Η κατάσταση εξακολουθεί να είναι πολύ δύσκολη δυστυχώς… - Του Ντίνου Αυγουστή

Πύρρειος «νίκη» για την Ελλάδα μπορεί να χαρακτηρισθεί η τελευταία συμφωνία με τους ευρωπαίους εταίρους μας. Η Ελληνική Κυβέρνηση σίγουρα δεν κατάφερε να πετύχει τους πολύ φιλόδοξους στόχους της, ωστόσο αυτή η παράταση που δόθηκε, δίνει τη δυνατότητα για βαθιές ανάσες που σε συνδυασμό με σωστές αποφάσεις και ενδεδειγμένους χειρισμούς μπορεί να επιφέρουν την πολυπόθητη Ανόρθωση της οικονομίας και κυρίως της Εθνικής Αξιοπρέπειας.

Η πάταξη της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου που αποτελούν τους βασικούς στόχους της νέας κυβέρνηση, είναι τα δύο μείζονος σημασίας θέματα που έως τώρα καμία κυβέρνηση παρά τις περί του αντιθέτου υποσχέσεις της, δεν κατάφερε, ή δεν θέλησε να καταπολεμήσει στη ρίζα τους. Αλλά και σε εκείνες τις περιπτώσεις που κάποιοι απλώς τόλμησαν, υποχώρησαν με τις πρώτες απειλές από το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Το μεγάλο κεφάλαιο ως γνωστό δεν έχει πατρίδα, δεν έχει Θεό, δεν χωράει συναισθηματισμούς και δεν έχει όρια…

Αλλά εκτός από τη φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο που αποτελούν την αχίλλειο πτέρνα των εισπρακτικών μηχανισμών του κράτους, υπάρχουν κι άλλες σοβαρές αιτίες που δημιουργούν αλυσιδωτά προβλήματα στην εθνική μας οικονομία. Με ποιο σημαντικό την υψηλή ανεργία, η οποία εκτός των γνωστών τεράστιων κοινωνικών προβλημάτων που δημιουργεί, αποτελεί και μια από τις βασικές αιτίες για τις κακοδαιμονίες ολόκληρου του οικονομικού συστήματος. Όταν το 30% του ενεργού πληθυσμού μιας χώρας είναι στην ανεργία (60% είναι νέοι αρκετοί από τους οποίους εγκαταλείπουν την χώρα) και δεδομένου ότι είμαστε μια γερασμένη χώρα (με 2,7 εκατ. συνταξιούχους και μόλις 3,6 εκατ. εργαζόμενους!), υπάρχει άμεση ανάγκη να βρεθούν λύσεις για γρήγορη και δραστική μείωση της. Και χωρίς να παραβλέπω τις τεράστιες δυσκολίες που σίγουρα υπάρχουν, θα τολμήσω να αγγίξω ένα θέμα που τα τελευταία χρόνια έχει πάρει απειλητικές διαστάσεις για τον οικονομικό, κοινωνικό και εθνικό ιστό της χώρας, χωρίς δυστυχώς καμία κυβέρνηση να το αντικρίσει με την δέουσα σοβαρότητα.

Πραγματική «αιμορραγία» επιχειρηματικού δυναμικού από την Ελλάδα κυρίως προς την «ευρωπαϊκή» Βουλγαρία, αλλά και γενικότερα προς τις βαλκανικές χώρες, για αναζήτηση φιλικότερου οικονομικού περιβάλλοντος, ξεκίνησε από το 2006 κι εντεύθεν! Πλειάδα Ελλήνων επιχειρηματιών με αντικείμενο δραστηριότητας σε όλο το φάσμα της οικονομίας, σπεύδουν να αξιοποιήσουν το ευνοϊκότερο φορολογικό καθεστώς (φόρος 10%, το ΦΠΑ στο 20%) κι άλλα κίνητρα που παρέχει η Βουλγαρία και μεταφέρουν τις εργασίες τους κυρίως νότια της γειτονικής χώρας. Από το 2006 ο αριθμός των αμιγώς ελληνικών συμφερόντων επιχειρήσεων που εγράφησαν στα μητρώα της τοπικής Εθνικής Υπηρεσίας Εσόδων (Bulgaria's National Revenue Agency) ξεπερνούν τις 7.000! Μόνο το 2011, 3.781 συνολικά ελληνικές επιχειρήσεις μετέφεραν τις εργασίες τους  στην γειτονική χώρα!

Η νέα κυβέρνηση οφείλει να μελετήσει τρόπους αντιμετώπισης αυτού του τεράστιου ζητήματος που τείνει να αφανίσει κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα στην πατρίδα μας. Σίγουρα οι ελληνικές επιχειρήσεις μεταναστεύουν επειδή απολαμβάνουν ειδικών προσομοίων που δεν απολαμβάνουν στη χώρα μας [χαμηλότερες εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές, μικρότερο κόστος αρκετών συντελεστών παραγωγής (π.χ. ηλεκτρική ενέργεια), μικρότερο λειτουργικό κόστος διοίκησης, μικρότερη γραφειοκρατία στην ίδρυση και διαχείριση εταιρειών, κ.ά.]. Και το κυριότερο υπάρχει μειωμένο εργατικό κόστος (σήμερα η αμοιβή ενός εργατοτεχνίτη στην Βουλγαρία ανέρχεται στα 350 € (με έξοδα διαβίωσης, όμως, πολύ μικρότερα). Παρ’ όλα αυτά, σοβαροί επιχειρηματίες υποστηρίζουν ότι το βασικό πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η αστάθεια. Αν υπήρχε σταθερό περιβάλλον, υποστηρίζουν, κανείς επιχειρηματίας δεν θα άφηνε τη χώρα του, ακόμα και αν οι φορολογικοί συντελεστές ήταν 5-10% υψηλότεροι σε σχέση με τη Βουλγαρία.

Συμπέρασμα: Οι 7.000 περίπου επιχειρήσεις που μετανάστευσαν και οι 100.000 θέσεις εργασίες που τους αντιστοιχούν είναι πολύ σημαντικό πράγμα για μια χώρα μικρή με 1300.000 ανέργους και άλλα πολλά τεράστια οικονομικά προβλήματα. Και η νέα κυβέρνηση οφείλει χωρίς να ξεφύγει από τις δικές της αριστερές παραμέτρους, να βρει τρόπους να αντιμετωπίσει αυτό το κεφαλαιώδες ζήτημα στη ρίζα του. Η δική μας συνεισφορά, ως απλοί καθημερινοί πολίτες, μπορεί να εστιασθεί στην αποχή αγορών ξένων προϊόντων που  αντίστοιχα τους παράγονται και στην χώρα μας… Οι τούρκικοι καναπέδες και τα βουλγαρικά φορέματα δεν είναι καλύτερα από τα δικά μας. Έλεος! Καιρός να βάλουμε όλοι ένα λιθαράκι για να βοηθήσουμε την χώρα να σταθεί στα πόδια της. Το οφείλουμε αυτό στα παιδιά και τα εγγόνια μας…

Υ.Γ.: Γιατί άραγε η Ευρώπη επιτρέπει αυτές τις τεράστιες ανισότητες σε κράτη (και μάλιστα γειτονικά) μέλη της; Μήπως γι’ αυτό εξευτέλισαν τελικά το κατώτερο μισθό και οι επιχειρηματίες συμπεριφέρονται στους εργαζόμενους σαν δούλους στον μεσαίωνα; Κάτι μου θυμίζει αυτό το 350!

Υ.Γ.: Κάποιοι φαίνεται, μέρα και νύχτα προσεύχονται να μην τα καταφέρει η νέα Ελληνική Κυβέρνηση, πράγμα διόλου απίθανο. Δεν υπήρξα ποτέ οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ με τις πολλές προβληματικές συνιστώσες του. Ωστόσο αγανακτώ πραγματικά με κάποιους αιώνια βολεμένους αξιωματούχους της αξιωματικής αντιπολίτευσης που περίμεναν στη γωνία προκειμένου να γιορτάσουν την νίκη Σόιμπλε κατά της Ελλάδας. Διότι περί αυτού ακριβώς πρόκειται!

Δρ. Ντίνος Αυγουστή

Εκπαιδευτικός στο ΤΕΙ Λάρισας

a.avgoustis@hotmail.com