Εδώ Πολυτεχνείο - Του Γιώργου Κ. Περπινιά

Τελείωσε ο εορτασμός. Έπεσε ο κουρνιαχτός και τώρα θα εκφράσω κάποιες απορίες. Απαντήσεις θα μπορούσε να μου δώσει μόνον ένας ινστρούχτορας της αριστεράς ως ο πλέον κατάλληλος.

Α) Γιατί συνδέουμε την εξέγερση του πολυτεχνείου με την πτώση της χούντας; Υπενθυμίζω για τους αμνήμονες, πως η κορύφωση της εξέγερσης και η επέμβαση του στρατού, έγινε στις 17 Νοεμβρίου 1973. Ακολούθησε η πτώση του Παπαδόπουλου και η άνοδος του Ιωαννίδη.

Το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου στην Κύπρο έγινε στις 15 Ιουλίου 1974. Η εισβολή της Τουρκίας έγινε στις 20 Ιουλίου 1974. Τέσσερις ημέρες μετά, στις 24 Ιουλίου 1974 ο τότε πρόεδρος της Ελλάδος Φαίδων Γκιζίκης κάλεσε από το Παρίσι τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και του ανέθεσε την εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως εθνικής ενότητος. Τότε δεν έπεσε η χούντα, αλλά τότε παρέδωσε την εξουσία στους πολιτικούς, χωρίς ούτε μία τουφεκιά, χωρίς να το καταλάβουμε. Δηλαδή οκτώ μήνες μετά το πολυτεχνείο. Υπενθυμίζω πως ο πρόεδρος Γκιζίκης δεν δικάστηκε, παρέμεινε πρόεδρος μέχρι τον Δεκέμβριο του 1974 έως την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος για το νέο σύνταγμα, και του αποδόθηκαν τιμές του τέως, μέχρι τον θάνατό του. Ερώτηση: Πότε έπεσε η χούντα;

Β) Γιατί το συλλαλητήριο και η πορεία γίνεται στην Αμερικανική πρεσβεία κι όχι στο Γενικό επιτελείο Εθνικής Αμύνης. Αν πρέπει κάπου να διαμαρτυρηθούμε, είναι στους Έλληνες στρατιωτικούς που επέβαλαν την δικτατορία. Βέβαια δεν ευθύνονται οι σημερινοί, αλλά οι τότε.

Αν υποκινήθηκαν από τους Αμερικανούς δεν σημαίνει ότι απηλλάγησαν της ευθύνης, μπορούσαν να το αρνηθούν. Εφόσον δεν ζουν σήμερα, δεν έχει νόημα το συλλαλητήριο.

Γ) Και τώρα στο τελετουργικό. Γιατί πρέπει να γίνεται κατάληψη των πανεπιστημιακών σχολών; Είναι μέρος του εορτασμού; Πόσο είναι το ποσοστό των ψηφιζόντων στις συνελεύσεις των φοιτητών επί του συνόλου; Είναι μεγάλο ή μικρό; Είναι από την πλειοψηφία ή από τους κομματικούς; Αν είναι το δεύτερο, τι δουλειά έχουν τα κόμματα στην οργάνωση του εορτασμού; Δεν μπορούν να αποφασίσουν οι φοιτητές; Γιατί; Είναι ανίκανοι και θέλουν καθοδήγηση;

Δ)  Γιατί δεν γίνεται η πορεία ειρηνικά; Γιατί τα επεισόδια και η επέμβαση της αστυνομίας; Είναι όλ’ αυτά απόδοση τιμής και σε ποιους; Και μ’ αυτόν τον τρόπο ή μήπως θέλετε να επαναλάβετε ηρωισμούς για εκτόνωση, τύπου γηπέδων ποδοσφαίρου;

Ε) Τελευταίο τα συνθήματα. Άλλη εκείνη η εποχή, άλλη τώρα. «Ψωμί παιδεία ελευθερία»  καλό τότε, δεν πάει όμως τώρα. Γιατί δεν το αλλάζετε με κάτι διαχρονικό πχ «Άνοιγμα του φακέλου της Κύπρου» έχουν περάσει 40 χρόνια και δεν το έκανε κανείς. Δεν πρέπει να μάθουμε; Εσείς οι φοιτητές που διαδηλώνετε, δεν θέλετε την αλήθεια; Γιατί μας την κρύβουν επιμελώς;

Απαντήσεις από ειδικούς με επιχειρήματα όμως, όχι με πατριωτικές κορώνες και ύβρεις.

Γιώργος Κ. Περπινιάς                       17/11/14