Θεός και άνθρωποι - του Γιώργου Περπινιά

Αποστολή: Γιώργος Περπινιάς



Τι είναι Θεός; Ποιος είναι ο θεός; Πόσοι άνθρωποι, πόσοι Χριστιανοί γνωρίζουν κάτι γι αυτόν; Τι θέλει από μας και τι εμείς από εκείνον; Για το πρώτο κανείς δεν ενδιαφέρεται, το δεύτερο όμως όλοι το γνωρίζουν. Όλοι ζητούν, όλοι κάτι θέλουν, είναι για τα θελήματα, είναι θεληματάρης.



 Να πάνε καλά οι δουλειές, το παιδί στο σχολείο, να έχουμε χρήματα, να περνάμε καλά, να έχουμε υγεία, μια καλή νύφη για τον υιό, ένας καλός γαμπρός για την θυγατέρα, να είναι καλή η σοδιά, να βρέξει όποτε θέλουμε, να χιονίσει όταν είναι ώρα να κάνουμε σκί, να κερδίσουμε το λαχείο, αυτά είναι μερικά από τα απλά αιτήματά μας προς αυτόν και πολλά άλλα βέβαια που δεν θα χωρούσαν σε βιβλίο, πόσο μάλλον μόνον σ’ ένα φύλλο χαρτί. Έχουμε και μια άλλη κατηγορία σοβαροτέρων αιτημάτων. Αγιασμό σε κάθε νέα εργασία να πάνε καλά οι δουλειές, λες και θα μοιράσουμε τα κέρδη μαζί του, το ίδιο και στα εγκαίνια των νέων έργων. Μήπως θα του δώσουμε μέρος των διοδίων; η θα του αναθέσουμε την φύλαξη των εγκαταστάσεων; Αγιασμούς με αμοιβή και στα αυτοκίνητα, να μην χαλάνε, να μην τρακάρουν, να πηγαίνουν καλά. Εδώ μάλλον ακούει τις προσευχές των φαναρτζήδων, των γιατρών και των γραφείων τελετών. Ισως αυτοί έχουν βρεί καλύτερο τρόπο επαφής.  Στους ναούς, στα κουτιά των ιερέων αφήνουμε τα χαρτάκια με τα ονόματα των συγγενών, άλλα υπέρ υγείας και άλλα υπέρ αναπαύσεως των ψυχών. Αφήνουμε όμως και χρήματα καλού κακού, μήπως και δεν γίνει δεκτό το αίτημά μας, όλα αγοράζονται. Υπηρεσίες έπ’ αμοιβή, να γίνει η δουλειά μας και να έχουμε ήσυχη την συνείδηση μας πως του δώσαμε αυτό που νομίζουμε πως θέλει, εκ του περισσεύματος όμως, σπάνια εκ του υστερήματος.  Καθορίζουμε και το τίμημα της εξαγοράς, χωρίς ποτέ να κάνουμε τον κόπο να μάθουμε αυτό που θέλει από εμάς, εμείς θέτουμε τα όρια Στον ψαλμό λέμε (ευλογητός εί Κύριε δίδαξόν με τα δικαιώματα σου) μάλλον αυτό το έχουμε αντικαταστήσει με τα δικαιώματά  μου. Φτιάξαμε έναν Θεό στα μέτρα μας, να τον χρησιμοποιούμε κατά πως εμείς θέλουμε και να ισχυριζόμαστε πως είναι ο μόνος αληθινός.  Λέμε για όνομα του Θεού, μα ποτέ δεν του δώσαμε ένα όνομα, είναι ανώνυμος κι έτσι τον ορίζουμε (διά του αγιασμού) μέλος των διοικήσεων των ανωνύμων εταιριών, για την ικανοποιητική ανάπτυξη τους, είναι άλλωστε άμισθος κι έτσι δεν μας στοιχίζει τίποτα. Δεν κάναμε τον κόπο να ρωτήσουμε αυτούς που αυτοαποκαλούνται αντιπρόσωποί του, ποιο είναι το όνομά του. Αυτοί είναι μόνο για να εισπράττουν τις προσφορές, να κρατούν τα λογιστικά, να κάνουν επενδύσεις και φυσικά εφόσον υπάρχουν κέρδη να έχουν και τις ανάλογες αμοιβές, τις οποίες άλλωστε δεν κρύβουν. Η εμφάνισής τους και ο τρόπος που ζούν το δείχνει, ποτέ δεν το έκρυψαν. Σιγά μην ασχοληθούν με τέτοιες λεπτομέρειες, ποιος νοιάζεται άλλωστε να μάθει το όνομα του, αρκεί να ακούει τα ποικίλα αιτήματα μας, λές και είναι μέρος των υποχρεώσεών του. Οι πιστοί καμία λατρεία, λίγη τυπική ευχαριστία, και μόνον αιτήματα. Ο Χριστός μας δίδαξε τι πρέπει να κάνουμε, αλλά έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε και κανείς δεν αισθάνεται την ανάγκη να μάθει. Τώρα έχουμε παγκοσμιοποίηση και όλα αλλάζουν, ας τ’ αλλάξουμε  και αυτά, πρέπει να ακολουθήσουμε τις εντολές του συστήματος. Οι πρωτοποιμένες, Πάπας και Πατριάρχης μας έδειξαν τον δρόμο. Παγκοσμιοποίηση χωρίς την ένωση των εκκλησιών δεν γίνεται. Ευκαιρία να ζητήσουμε την βοήθεια του Θεού και σ’ αυτό, (ο τρόπος είναι γνωστός και δοκιμασμένος) ώστε να γίνει εφικτή η πολυπόθητη ένωση. Όχι προς δόξαν Θεού, αλλά παγκοσμιοποίησης. Πολλές από τις διαφορές έχουν παραμερισθεί με πρώτη την Μαριολατρεία.                                                                                                                                               

Απόδοση Θεϊκής λατρείας στην μητέρα του Ιησού, την αποδίδει η καθολική εκκλησία και ποτέ κανείς δεν μας είπε πως αυτό μαζί με άλλα, είναι μία από τις αιτίες του σχίσματος των εκκλησιών. Τώρα το αυτό πράττουν και οι ορθόδοξοι, το αγνοούν οι προτεστάντες , αλ’  αυτοί θα μείνουν εκτός νυμφώνος.  Από την Παναγία οι πιστοί ζητούν διαφορετικά μεν, αλλά περισσότερα πράγματα, ο λόγος είναι πως φαίνεται πιο οικεία πιο προσιτή, και όλοι βλέπουν στο πρόσωπο της την μητέρα. Εδώ έχουμε πληθώρα ταμάτων και αφιερωμάτων κυρίως για λόγους υγείας. Αν βάλουμε λοιπόν και τον μεγάλο αριθμό αγίων, τι μένει για τον Θεό; Ποιος είναι λοιπόν ο ρόλος του Θεού; με ποιους μοιράζεται την δόξα και την εξουσία του στο σύμπαν; Σε ποια θέση τον έβαλαν οι άνθρωποι και πως νομίζουν ότι τον χρησιμοποιούν; Είναι αυτό που είναι; η αυτό που έφτιαξαν οι άνθρωποι για να κάνουν αυτό που τους βολεύει. Είναι μήπως η θρησκεία τα σύνορα που έβαλαν οι άνθρωποι στην έννοια του Θεού, για να έχουν έναν Θεό δικό τους που να δικαιολογεί ανά πάσαν στιγμήν την διάθεσή τους να αμαρτάνουν εν ονόματί του; Ο Χριστός δίδαξε αγάπη και αδελφοσύνη μεταξύ των ανθρώπων. Τι έκαναν οι άνθρωποι γι αυτό; Πολέμους, σφαγές, αρπαγές και τις περισσότερες φορές στο όνομά του. Πότε εναντίων αλλοθρήσκων αλλά και μεταξύ ομοθρήσκων. Άγριοι, ψεύτες, υποκριτές, συμφεροντολόγοι, θεομπαίχτες σε ποιόν Θεό πιστεύουμε; Στον αληθινό; Η μήπως σ’ αυτόν που δημιουργήσαμε με τα δικά μας πρότυπα, δι ιδίαν χρήσην. Το ίδιο έκαναν και οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαξαν θεούς με ανθρώπινες αδυναμίες και πάθη, τουλάχιστον εκείνοι δεν κοροϊδευαν κανέναν. Εμείς ποιόν κοροϊδεύουμε; μάλλον εθελοτυφλούμε.

 

Γιώργος. Περπινιάς                                                          Αθήναι 28/5/10 

Tinios Blogger

 http://tiniakos12.blogspot.com/