Καμπανάκι για το... Δ΄ Ράιχ - Του Φιλοκτήτη Διακομανώλη

Σύμπασα η ανθρωπότητα παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στην Ευρώπη. Όλος ο πολιτισμένος κόσμος παρακολουθεί μια άγρια εκδήλωση του γερμανικού νέο-καισαρισμού. Μιας μορφής υποταγή, με νέα όπλα. Με τα σύγχρονα όπλα της δύναμης των αγορών και της οικονομίας. Μια εξίσου ναζιστική επινόηση βίας, που πολλοί κάνουν το σφάλμα να την αποκαλούν ως «νεοναζιστική νοοτροπία». Υπάρχει άραγε νεοναζισμός, ή μήπως το θηρίο του ναζισμού κοιμάται και όταν, απλά, αφυπνίζεται … ξανά προς τη δόξα τραβά;

Για έναν ολόκληρο αιώνα η ανθρωπότητα υποκρίνεται ότι τάχατες η γερμανική θηριωδία του Β΄παγκόσμιου πολέμου υπήρξε ως σύμπτωμα μιας κάστας παρανοϊκών που κατέλαβαν την εξουσία και αιματοκύλησαν την Ευρώπη, δύο φορές, μάλιστα, μέσα στον ίδιο αιώνα.

Υποκρίνονται και οι Εβραίοι. Υποκρίνονται, ότι τα Νταχάου και τα Άουσβιτς αποτέλεσαν μια συγκυρία των παρανοϊκών ναζί που … έβρεξε και έπεσαν απ’ τον ουρανό.

Υποκρίνονται οι Γάλλοι που είδαν τη χώρα τους να διαλύεται από τη γερμανική θηριωδία. Που έφτυσαν αίμα για να ανατάξουν την οικονομία τους, να επανορθώσουν την καταστροφή και να ανοικοδομήσουν τα ερείπιά τους. Υποκρίνονται και σαν σκυλάκια ακολουθούν, σε ρόλο κομπάρσου, τις εξελίξεις στην Ευρώπη. Αυτή η φωτεινή χώρα του πνεύματος, του πολιτισμού, του διαφωτισμού, της εγκυκλοπαίδειας, η χώρα του Καρτέσιου, του Ρουσσώ, του Ντιντερό και του Βολταίρου, ουραγός της Γερμανίας!

Υποκρίνονται οι Ιταλοί, που – αν και συγκυριακοί σύμμαχοι των ναζιστών – δεν γλύτωσαν απ’ την υπεροψία τους. Αυτή η χώρα της σοφίας, των τεχνών, της κομψότητας και της ευγένειας, στοιχημένη κι΄ αυτή σε ευρωπαϊκή παράταξη υποτέλειας.

Υποκρίνονται όλοι, οι Βέλγοι, οι Ισπανοί, οι Πολωνοί, οι Τσέχοι, υποκρίνονται και υποκλίνονται στον αμετανόητο κατακτητή.

Οφείλουμε, ωστόσο, να ομολογήσουμε ότι μόνο οι Άγγλοι κρατάνε πισινή. Μόνο αυτοί έχουν μνήμη και καχυποψία, που τους κρατάει μακριά από την συγκεκαλυμμένη επικυριαρχία των μαύρων γερακιών της Ευρώπης που παραπλανητικά αυτοπροσδιορίζονται ως οι επιβλητικοί, αλλά άκακοι αετοί!

Συνειρμικά, όταν αναφερόμαστε στην άνοδο του ναζισμού μιλάμε για το αυγό του φιδιού και φαντασιωνόμαστε ιστορίες για αγρίους. Θεωρούμε ότι το αυγό αυτό είναι ουρανόπεμπτο. Ποτέ όμως δεν ήταν. Εκκολάφτηκε σιγά-σιγά στο Β’ ΡΑΪΧ της Γερμανίας του Βίσμαρκ και ανδρώθηκε στη Γερμανία του Μεσοπολέμου ως Γ’ ΡΑΪΧ για να δαγκώσει και να δηλητηριάσει ολόκληρη την Ευρώπη. Την τελευταία εικοσαετία, φαίνεται να έχουν μπει οι βάσεις για το Δ’  ΡΑΪΧ. Ο ναζισμός δεν είναι απαραίτητα παράτες και περιβραχιόνια με αγκυλωτούς σταυρούς. Δεν είναι απαραίτητα φωνές σκληρές και παραγγέλματα για στρατιωτικό βήμα. Αυτά εκπροσωπούσαν άλλες εποχές και αποτελούσαν πρόσφορες μεθόδους εκφοβισμού και ελέγχου των μαζών. Ο ναζισμός είναι κουλτούρα. Είναι κοινωνική άποψη. Είναι κάτι ακόμα βαθύτερο, είναι η απελευθέρωση εγγεγραμμένων ιδιοτήτων στο DNA. Είναι η ένδον κακία του ανθρώπινου όντος.

Η φαντασία καμιά φορά δίνει απαντήσεις από μόνη της.

Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε ένα Γάλλο βασανιστή, έναν Ιταλό ανάλγητο ανακριτή. Δύσκολο! Ας προσπαθήσουμε τώρα να το κάνουμε με ένα Γερμανό. Απλό! Η φαντασία μας έχει έτοιμη τη φιγούρα, ακόμα και τους διαλόγους, τις γκριμάτσες και την αμείλικτη τιμωρία!

Έχουν οι λαοί ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα, ή πρόκειται περί μύθου? Ο ανθρώπινος εγκέφαλος του ζώου/άνθρωπος είναι σε όλες τις φυλές ο ίδιος?

Μα φυσικά, όχι! Χωρίς αμφιβολία, ισχύει ο νόμος του Λαμάρκ. Ο νόμος της κληρονομικότητας των επίκτητων χαρακτηριστικών. Και βέβαια ισχύει ο νόμος της φυσικής επιλογής του Δαρβίνου. Τα επιβιωτικά γνωρίσματα των κοινωνιών επιλέγονται ως φυσική επιλογή και μεταφέρονται στις επόμενες γενιές, διαμορφώνοντας σταδιακά το νέο είδος.

Από την κοινωνιολογική του σκοπιά, υπάρχει ακόμα ο κοινωνικός χαρακτήρας, ο οποίος χαρακτηρίζει κάθε λαό, όπως ο προσωπικός χαρακτήρας χαρακτηρίζει κάθε ανθρώπινη μονάδα. Είναι τα κοινά συμπεριφορικά χαρακτηριστικά κάθε κοινωνίας που αποτελούν μια κοινή συνισταμένη των συνιστωσών, που είναι οι μονάδες της κοινωνίας. Αυτή η συνισταμένη αποτελεί και το αντικείμενο χαρακτηρισμού μιας κοινωνίας, ή ενός λαού, ως φιλόξενου, ψυχρού, ερωτικού, βάναυσου κλπ, κλπ.

Σε τέτοιες εποχές, με τέτοιες συγκυρίες δεν χωρούν μεγαλοθυμίες και αβρότητες. Θα πρέπει να υπενθυμίζουμε στους Γερμανούς πως δεν ξεχνάμε το τίμημα που πληρώσαμε ως ήπειρος και ως χώρα. Ένα τίμημα απόλυτα καταστροφικό. Χάσαμε σαν χώρα το 10% του πληθυσμού μας, εκ των οποίων οι περισσότεροι άμαχοι, ποσοστό πενταπλάσιο από κάθε άλλη χώρα που ενεπλάκη στον πόλεμο. Το μεγαλύτερο μέρος του συγκοινωνιακού και σιδηροδρομικού μας δικτύου καταστράφηκε και περίπου 160.000 κτίρια και 1.700 χωριά πυρπολήθηκαν. Η Ελλάδα έχασε σχεδόν τα 3/4 της εμπορικής της ναυτιλίας. Τα θυμούνται, άραγε, καθόλου όλα αυτά οι υπερόπτες της Ευρώπης? Οι υπαίτιοι της καταστροφής μας που ανερυθρίαστα … παριστάνουν τον Κινέζο?

Τα αίτια εκείνης της φρίκης του πολέμου και της καταστροφής, βαρύνουν αποκλειστικά τη ναζιστική Γερμανία. Τα απάνθρωπα στρατόπεδα συγκέντρωσης,  οι θάλαμοι αερίων, τα βασανιστήρια εξόντωσης και οι μαζικές εκτελέσεις αμάχων, δείχνουν τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του λαού τους. Δείχνουν στην ουσία τον κοινωνικό τους χαρακτήρα. Δείχνουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του DNA τους.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα φρικιαστικά πειράματα των γιατρών του θανάτου πάνω σε αιχμαλώτους. Ποιος ξέχασε την απανθρωπιά των αναγκαστικών μετακινήσεων πληθυσμών που ξεπέρασαν τα 30.000.000 ανθρώπους και οι απώλειες ζωών τα 35.000.000 Ευρωπαίων.

Στη Σοβιετική Ένωση καταστράφηκαν 6.000.000 σπίτια, στη Γαλλία καταστράφηκαν όλα τα λιμάνια και το βιοτικό επίπεδο κατέρρευσε. Στην Πολωνία ισοπεδώθηκε το σύνολο της  βαριάς βιομηχανίας της.

Προσωπικά πιστεύω ότι η Γερμανία αργά ή γρήγορα, θα επιβάλει και επίσημα την ήδη διαμορφωμένη, άτυπη προς το παρόν, ευρωπαϊκή της επικυριαρχία πάνω σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Παρά ταύτα, η Ευρώπη οφείλει να ενωθεί πολιτικά. Οφείλει να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και των αναγκών της. Οι χώρες που οφείλουν να σύρουν το χορό και να πρωτοστατήσουν είναι οι μεγάλες ευρωπαϊκές και με ευγενή πολιτισμικά χαρακτηριστικά χώρες, όπως η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία. Οι χώρες αυτές πρέπει να πάρουν τα ινία της ευρωπαϊκής ένωσης στα χέρια τους και να απομονώσουν τη Γερμανία. Ας την εντάξουν σε μια ενωμένη Ευρώπη σε μεταγενέστερο χρόνο, ως μια ισότιμη πολιτεία όμως, χωρίς επικυριαρχικά προνόμια.

Οι άτεγκτοι σημαιοφόροι της Γερμανίας, ο Σόϊμπλε και η παρέα του, δεν πρέπει να ξεχνούν ότι αυτοί που πυρπόλησαν ολόκληρη την Ευρώπη δεν είναι τίποτα μακρινοί απόγονοί τους που χάνονται στα βάθη της ιστορίας. Είναι οι παππούδες και οι πατεράδες τους, είναι οι θείοι και οι συγγενείς τους. Είναι το πρόσφατο αίμα τους. Τα θύματα δεν είναι τίποτα ξεχασμένοι πρόγονοί μας. Είναι οι δικοί μας πατεράδες και οι μάνες μας. Αυτοί σύρθηκαν σε στρατόπεδα, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν. Το κατοχικό δάνειο δεν το υφάρπαξαν την εποχή του Όθωνα, αλλά πρόσφατα, τον 20ο αιώνα.

Η λήθη είναι φάρμακο για να τραβάει η ζωή μπροστά και το υποστηρίζουμε ασμένως, αλλά, όταν η χρεία το καλεί, η μνήμη πρέπει να γίνεται καμπανάκι για την πρόληψη μιας οδυνηρής επανάληψης.

Φιλοκτήτης Διακομανώλης