Εκπτώσεις και επιλεκτικές αναφορές στα θέματα Ιστορίας δεν επιτρέπονται… - Του Ντίνου Αυγουστή

Υπήρξαν πολλά σχόλια, όλα σχεδόν θετικά, σ’ ένα εκτενές κείμενο μου που δημοσιεύθηκε με αφορμή την 48η μαύρη «επέτειο» της 21ης Απριλίου 1967. Αρκετοί φάνηκαν να πέφτουν από τα σύννεφα για τις ευθύνες που καταλογίζονται στην ηγεσία του Ελληνισμού (σχεδόν εξίσου σε στρατιωτική και πολιτική) για την τραγωδία της Κύπρου! Ουδείς ασφαλώς αμφιβάλλει ότι την μεγαλύτερη ευθύνη για την Κυπριακή τραγωδία την έχει η χούντα. Ωστόσο τις ίδιες  καθοριστικές ευθύνες έχουν και οι πολιτικοί που με την αναξιοσύνη, την ανεπάρκεια, την ιδιοτέλεια και τις αποστασίες τους μας οδήγησαν στην δικτατορία….

Για το ποιος έφταιξε λιγότερο ή περισσότερο, μικρή σημασία έχει. Σημασία έχει το αποτέλεσμα. Από την μια η χούντα, που ενώ η ίδια προκάλεσε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, δεν έκανε τίποτε για να υπερασπισθεί την Κύπρο από τις ορδές του Αττίλα και από την άλλη οι πολιτικοί που επέστρεψαν δήθεν ως σωτήρες αδιαφορώντας για μια νέα ουσιαστικά γενοκτονία κατά ενός μεγάλου τμήματος του Ελληνισμού. Θυμίζω πως την ώρα που στην Κύπρο έθαβαν τους νεκρούς της τουρκικής θηριωδίας, στην Αθήνα ο «εθνάρχης» Καραμανλής επιστρέφοντας από την αυτοεξορία του, άνοιγε σαμπάνιες! Μπορεί να στεναχωρώ πολλούς φιλοχουντικούς, φιλοκαραμανλικούς, φιλοαβερωφικούς, κ.α., μ’ αυτά που γράφω, αλλά τί να κάνουμε, εκπτώσεις και επιλεκτικές αναφορές στα θέματα Ιστορίας δεν επιτρέπονται.

Δεν αναφέρθηκα με παρατήρησε αναγνώστης, στην ομιλία του Μακαρίου στο Σ.Α. (Συμβούλιο Ασφαλείας) του Ο.Η.Ε. η οποία προκάλεσε την τουρκική εισβολή! Παραθέτω το επίμαχο απόσπασμα αυτής της ομιλίας: «…Καλώ τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε να τεθεί ένα τέλος στην αφύσικη αυτή κατάσταση, που δημιουργήθηκε με το πραξικόπημα των Αθηνών. Καλώ το Συμβούλιο Ασφαλείας να κάνει χρήση όλων των τρόπων και μέσων που διαθέτει, ώστε να αποκατασταθούν χωρίς καθυστέρηση η συνταγματική τάξη και τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού της Κύπρου

Όπως ανέφερα ήδη, τα γεγονότα της Κύπρου δεν αποτελούν εσωτερική υπόθεση των Ελληνοκυπρίων. Αφορούν και επηρεάζουν και τους Τουρκοκυπρίους. Το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας αποτελεί εισβολή, και οι συνέπειές του πλήττουν ολόκληρο τον κυπριακό λαό, Έλληνες και Τούρκους….».

Ο αμφιλεγόμενος αυτός λόγος του Μακάριου στο Σ.Α. έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον από την τουρκική και την ελληνική φιλοδικτατορική προπαγάνδα. Τόσο η πρώτη, η οποία δικαιολογεί την εισβολή ως χρέος της ως εγγυήτριας δύναμης από τις Συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου, όσο και η δεύτερη, η οποία προσπαθεί να αποσείσει τις ευθύνες για τα γεγονότα, «αναγιγνώσκουν» στον λόγο αυτόν μια έκκληση του Μακάριου προς την Τουρκία να επέμβει για να τον αποκαταστήσει στην εξουσία.

Προσωπικά πιστεύω ότι ο Μακάριος έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός στην ομιλία του, έστω κι αν ένοιωθε μεγάλη πικρία από τον τρόπο που ενέργησε η χούντα καταλύοντας ουσιαστικά την Κυπριακή Δημοκρατία. Ωστόσο είναι αστείο να υποστηρίζεται ότι εξ αυτού του λόγου προήλθε η τουρκική επιθετική κίνηση. Έλεος πραγματικά, έλεος! Δηλαδή η χούντα δεν πολέμησε τους Τούρκους επειδή τους κάλεσε από τα Ηνωμένα Έθνη ο Μακάριος; Ασφαλώς ο ισχυρισμός αυτός, είναι εντελώς γελοίος και εκθέτει ανεπανόρθωτα, όσους τον επικαλούνται…

Είναι πάρα πολύ καλά γνωστό ότι οι Τούρκοι προετοιμάζονταν πολύ καιρό πριν και περίμεναν αυτήν την ευκαιρία ως μάνα εξ ουρανού. Και η χούντα όφειλε να γνωρίζει, ή καλύτερα, έπρεπε να είναι σίγουρη, ότι κάθε ενέργεια κατάλυσης του Κυπριακού Κράτους, ήταν «εκ των ων ουκ άνευ» ότι θα επέφερε τουρκική αντίδραση. Και η χούντα αντί να υπερασπισθεί την Κύπρο, παραδόθηκε αμαχητί!

Το πιο σημαντικό σχόλιο-μήνυμα απ’ όλα ήταν του Αστέριου Γ. Ροντούλη, πρώην Βουλευτή Λάρισας και πρώην Υφυπουργό Αγρ.  Ανάπτυξης και Τροφίμων, που είναι τι ακόλουθο:

«Αγαπητέ Ντίνο, Με αμείωτο ενδιαφέρον ανέγνωσα το σχετικό με τον ''φάκελο της Κύπρου'' άρθρο σου στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, στις 19/4/2015. Εξαιτίας, λοιπόν, αυτού του γεγονότος και της ερευνητικής προσπάθειας που καταβάλλεις για την ανεύρεση και στοιχειοθέτηση της αλήθειας επί του προαναφερθέντος θέματος, θεωρώ σωστό να σε καταστήσω κοινωνό μιας προσωπικής εμπειρίας, ενός προσωπικού βιώματος που έζησα εν έτει 2008.

Ως βουλευτής, λοιπόν, τότε επισκέφθηκα τις υπηρεσίες της Βουλής των Ελλήνων και ζήτησα, με αρκετή δόση αφέλειας ομολογουμένως, να δω στα υπόγεια της Βουλής τον περιβόητο “φάκελο της Κύπρου”, για να διαπιστώσω ιδίοις όμμασι και τη φυσική του ύπαρξη. Προσοχή: δεν ζήτησα να μου δοθούν αντίγραφα του περιεχομένου ή να ερευνήσω τα αποθηκευμένα έγγραφα. Ζήτησα απλώς να δω τον ''φάκελο'' και θεωρούσα ότι το αίτημα μου θα γινόταν αμέσως αποδεκτό.

Φευ! Οι προσδοκίες μου διαψεύστηκαν παταγωδώς. Έντρομοι οι υπάλληλοι με πληροφόρησαν ότι η καταρχήν αποδοχή και μόνο του αιτήματος μου απαιτούσε μια πληθώρα ειδικών αδειών (που βεβαίως δεν διέθετα) και ότι οι ίδιοι θεωρούσαν το αίτημα μου “μάλλον ακατόρθωτο”.

Έτσι, απογοητευμένος εγκατέλειψα το εγχείρημα και, δυστυχώς, δεν το επανέλαβα ποτέ ξανά, καθότι άρχισα να συνειδητοποιώ το “σκοτεινό” του πράγματος και επειδή το ενδιαφέρον μου στράφηκε, λόγω των φρενήρων ρυθμών εργασίας που επιτάσσει η βουλευτική λειτουργία, σε άλλα ζητήματα της επικαιρότητας. Άλλωστε επ' ουδενί δεν ήθελα να' 'εκθέσω' 'τους υπαλλήλους της Βουλής, που ευγενικά μου έδωσαν να καταλάβω τις δυσκολίες της συγκεκριμένης προσπάθειας.

Αυτή, αγαπητέ Ντίνο, ήταν η δική μου πικρή εμπειρία επί του θέματος που ερευνάς….

Η παρούσα επιστολή μου είναι δημοσιοποιήσιμη».

Υ.Γ.: Στην τηλεφωνική επικοινωνία με τον Αγαπητό κ. Ροντούλη, το διαβεβαίωσα και συμφωνήσαμε ότι θα επανέλθω στο θέμα επισκεπτόμενος την Ελληνική Βουλή για να ζητήσω να δω τον περιβόητο «φάκελο Κύπρου». Αν μου το αρνηθούν θα έχουμε πολλά να πούμε μετά…

Δρ. Ντίνος Αυγουστή

Εκπαιδευτικός στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας

Από το Μονάγρι Λεμεσού

a.avgoustis@hotmail.com