Το παράδοξο του «Αγίου» φωτός - Του Σπύρου Κιτσινέλη

Κάθε χρόνο κατά τον εορτασμό του Πάσχα, ακούμε για το αποκαλούμενο μεγαλύτερο θαύμα της χριστιανοσύνης. Σύμφωνα με αυτό, ο ορθόδοξος Πατριάρχης των Ιεροσολύμων παρουσία εκατοντάδων πιστών και ιερέων της ορθοδοξίας και άλλων δογμάτων, εισέρχεται στον σφραγισμένο από το πρωί του Mεγάλου Σαββάτου πανάγιο τάφο, κατόπιν εξονυχιστικού ελέγχου από τις τοπικές αρχές. Σύμφωνα πάντα με τους ισχυρισμούς των πιστών, ύστερα από μικρής διάρκειας προσευχών, τα 33 κεριά που κουβαλά ο Πατριάρχης αυτοαναφλέγονται. Αλλά και στους τοίχους του χώρου γύρω από τον πανάγιο τάφο υπάρχουν ανακλάσεις φωτός που υποτίθεται έρχονται από ψηλά.

Για αιώνες η αλήθεια του θαύματος αμφισβητήθηκε ακόμη και από ανθρώπους της ορθόδοξης εκκλησίας. Αλλά έτσι κι αλλιώς η επιστήμη της χημείας μας έχει δείξει πώς με τη χρήση λευκού φωσφόρου και κατάλληλων διαλυτών μπορούμε να έχουμε αυτανάφλεξη με ελεγχόμενη χρονική καθυστέρηση. Η θερμοκρασία στην οποία μπορεί να αυτοαναφλεγεί ο λευκός φώσφορος είναι κοντά σε αυτή του δωματίου και ακριβώς στη θερμοκρασία του ανθρώπινου σώματος (γύρω στους 30-35 βαθμούς). Αυτό και αν δεν είναι χρήσιμο, έστω για την αρχική πηγή θερμότητας. Ο διάσημος Άγγλος χημικός Χάμφρεϊ Ντέιβι μελετούσε φλόγες οργανικών υλών που δεν τον έκαιγαν καθόλου και που δεν χρειαζόντουσαν υψηλές θερμοκρασίες για να ξεκινήσουν, πριν 200 χρόνια. Είτε πρόκειται για φώσφορο και συνηθισμένες οργανικές ενώσεις είτε για άλλους συνδυασμούς υλικών, σίγουρα κάτι εντυπωσιακό μπορεί να δημιουργηθεί από άνθρωπο. Βέβαια, υπάρχει και το ερώτημα του γιατί μια θεϊκή οντότητα να μη μπορεί να δημιουργήσει φως από το τίποτε. Δηλαδή, γιατί να μην μπορεί να δημιουργήσει φως χωρίς τη βοήθεια κεριών και άλλων οργανικών υλών, ακριβώς δηλαδή τα υλικά που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η χρήση τους παραείναι βολική και οικεία. Μια μπάλα λευκού φωτός (με τέλεια φασματική ισορροπία) από το απόλυτο τίποτε θα ήταν ισχυρότερη ένδειξη θεϊκής παρέμβασης και σίγουρα ένα θαύμα για τις εταιρίες φωτισμού σε όλο τον κόσμο. Το υποτιθέμενο θαύμα, τώρα, είναι φως ακριβώς με τον τρόπο που ξέρουμε... την κιτρινωπή (και άρα φασματικά μη συμμετρική) φλόγα ενός κεριού. Πάντως και σε κάθε βίντεο που έχω παρακολουθήσει βλέπω ένα «μπλεδίζον» λευκό φως να ανακλάται στους γύρω τοίχους. Οι λαμπτήρες πλάσματος υψηλής ισχύος, που χρησιμοποιούνται εδώ και δεκαετίες για φωτισμό μεγάλων χώρων, περιέχουν υδράργυρο ή ξένο ή άλλα μεταλλικά αλογονίδια. Κάθε ένα από αυτά έχει χαρακτηριστικές ατομικές ακτινοβολίες αλλά σε όλες τις περιπτώσεις ο τόνος χρώματος που δίνουν στο λευκό φως είναι -τι σύμπτωση!- το μπλε! Βολικά κεριά από τη μία... οικείες ακτινοβολίες εμπορικών πηγών από την άλλη.

Μιας και γίνεται λόγος για θαύματα, όμως, πάντα ελπίζουμε ότι θα δούμε κάποια πράγματα που θα μας εκπλήξουν. Όπως το να σταματήσουν οι παπάδες διαφορετικών εκκλησιών να παίζουν ξύλο μεταξύ τους εκείνες τις μέρες. Ή, εν μέσω οικονομικής κρίσης, να δούμε την εκκλησία να αναλαμβάνει τα έξοδα για τη μεταφορά του «αγίου φωτός» και γενικά για ό,τι έχει να κάνει με τη θρησκευτική παράδοση και πίστη. Αλλά τα θαύματα είναι για τους πιστούς, όχι για τους οργανωτές τους.

Protagon.gr