«Οι σκουπιδιάρηδες του Πανεπιστημίου» - Του Θεόδωρου Μεσσηνέζη

Χθες, στις βραδινές ειδήσεις και σήμερα από το πρωί βλέπουμε σχεδόν από όλα τα τηλεοπτικά κανάλια, με τρόμο, την ανεκδιήγητη  πράξη ενός λαλίστατου και ευειδέστατου νεαρού με μία μαύρη ουρά στη κεφαλή, παρόμοια με ουρά ημιόνου ( δεν λέγω «αλογοουρά για να μην προσβάλω το  όντως ευγενές τετράποδο), καθώς και δύο τριών σεμνότατων δεσποινίδων, να διακοσμούν το γραφείο του αντιπρυτάνεως του Πανεπιστημίου, ενός ηλικιωμένου Κυρίου, που η διαφορά στην ηλικία τους θα μπορούσε να τον χαρακτηρίσει και Παππού  τους, με διάφορα απορρίμματα!

Μπράβο τους!!!

Είπα στην αρχή ότι βλέπαμε με «τρόμο!» Μάλιστα. Με τρόμο, αλλά όχι για το σήμερα. Αλλά για το αύριο, όταν αυτά τα παιδιά, συμπεριλαμβανομένου και του απερίσκεπτου νεαρού, βγουν στη Κοινωνία και αποτελέσουν, ως θα ήταν  φυσικό την «ηγέτιδα τάξη». Τι θα μπορούσε να περιμένει καλό από ανθρώπους που δεν έχουν μάθει να σέβονται τους μεγαλύτερους τους, που δεν έχουν μάθει να υπακούν στους νόμους και στις διατάξεις, και το κυριότερο που δεν έχουν μάθει να σέβονται και να χαλιναγωγούν τον εαυτό τους και κάθε τρελή ιδέα που μπορεί να τους έλθει στο μυαλό μόνη της, ή από εξωτερικούς και κάθε άλλο παρά ανιδιοτελείς καλοθελητές!

Δεν προτίθεμαι να σχολιάσω τη πράξη τους, μόνη της επεσήμανε το χαρακτηρισμό που της αξίζει! Έρχομαι όμως στα παιδιά και γενικώς στη σημερινή μας παιδεία. Ποίος μπορεί να πει ότι είναι ευχαριστημένος από τη παιδεία μας όπως την έχουν καταντήσει οι  δικοί μας, ακολουθώντας οδηγίες ξένων ή αντιγράφοντας όπως όπως  ξένα συστήματα, χωρίς να εξετάσουν αν ταιριάζουν στην Ελληνική ψυχοσύνθεση  και στα Ελληνικά δεδομένα;  Βέβαια θα ρωτήσετε ποίοι ήσαν εκείνοι που εφήρμοσαν αυτά τα συστήματα και τις αλλαγές. Ήταν πεπειραμένοι εκπαιδευτικοί, ή μήπως ήταν τυχάρπαστοι πολιτικοί που για κομματικούς λόγους έπρεπε να κατέχουν μια θέση Υπουργού;  Δυστυχώς μάλλον το τελευταίο ισχύει και ακόμη πιο δυστυχώς για Υπουργικό προσφερόμενο θώκο επέλεξαν αυτόν της Παιδείας , που αυτός κατά κοινή λογική είναι  ο κατ’ εξοχήν πιο σπουδαίος για τη μελλοντική ευημερία και πρόοδο της Πατρίδας μας! Ως εκ τούτου , δεν μπορώ να ρίξω ακέραια την ευθύνη της μομφής στα παιδιά.  Αλλά αυτό θα ήταν απόλυτα σωστό αν επρόκειτο πράγματι για «παιδιά».  Ο νεαρός όμως όπως και οι κοπελιές που συνέδραμαν στην ....αξιέπαινη αυτή πράξη δεν ήσαν παιδιά ! «Άντρες και γυναίκες της παντρειάς», όπως λέει ο σοφός Λαός ήσαν και στην ηλικία αυτή, τέτοια έκτροπα και τέτοιες συμπεριφορές δεν επιτρέπονται. Αντιθέτως είναι κατακριτέες και το χειρότερο αποδεικνύουν «έλλειψη οικογενειακής αγωγής, αυτοσεβασμού και πλήρη επίγνωση της πνευματικής τους φτώχειας, και εμπιστοσύνης στον εαυτό τους»! Διότι αν είχαν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και στις πνευματικές και ψυχικές δυνάμεις τους, θα μπορούσαν να επιτύχουν πολύ περισσότερα από όσα αρχικώς ζητούσαν, αν τα παρουσίαζαν με σοβαρότητα και τα ενδυνάμωναν με ατράνταχτα και λογικά επιχειρήματα, αντί του τρόπου που δυστυχώς επέλεξαν και τελικά φοβούμαι ότι θα τους βγει εις βάρος τους .

Πέραν όμως από το τι θα συμβεί, αν συμβεί, με τους εν λόγω εκτεθέντες φοιτητές και φοιτήτριες , καλό θα ήταν  το ακραίο αυτό γεγονός να ανάψει ένα έντονο φως συναγερμού και εκτάκτου ανάγκης  στο Υπουργείο Παιδείας ότι  τα πράγματα αρχίζουν να «εκτροχιάζονται» και πρέπει αυτοί σαν υπεύθυνοι μηχανοδηγοί να φροντίσουν ώστε οι συνθήκες της διαδρομής της Παιδείας να είναι ομαλές, εποικοδομητικές, και μορφωτικές! Διαφορετικά κάποια παρόμοια στιγμή, και ακόμη πιο αθώα από τη προχθεσινή ,αν μπορούμε να πούμε, μπορεί να γίνει αιτία πλήρους εκτροχιασμού του τραίνου, απ΄το οποίο περιμένουμε να φέρει στη Χώρα μας, μελλοντικά, μια καλλίτερη  μέρα!

Θ.Σ..M..-Αθήνα.-25/11/2014