Μηδενισμού τερατογενέσεις - Του Χρήστου Γιανναρά

Η εξάπλωση του Ισλάμ στον σημερινό κόσμο είναι έκπληξη, μαζί και αίνιγμα. Εκπληξη, για τη δυναμική της εξάπλωσης, την ταχύτητα και τις γεωγραφικές της διαστάσεις, την ικμάδα που εμφανίζει αυτή η θρησκεία στα πλαίσια ενός παγκοσμιοποιημένου πολιτισμού ριζικά αντιμεταφυσικού.

Αίνιγμα, γιατί η θρησκεία η ισλαμική, χωρίς να το επιδιώξει, έχει φτάσει να λειτουργεί σαν πόλος συσπείρωσης σε μια διεθνή στράτευση ενάντια στη Δύση χρησιμοποιώντας τους τρόπους και τις πρακτικές της Δύσης.

Το σκάνδαλο οξύνεται από τον αριθμό των θαυμαστών που αποκτά το Ισλάμ στους κόλπους των ίδιων των κοινωνιών της Δύσης: Γηγενείς Δυτικοί γοητεύονται από την ισλαμική θρησκεία, σπεύδουν να προσχωρήσουν σε αυτήν, να παραδοθούν με ολοκληρωτική αφοσίωση στον φανατισμένο αντίπαλο. Ο Βρετανός μασκοφόρος, που αποκεφαλίζει μπροστά στην κάμερα «απίστους» με την άνεση που θα έλιωνε πατώντας την μια κατσαρίδα, είναι φανερό ότι μισεί με πάθος τον πολιτισμό των πατέρων του, την πίστη της μάνας του. Παιδιά, αγόρια - κορίτσια από τις πιο αναπτυγμένες κοινωνίες της Δύσης, μηχανεύονται χίλια-δυο τεχνάσματα για να δραπετεύσουν από τους καταναλωτικούς «παραδείσους» και να φτάσουν στο κράτος των Τζιχαντιστών στο Ιράκ: να θυσιαστούν στον «ιερό πόλεμο» ενάντια στη Δύση. Ποια κίνητρα έχουν, τι τα συνεπαίρνει σε αυτή τη μέθη;

Δεν πρόκειται για μια μεταφυσική πίστη που μάχεται ένα αντιμεταφυσικό «παράδειγμα», όχι. Το Ισλάμ είναι μια θρησκεία χωρίς μεταφυσική, δεν φιλοδόξησε ποτέ να κομίσει απαντήσεις σε ερωτήματα υπαρξιακά: ερωτήματα για την αιτία και τον σκοπό (το «νόημα») της ζωής, του κόσμου, της Ιστορίας, να μας πει: γιατί το κάλλος, γιατί η ετερότητα, γιατί ο έρωτας, να δώσει μια εξήγηση στο σκάνδαλο της φθοράς και του θανάτου, του «κακού» που κυριαρχεί στον κόσμο. Το ιερό βιβλίο του Ισλάμ είναι ένα εγχείριδιο κανόνων συμπεριφοράς για την πρακτική της καθημερινότητας, μαζί και μια ψυχολογική εμμονή σε «αυτονόητα» στερεότυπα για αμοιβή των πιστών και εξολοθρεμό των απίστων. Η προσδοκία των ευσεβών μουσουλμάνων είναι μια ατέρμονη παράταση της ύπαρξης μετά τον θάνατο, με απολαύσεις υλικές, σαν αυτές που ονειρεύεται επί γης κάθε στερημένος.

Το κίνητρο που μπορεί να υποθέσει κανείς ότι ωθεί νέους ανθρώπους σήμερα να αποδράσουν από τους καταναλωτικούς παραδείσους της Δύσης και να στρατευθούν στο μαχόμενο τη Δύση Ισλάμ, είναι ίσως ο τρόμος του κενού, παράγωγο του θεωρητικού και έμπρακτου μηδενισμού, κυρίαρχου στις δυτικές κοινωνίες. Το παγκοσμιοποιημένο δυτικό «παράδειγμα» έχει μεταβάλει τον πλανήτη σε πεδίο, όπου κυρίαρχος είναι ο νόμος της ζούγκλας: Ενας ολοκληρωτικά επιβαλλόμενος αμοραλισμός, η ηθική της δύναμης του ισχυροτέρου, η αδυσώπητη, στυγνή απολυταρχία των «αγορών». Τηρούνται όλα τα προσχήματα των «φιλελεύθερων», δημοκρατικών ιδεωδών της Δύσης: Γίνονται εκλογές, λειτουργούν κοινοβούλια, θεσμοί Δικαιοσύνης, αυτονομημένα από το κράτος ΜΜΕ. Και πίσω από την παντομίμα, η αόρατη αλλά παντοδύναμη εξουσία των οικονομικών συμφερόντων καθορίζει τα πάντα: Σε ποιον θα δοθούν τα απαιτούμενα κεφάλαια προεκλογικών δαπανών, ώστε να είναι νομοτελειακά δεδομένη η εκλογή του (στην προεδρία των ΗΠΑ ή... στην Β΄ Αθηνών!) – αφού το χρήμα εξασφαλίζει τη διαφημιστική πλύση εγκεφάλου των μαζών, δηλαδή τη νομιμοποίηση της απόλυτης εξουσιαστικής αυθαιρεσίας.

Το 4% του γήινου πληθυσμού απολαμβάνει, χάρη στην εξαπάτηση ή στον εξανδραποδισμό του υπόλοιπου 96%, παραδείσους χλιδής, ηδονής και δύναμης, που καμιά αφελής θρησκευτική επαγγελία δεν θα μπορούσε ποτέ να φαντασιωθεί. Ιδιωτικοί «οίκοι» αξιολογούν κρατικές οικονομίες, αποφασίζουν (πέρα από κάθε πολιτικό έλεγχο) ποια κοινωνία θα λιμοκτονήσει και ποια θα δανειοδοτηθεί. Πολεμικές βιομηχανίες και ο υπόκοσμος της λαθρεμπορίας των όπλων επιλέγουν ποια χώρα θα μακελευτεί και με ποιο πρόσχημα. Και πάει λέγοντας.

Απέναντι σε αυτόν τον εφιάλτη του κυρίαρχου στο δυτικό «παράδειγμα» μηδενισμού (μηδενισμού κάθε «νοήματος» της ανθρώπινης ύπαρξης και συνύπαρξης – του κάλλους, της ετερότητας και μοναδικότητας, των σχέσεων κοινωνίας), κάποιοι Δυτικοί ζητάνε να αρπαχτούν από μια συνεπέστερη «πίστη». Και όσο μεγαλύτερος ο πανικός από τον εφιάλτη, τόσο πιο τυφλή η πίστη που τους ντοπάρει. Ο Βρετανός που αποκεφαλίζει ανθρώπους επιδεικτικά μπροστά στην κάμερα, «πιστεύει», ίσως, ότι έτσι αντιστέκεται στις πετρελαϊκές εταιρείες που βάσισαν στην παραπληροφόρηση την εισβολή στο Ιράκ (πιθανόν και τον αφανισμό τριών χιλιάδων ανθρώπων στους Δίδυμους Πύργους). Ο μηδενισμός γεννάει τόσο το τυφλό συμφέρον όσο και την τυφλή «πίστη».

Το 1887 ο Νίτσε έγραφε για τον ευρωπαϊκό μηδενισμό: «Αυτό που σας αφηγούμαι, είναι η ιστορία των επόμενων δύο αιώνων. Περιγράφω αυτό που έρχεται, αυτό που δεν μπορεί πια να μη συμβεί: την ανάδυση του μηδενισμού». Απίστευτα ευθύβολη πρόβλεψη. Που τη συνόδευε και η απερίφραστη αιτιολόγησή της: «Ο μηδενισμός, ο πιο ανησυχητικός από τους επισκέπτες, στέκεται στο κατώφλι της πόρτας», επειδή «ο Θεός πέθανε και τον σκοτώσαμε εμείς – εσείς και εγώ! Εμείς όλοι είμαστε οι φονιάδες του!.. Τι άλλο είναι πια αυτές οι εκκλησίες, παρά οι τάφοι και τα μνήματα του Θεού;».

Η νοησιαρχία, που μεταβάλλει το άθλημα της πίστης - εμπιστοσύνης σε πακέτο ιδεολογικών «πεποιθήσεων», ο νομικισμός και ο ηθικισμός, που έχουν αλλοτριώσει το εκκλησιαστικό γεγονός σε ιδρυματική κατοχύρωση της «ενάρετης» εγωπάθειας και της ναρκισσιστικής αυτασφάλισης, η ασφυκτικά ατομοκεντρική «σωτηρία», εξαγορασμένη δικαιωματικά με αξιόμισθες πράξεις για την αιώνια επιβίωση του εγώ – αυτά όλα είναι ο «θάνατος του Θεού», η αποθέωση του μηδενισμού. Και δεν συμβαίνουν κάπου στην «παραστρατημένη» Δύση όλα αυτά, Δύση είμαστε πια όλοι μας. Ακούστε τα κηρύγματα των ελλαδιτών επισκόπων, αναζητήστε εξήγηση: γιατί χειροτονούνται επίσκοποι, σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα, μόνο όσοι εκφέρουν πεθαμένο λόγο για μια ιδεοληψία Θεού, γιατί η ανθρώπινη ποιότητα, μέσα στην Εκκλησία, είναι εν διωγμώ. Παρακολουθήστε στο διαδίκτυο να ενθρονίζονται σε μητροπολιτικούς θρόνους παιδάρια τέτοιων δεξιοτήτων «διαπλοκής», ώστε να έχουν θεατές του «θριάμβου» τους τον πρωθυπουργό με το μισό υπουργικό του συμβούλιο και περίπου όλους τους ανώτατους κρατικούς αξιωματούχους.

Οταν πεθαμένοι άνθρωποι διαχειρίζονται τη μαρτυρία για τη ζωή που νικάει τον θάνατο, το επόμενο (λογικά) πλάνο είναι ο τζιχαντιστής Βρετανός, που κηρύττει κόβοντας κεφάλια.

Έντυπη

Η Καθημερινή