηρότητα , απουσιάζουν επί χρόνια, λες και είναι διά παντός «αφορισμένα!!» από την Ελλάδα! .    Ας φροντίσουμε έμείς, οι τριακόσιοι μας , τα κόμματά μας και κυρίως οι Αρχηγοί τους, να τα επαναφέρουν στο σύστημα και να τα ενεργοποιήσουν άμεσα! Περιθώρια χρόνου δεν υπάρχουν!

Θα μου πείτε τώρα, Τι τα γράφεις όλα αυτά Χριστιανέ μας, αφού κανένας από αυτούς που θα έπρεπε να τα προσέξουν, ούτε καν θα τα διαβάσουν; Δεν με πειράζει! Εγώ θα τα γράφω και θα τα φωνάζω και μακάρι να τους τα φωνάζουμε συνεχώς όλοι . Ποιος ξέρει μπορεί κάποια στιγμή να καταφέρναμε αυτό που λέει μια Κρητική μαντινάδα:  « Λέγε λέγε το κοπέλι κάνει τη κοπελιά να θέλει!» πριν είναι πολύ αργά για όλους!

Θ.Σ.Μ.11/10/2014