Δημοκρατία «νέας εσοδείας» του ¼ και του 0,4%...

Η χώρα μας για μια ακόμη φορά γίνεται, άθελα της και όχι λογω καμιάς σκοτεινής συνωμοσίας, ένα πειραματόζωο στο εργαστήριο της εξέλιξης της παγκόσμιας οικονομίας. Δημοκρατία , Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και Καπιταλισμός συγκρούονται στην χώρα του Ήλιου, της καλοκαιρινής ξεγνοιασιάς αλλά και του… φραπέ που σήμερα βεβαία έγινε freddo…

Ας δούμε λίγο πως φτάσαμε ως εδώ : Οι ιστορικές ρίζες της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονται στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Ευρωπαίοι αποφασίζουν να εμποδίσουν για πάντα την επανάληψη τέτοιων σκοτωμών και καταστροφών. Λίγο μετά το τέλος του πολέμου, η Ευρώπη διχοτομείται μεταξύ Ανατολής και Δύσης, καθώς αρχίζει ο Ψυχρός Πόλεμος που θα κρατήσει 40 χρόνια. Το 1949, τα έθνη της Δυτικής Ευρώπης ιδρύουν το Συμβούλιο της Ευρώπης, που είναι το πρώτο βήμα για τη συνεργασία μεταξύ τους όμως, έξι χώρες θέλουν να προχωρήσουν περισσότερο.

Ο Ρομπέρ Σουμάν, υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, παρουσιάζει ένα σχέδιο στενότερης συνεργασίας. Από τότε, η 9η Μαΐου εορτάζεται ως η "Ημέρα της Ευρώπης".

Βασιζόμενες στο σχέδιο Σουμάν, έξι χώρες υπογράφουν μια συνθήκη για να ενοποιήσουν τις βαριές βιομηχανίες τους —άνθρακα και χάλυβα— κάτω από μια κοινή διεύθυνση. Κατ’ αυτό τον τρόπο, καμιά από αυτές τις χώρες δεν θα μπορεί πια να φτιάχνει όπλα για να πολεμήσει εναντίον των άλλων, όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Οι έξι αυτές χώρες είναι: το Βέλγιο, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, οι Κάτω Χώρες και το Λουξεμβούργο.

Χάρη στην επιτυχία της Συνθήκης Άνθρακα και Χάλυβα, οι έξι χώρες επεκτείνουν τη συνεργασία τους και σε άλλους οικονομικούς τομείς. Υπογράφουν τη Συνθήκη της Ρώμης, ιδρύοντας την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) ή "κοινή αγορά". Πρόσωπα, εμπορεύματα και υπηρεσίες θα μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα μεταξύ των κρατών μελών.

Το πρώτο σχέδιο ενιαίου νομίσματος της ΕΕ χρονολογείται από το 1970. Για να διατηρήσουν τη νομισματική σταθερότητα, τα κράτη μέλη της ΕΕ αποφασίζουν να περιορίσουν μέσα σε στενά όρια τη δυνατότητα διακύμανσης των ισοτιμιών μεταξύ των νομισμάτων τους. Αυτός ο μηχανισμός συναλλαγματικών ισοτιμιών (ΜΣΙ), που δημιουργήθηκε το 1972, ήταν το πρώτο βήμα προς την εισαγωγή του ευρώ, 30 χρόνια αργότερα.

Την 1 Ιανουαρίου 1981 ο αριθμός των μελών της ΕΕ γίνεται διψήφιος όταν η Ελλάδα προσχωρεί ως δέκατο μέλος. Η χώρα ικανοποιούσε τις πολιτειακές προϋποθέσεις μετά την ανατροπή του στρατιωτικού καθεστώτος και την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974.

Την 7 Φεβρουαρίου 1992 υπογράφεται στο Μάαστριχτ η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα ορόσημα της ιστορίας της ΕΕ, με το οποίο θεσπίζονται σαφείς κανόνες για το μελλοντικό ενιαίο νόμισμα καθώς επίσης και για την κοινή εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας και για στενότερη συνεργασία σε θέματα δικαιοσύνης και εσωτερικών υποθέσεων. Σύμφωνα με αυτή τη συνθήκη, η «Ευρωπαϊκή Κοινότητα» μετονομάζεται επίσημα σε "Ευρωπαϊκή Ένωση".

Την 1 Ιανουαρίου 2002 ερχονται τα χαρτονομίσματα και τα κέρματα σε ευρώ. Το τύπωμα, η κοπή και η διανομή τους σε δώδεκα χώρες είναι μια λογιστική ενέργεια μεγάλης κλίμακας. Ο αριθμός των κερμάτων που τίθενται σε κυκλοφορία υπερβαίνει τα 80 δισ. Τα χαρτονομίσματα είναι ομοιόμορφα για όλες τις χώρες. Τα κέρματα έχουν μία ομοιόμορφη όψη, στην οποία αναγράφεται η αξία του κέρματος, ενώ στην άλλη όψη απεικονίζεται ένα εθνικό έμβλημα. Όλα τα κέρματα κυκλοφορούν ελεύθερα. Μας φαίνεται φυσικό ότι πληρώνουμε ένα εισιτήριο του μετρό στη Μαδρίτη χρησιμοποιώντας ένα φινλανδικό (ή οποιοδήποτε άλλο) κέρμα.

Όλες τις παραπάνω ιστορικές στιγμές τις έχουμε ζήσει λίγο πολύ όλοι μας και βεβαίως τις έχουν υπογράψει όλες μα όλες οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις του ελληνικού κράτους, δηλαδή με απλή ερμηνεία της δημοκρατίας , ο ίδιος ο ελληνικό λαός.

Τι συμβαίνει σήμερα

Σημερα,λογω μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης η οποία ξεκίνησε από την Αμερική το 2008 και την κακή διαχείριση που εκείνη έκανε στην οικονομία της αλλά και στις αγορές της (LehmanBrothers) η Ευρώπη δεν μπορει,προς το παρόν τουλάχιστον, να ζήσει την «χλιδή» που ζούσε τις προηγούμενες δεκαετίες.

Κάποια από τα μέλη της λοιπόν επιχειρούν να κάνουν αυτό που λέμε στην καθομιλουμένη οικονομία ώστε να μην υπάρξουν δυσάρεστες εξελίξεις για όλα τα κράτη της γηραιάς ηπείρου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να πιέζονται οικονομικά και οι λαοί της Ευρώπης, άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο ανάλογα με την οικονομική ισχύ του κάθε κράτους.

Τα οικονομικά ισχυρότερα κράτη στην προσπάθεια της Ευρώπης να παραμείνει ενωμένη δάνεισαν κάποια από τα ασθενέστερα δεκάδες δις. € ώστε να μπορέσουν να ορθοποδήσουν ζητώντας τους παράλληλα να κάνουν μεταρρυθμίσεις αλλά και να διάγουν ένα πιο συνετό βίο . Αυτά τα ασθενέστερα κράτη αποδεχτήκαν την βοήθεια και υπέγραψαν για να την λάβουν.

Σε ένα εξαιρετικά κρίσιμο σταυροδρόμι για την Ευρώπη αλλά και κατά την ταπεινή μου άποψη για την αντίληψη που έχουν για την δημοκρατία κάποιες μεγάλες λαϊκές μάζες , μια από τις χώρες αυτές εξέλεξε στην κυβέρνηση της ένα κόμμα που δεν αποδέχεται ουσιαστικά ότι έχει υπογραφεί τα προηγούμενα 50 χρόνια από κυβερνήσεις οι οποίες αν δεν με απατά η μνήμη μου είχαν εκλεγεί πάλι με δημοκρατικές διαδικασίες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερναει την Ελλάδα με την ψήφο του ενός στους 4 έλληνες καθώς έλαβε 2,3 εκ. ψήφους επί συνόλου 9.9 εκ. εγεγγραμενων ελληνων αλλα και λογω του περιφημου πια εκλογικου μας νομου που δινει «δημοκρατικο» … bonus50 εδρων στο πρωτο κομμα ανεξαρτητως ποσοστου.

Ταυτοχρονα η Ευρωπη στην οποια εισηλθαμε με την υπογραφή δημοκρατικά εκλεγμένων ελληνικών κυβερνήσεων σήμερα αριθμεί περίπου 500 εκ. κατοίκους. Συνεπώς οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ είναι περίπου το … 0,4% του πληθυσμού της Ε.Ε. και ανήκουν σε μια χώρα που αντιπροσωπεύει το … 1,9 % του ΑΕΠ της Ε.Ε.

Τίθενται λοιπόν αυτομάτως τα κάτωθι ερωτήματα:

Είναι δημοκρατία με την σωστή έννοια του όρου ένα κόμμα με την υποστήριξη του ενός τέταρτου των ψηφοφόρων μια χώρας να μην σέβεται τις προηγούμενες αποφάσεις της ίδιας δημοκρατίας επί 50 συναπτά έτη;

Είναι δημοκρατία με την σωστή έννοια του όρου ένα κόμμα με την υποστήριξη του 0,4% των ψηφοφόρων της Ε.Ε να μπορεί να αμφισβητεί τις αποφάσεις των λαών του υπόλοιπου 99,6% της ίδιας ένωσης κρατών ;

Τελικά η «σωστή» δημοκρατία επί ποιού … πληθυσμού και … ποιας χρονιάς λογίζεται;

Ι.Α.Φ

Σοφοκλέους 10