Πανεπιστημίου… το όνειδος… - Του Χρήστου Παπαδημητρίου*

Αυτονόητο είναι ότι αν δεν ακουμπήσει κανείς στη λέρα δεν θα είναι και λερωμένος.

Η παρακάτω αναφορά δεν αναφέρεται στο πρόσωπο του καθηγητή ο οποίος φέρεται ότι υπέπεσε στον πειρασμό που υπέπεσε και ο Μεταξόπουλος στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, αλλά στην πεπατημένη της λεηλασίας αφενός του χρήματος αφετέρου της αξιοπρέπειας των όσων δεν συμμετείχαν ποτέ σε τέτοιου είδους δραστηριότητες, νύχτας, υπόκοσμου, υποκλοπών, κλοπών και υπεξαιρέσεων.

Με αφορμή το τελευταίο περιστατικό αισχύνης… κατά τα λεχθέντα…, ενός ακόμη πολίτη  με «κολάρο» και  εκπαιδευτικού ανώτατης βαθμίδας ο οποίος  φέρεται ότι μετέτρεψε τον οίκο του  πνεύματος και της  γνώσης των Ιωαννίνων  σε οίκο εμπορίου, και συναλλαγής . Κατά συνέπεια αγαπητέ συμπολίτη στην χρονική και ιστορική στιγμή που βρισκόμαστε δεν φτάνει να συμπεριφερόμαστε  ως άλλοι «Πόντιοι Πιλάτοι». Αυτό  όμως συμβαίνει ξεδιάντροπα-υποκριτικά και προκλητικά, από τους ίδιους αλλά και από πρόσωπα που άσκησαν διοίκηση στο ίδρυμα ως αρχές πρυτανικές, χωρίς αιδώ…  με περισσό θράσος… και με την ανοχή βεβαίως του τοπικού τύπου που αντί να τους αγνοήσει και περιφρονήσει, τους προβάλει ως πρότυπα  αυτούς και τα λεγόμενά τους…  και οι «άθλιοι» δεν ντρέπονται να  βλέπουν και φωτογραφία τους…. τόσο μεγάλη επιμόλυνση, τέτοια έλλειψη παντελονιών και καθρεφτών, δυστυχώς …

Είναι κοινός τόπος ότι το ψάρι αγαπητέ μου αναγνώστη «βρωμάει» από το κεφάλι, κατά συνέπεια το τελευταίο θλιβερό παραστατικό με τον «τύπο» ο οποίος έχοντας την  ιδιότητα του καθηγητή πανεπιστημίου Ιωαννίνων, και ο οποίος φαίνεται ότι εξειδικεύτηκε και στην ειδικότητα του «λωποδύτη», ακουμπάει και έχει άμεση αναφορά και στην ανώτατη ηγεσία του πανεπιστημίου δηλαδή την πρυτανεία των αντίστοιχων περιόδων δράσης του επαγγελματία επιόρκου όποιος κι αν είναι αυτός, αν είναι έτσι όπως διαχέεται η είδηση…

Κατά συνέπεια πρέπει να ομολογήσουμε- τουλάχιστον οι σκεπτόμενοι- ότι φτάνει πια αυτή η υποκρισία των ηγητόρων του ιδρύματος εκείνης ή εκείνων των εποχών, οι οποίοι με τα δήθεν περισπούδαστα και μετά φωτογραφίας πρωτοσέλιδα άρθρα των περί ηθικής ή περιγραφής της σημερινής κατάστασης, προκαλούν αλγεινή εντύπωση για το θράσος καθότι αποδεικνύεται ότι είτε με την ανεπάρκειά τους, είτε με την συμμετοχή τους στις αλχημείες των λωποδυτών συναδέλφων τους συνέβαλαν αποφασιστικά στην δημιουργία αυτής της κατάστασης για την οποία σφυρίζουν αδιάφορα….

Δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω την ορθότητα των λεχθέντων που διαρρέουν, ούτε να διερευνήσω την εγκυρότητά των, καθότι το προηγούμενο διάστημα κι άλλα περιστατικά από την ανώτατη βαθμίδα ήρθαν εις γνώση της κοινωνίας μας, όπως μεγαλογιατρού και καθηγητή της ορθοπεδικής, ο οποίος έγινε λαγός από τα Γιάννενα και το Πανεπιστήμιο ή όπως μεγαλογιατρού της γυναικολογικής που ως αχθοφόρος  παράνομων αργυρίων χρειάστηκε την βοήθεια «πολιτικού ειδήμονα» να διασώσει την απομείνασα υπόληψη του.

Και το θέμα μου δεν είναι ο ανυπόληπτος καθηγητής, το θέμα μου είναι οι προσωπικότητες οι οποίες εκλέγονται για να διοικούν τα ανώτατα πνευματικά ιδρύματα.

Το ολίγον εις αυτή την περίπτωση ήταν και είναι καταστροφικό για την υπόσταση του πανεπιστημίου.

Αρνούμαι να δεχτώ σε απλά ελληνικά ότι δεν κατάλαβαν οι προαναφερόμενοι την ύπαρξη και δράση  αρουραίων ανάμεσα τους, οι οποίοι υπέσκαπταν την αξιοπιστία του ιδρύματος και σκέπαζαν προκλητικά  τα αργύρια της κλοπής ή της ντροπής.

Αυτό που με προβληματίζει ως πολίτη είναι το θράσος και η απύθμενη υποκρισία ή κατ’ άλλους ανικανότητα  ανθρώπων οι οποίοι είχαν από θέση ευθύνης την υποχρέωση να προστατεύουν το συγκεκριμένο ίδρυμα και δεν τα κατάφεραν απ’ ότι φαίνεται με τις «λαμογιές» που κάθε τόσο βγαίνουν στην επιφάνεια.

Αυτό δε που με κάνει να ανησυχώ ως πολίτη είναι η προκλητική παρουσία στον τύπο με άρθρα και παρεμβάσεις περί ανέμων και υδάτων αλλά για την ταμπακέρα ουδέν και μηδέν καμία και ουδεμία αναφορά.

Η αναφορά αυτή έχει να κάνει με την αγανάκτηση του υποφαινόμενου, αλλά πιστεύω και άλλων σκεπτόμενων και μη εμπλεκόμενων σε «παλιανθρωπιές» ανθρώπων, από την τραγικότητα της κατάστασης για την οποία τελικώς  ίσως αποδειχθεί στο μέλλον ότι οι πολιτικοί δεν είναι στην πρώτη θέση ευθύνης για το χάλι μας.

Αυτό που δεν έπρεπε, και δεν πρέπει να ξανασυμβεί στο μέλλον είναι αυτή η αδιανόητη και αχαρακτήριστη προσβολή της πανεπιστημιακής οντότητας, από τους ασχολούμενους εκτός της διδασκαλίας και με την  διαχείριση χρήματος, οι οποίοι αλαζονικά αγνόησαν και αγνοούν την θεμελιώδη αρχή της πανεπιστημιακής ηθικής, ότι και σε αυτή την βαθμίδα ο καθηγητής είναι δάσκαλος πρωτίστως με ότι αυτό συνεπάγεται, και οφείλει ως εκ τούτου να την υπηρετεί έχοντας σήμερα ιδιαίτερα υπ όψιν του ότι η φαύλη διαχείριση θα τον οδηγεί στο μέλλον εκεί που οδηγείται και ο πολίτης όταν παρανομεί, καθότι μια ευνομούμενη και σύγχρονα θεσμοθετημένη Δημοκρατία δεν μπορεί να προστατεύει με ειδικούς νόμους «μικρούς καθηγητές και πρυτάνεις» που επειδή βρέθηκαν στο χώρο πανεπιστημίου θεώρησαν και θεωρούν ότι το ανώτατο ίδρυμα αποτελεί περιουσία οικογενειακή.

Ο Ελληνικός Λαός πλήρωσε για τις σπουδές  του φυσικού προσώπου τον Ανώτατο λειτουργό δηλαδή, η κοινωνία όμως είναι αυτή που αναγνωρίζει και διατηρεί τον μεγαλειώδη και ανεπανάληπτο χαρακτηρισμό του «Ανώτατου λειτουργού», η κοινωνία δε είναι αυτή η οποία καταδικάζει με τον χειρότερο τρόπο λοποδύτες, οι οποίοι χάρη στην διαπλοκή με τα ΜΜΕ προσπαθούν να πείσουν ξεδιάντροπα πράγματι πολλές φορές, ότι ναι μεν η προσφορά είχε κοινωνικό χαρακτήρα, η αντιπροσφορά όμως είχε ιδιωτικό όφελος-κι αυτό στις μέρες μας αποτελεί φαίνεται τον κανόνα.

Θα ήταν χρήσιμο και ωφέλιμο να ξαναθυμηθούμε απόσπασμα από την απολογία του Σάκη Καράγιωργα, με τις απόψεις του Καθηγητή , του δάσκαλου και πολιτικού, ο οποίος μεταλαμπάδευε αυτά τα οποία δίδασκε και αυτά που δίδασκε τα έκανε πράξη.

{…., είχα ένα προσωπικό χρέος απέναντι του ελληνικού λαού και της πατρίδος. Αυτός ο λαός έκανε πολλές θυσίες και δαπάνες χάριν εμού. Με σπούδασε εις τα ελληνικά πανεπιστήμια, με έστειλε με υποτροφία για ανώτερες σπουδές εις το εξωτερικό, με έκανε καθηγητή ανωτάτης σχολής και ανώτατον κρατικόν λειτουργόν. Για όλες αυτές τας θυσίας τι ζητεί ως αντάλλαγμα από εμέ ο ελληνικός λαός και η πατρίς; Τι ζητεί από όλους τους πνευματικούς ανθρώπους; Δύο μόνον πράγματα. Να προσφέρουν τις επιστημονικές των υπηρεσίας και να είναι θεματοφύλακες των ηθικών και πνευματικών αξιών… Σάκης Καράγιωργας…., }

Την περίοδο αυτή της κρίσης και των αυτοχειριών θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι είναι ιδανική ευκαιρία για τους «πνευματικούς ανθρώπους» να αποδείξουν να παραδεχτούν και να πείσουν με τομές και όχι με διαχειριστικές λογικές ότι πράγματι η πατρίδα και ο ελληνικός λαός πλήρωσε για την αναρρίχηση των στην βαθμίδα του ανώτατου λειτουργού, και οφείλουν και αυτοί κάτι στην πατρίδα, να αποδείξουν δηλαδή ότι είναι πράγματι θεματοφύλακες αξιών και όχι πορτοφολιών.

Είναι κοινή διαπίστωση σήμερα ότι αυτήν την «ανωτερότητα» και τον τίτλο του λειτουργού ο απλός πολίτης  την αντιλαμβάνεται ως ανωτερότητα χαρακτήρα και ήθους… και μόνο.

• Ο υποφαινόμενος τοποθετείται ενυπογράφως  μόνο  για παραγωγή προβληματισμού και για κανένα άλλο λόγο.

• Για την αποφυγή παρερμηνειών δηλώνει ότι η παρέμβαση δεν αναφέρεται σε κάποιο άτομο συγκεκριμένα.

• Σε καμία των περιπτώσεων η μικρότητα του γράφοντος δεν ισοπεδώνει, αντίθετα σέβεται και αναγνωρίζει την υψηλής ποιότητας εκπαίδευση και έρευνα, που παρέχεται και παράγεται στο παραπάνω ίδρυμα.

* Κοινωνιολόγος-Οικονομολόγος, Πρόεδρος ΤΚ Πύργου-Κόνιτσας.