Αυτό που ζει ο Ελληνισμός σήμερα είναι απότοκο της ατιμωρησίας και της ήττας του ΄74 - Του Ντίνου Αυγουστή

Το κείμενο με αφορμή τη συμπλήρωση 48 χρόνων από το πραξικόπημα των συνταγματαρχών που κοινοποίησα προς τα Μ.Μ.Ε., όπως ήταν φυσικό δημιούργησε και αντιδράσεις. Κατά το πλείστον θετικές, ωστόσο υπήρξαν και κριτικές κυρίως ως το κατά πόσο η Ελλάδα καλώς έπραξε που δεν υπερασπίσθηκε στρατιωτικά την Κύπρο. Ο απόστρατος Μιχαήλ Γκρίλλιας μάλιστα δημοσίευσε και εκτενές κείμενο στην «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» της Λάρισας, υποστηρίζοντας ότι καλώς η Ελλάδα δεν στήριξε με στρατιωτικά μέσα τους μαχόμενους Έλληνες στην Κύπρο το ΄74. Διότι, όπως ισχυρίζεται, σε μια τέτοια περίπτωση θα είχαμε ένα νέο 1897! Τί κι αν η μισή σχεδόν Κύπρος τούρκεψε.

Υπήρχε αδυναμία υποστήριξης των σύγχρονων αεροπλάνων υποστηρίζει ο κ. Γκρίλλιας! Όχι δεν είναι έτσι. Οι χειριστές των “FANTOMS” δήλωναν έτοιμοι να αναλάβουν οποιαδήποτε αποστολή. Κάτι που επιβεβαιώνεται και στο Πόρισμα για το «Φάκελο της Κύπρου» της Ελληνικής Βουλής. Το Πόρισμα αναφέρεται σε 34 υπερσύγχρονα αεροπλάνα τύπου “FANTOM”, που βρίσκονταν στο αεροδρόμιο Καστελίου Κρήτης πλήρως εξοπλισμένα και έτοιμα για επέμβαση! Η διαταγή για επέμβαση τους στάλθηκε δύο φορές στις 22 Ιουλίου1974 και ανακλήθηκε 2 λεπτά μετά. Η ανάκληση οφειλόταν κατά τον Παπανικολάου στον «Πρόεδρο της Δημοκρατίας» στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη στον οποίο ο Μπονάνος τηλεφωνούσε για να επιβεβαιώσει τις διαταγές που έδινε

Το ίδιο ισχύει και για τα υποβρύχια: «… η μη έγκαιρη αποστολή υποβρυχίων» λέει το Πόρισμα «και η εξ αυτής μη επίθεση κατά της αποβατικής τουρκικής δύναμης εστέρησε από τις Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις την μοναδική ευκαιρία να καταγάγουν μια μοναδική νίκη επί της Τουρκικής αποβατικής Δύναμης…. Η ποιότητα και το αξιόμαχο των υποβρυχίων τα καθιστούσαν αποφασιστικό παράγοντα για την έκβαση της αποβατικής εχθρικής ενέργειας…». Αφηγείται ο Βασίλειος Γαβριήλ, κυβερνήτης του υποβρυχίου Γλαύκος: «Σε περίπτωση εμπλοκής με τα τουρκικά πολεμικά σκάφη, έδινα σε μας πιθανότητα επιτυχίας και επιβιώσεως 95%!. Χάθηκε μια ευκαιρία για να τελειώνουμε μια για πάντα με τους Τούρκους….». Συμπληρώνει ο κυβερνήτης του Νηρεύς: «Ήταν μια ευκαιρία που θα μπορούσαμε να διαμορφώσουμε άλλο αποτέλεσμα. …». Θυμίζω ότι τα υποβρύχια βρίσκονταν 80 μίλια Δυτικά της Κερύνειας όταν πήραν την εντολή «αποπλεύσατε εις Ρόδο».

Εκτός φυσικά όλων των άλλων πλεονεκτημάτων, η αποστολή στρατιωτικών ενισχύσεων στην Κύπρο και ειδικά πολεμικών αεροσκαφών, ήταν βέβαιο πως θα αναπτέρωνε τα μέγιστα το ηθικό των ανδρών της ΕΛ.ΔΥ.Κ. και της Εθνικής Φρουράς. Και ο κ. Γκρίλιας ως απόστρατος αξιωματικός γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα μας την σημασία του ηθικού για τον στρατιώτη της πρώτης γραμμής.

Ναι, ο επικεφαλής του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974 ταξίαρχος Μ. Γεωργίτσης και οι λοιποί χουντικοί επιτελείς του Γ.Ε.Ε.Φ., την ώρα που η Κύπρος δεχόταν καταιγιστική επίθεση, διέτασσαν τους πάντες να μείνουν στα στρατόπεδα τους. Διότι το Α.Ε.Δ. (δηλαδή ο Μπονάνος) ως τις 08.40 το πρωί της 20ης Ιουλίου 1974, συνιστούσε αυτοσυγκράτηση και δεν έδινε έγκριση στο Γ.Ε.Ε.Φ. για απάντηση στην τουρκική επιθετική ενέργεια, διαμηνύοντας: «Κύριοι, μην ανησυχείτε. Δεν τρέχει τίποτε. Μας διαβεβαίωσαν από πάνω ότι οι Τούρκοι κάνουν απλή επίδειξη δυνάμεως. Δεν υπάρχει πρόβλημα. Κύριοι, πάτε για ύπνο….». Μόνο που η απλή επίδειξη δυνάμεως του τουρκικού στρατού ήταν με πραγματικά πυρά που σκότωναν αδιακρίτως  Έλληνες (Ελλαδίτες και Κυπρίους)!

Οι επιτελείς των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων συνέστησαν αυτοσυγκράτηση την ίδια στιγμή που τα αποβατικά πλοία των Τούρκων ήταν ορατά δια γυμνού οφθαλμού από τη στεριά τις τελευταίες ώρες της 19ης Ιουλίου. Υπήρξαν μάλιστα περιπτώσεις που μικρά αποβατικά σκάφη, εξαιτίας της ακαταλληλότητας των ακτών προσγιάλωσης  κινούνταν παράλληλα στην ακτή, κάτι που τα έκανε εύκολο στόχο για τις αντίπαλες δυνάμεις. Εάν βεβαίως υπήρχε επί των ακτών, έστω και μια στοιχειώδης άμυνα ακόμα και απλών πολυβόλων. Οι Τούρκοι επιχείρησαν απόβαση σ’ ένα εντελώς ακατάλληλο μέρος, κάτι που αν εκμεταλλευόταν η Εθνική Φρουρά, θα είχε μοιραίες συνέπειες για την τύχη ολόκληρης της τουρκικής επιχείρησης. Όμως, είχαν πάρει διαβεβαιώσεις για απόβαση χωρίς αντίσταση. Έτσι εξηγείται άλλωστε η μεγάλη έκπληξη τους για την αντίσταση που δεν αναμενόταν. Το αναφέρει ο ίδιος ο υπεύθυνος του αποβατικού εγχειρήματος, ο στρατηγός Ντεμιρέλ, στα απομνημονεύματα του: σκέφτηκε, γράφει, ακόμα και εγκατάλειψη της αποβατικής προσπάθειας!

Και πόσο αξιόμαχος ήταν αλήθεια ο τουρκικός στρατός; Οι Τούρκοι θα καταβυθίσουν στα ανοικτά της Πάφου το αντιτορπιλικό “Κοτζάτεπε”, θα προκαλέσουν σοβαρές βλάβες σε άλλα δύο και θα καταρρίψουν τουλάχιστον τρία πολεμικά αεροσκάφη τους. Επειδή είχαν την πληροφορία ότι φθάνει στην Κύπρο ελληνική νηοπομπή! Τούρκος αξιωματικός της Αεροπορίας στην Άγκυρα, δήλωσε περιχαρής ότι καταβύθισαν ελληνικά πλοία που είχαν προσπαθήσει να τους παραπλανήσουν ανυψώνοντας τουρκικές σημαίες! Στο πρωθυπουργικό γραφείο αγκαλιάζονταν και πανηγύριζαν! Ο τελικός απολογισμός των απωλειών σε ανθρώπινες ζωές σύμφωνα με τον Αλί Μπιράντ («Απόφαση-Απόβαση»), ήταν 64 νεκροί. Ο αριθμός αυτός δεν φαίνεται να αγγίζει την πραγματικότητα, αφού ο ίδιος ο Ετζβίτ. στις 25 Ιουλίου 1974 ανέφερε, ότι πέρα από τούς νεκρούς και τραυματίες υπήρχαν 242 αγνοούμενοι εκ των οποίων οι περισσότεροι ανήκαν στο πλήρωμα του «Κοτζάτεπε».

Λίγοι ίσως γνωρίζετε ακόμα ότι η τουρκική αεροπορία, σύμφωνα με έκθεση του Σεμερτζάκη (περιοδικό «Άγνωστοι Στρατιώτες»), σε αερομαχία με ελληνικά μαχητικά στο Αιγαίο στις 22 Ιουλίου 1974 με χειριστές τους Ι. Δινόπουλο και Θ. Σκαπμαρδώνη, έχασε  δύο αεροπλάνα F-104. Ένα δικό μας αεροσκάφος με χειριστή τον Δ. Χατζηαντωνίου, συντρίβει κατά την προσγείωση στο αεροδρόμιο Τανάγρας επιστρέφοντας από αερομαχία στο Αιγαίο.

Θέλετε κι άλλα στοιχεία για την προδοσία: Ο Αβέρωφ (νονός της διχοτομικής λύσης από το 1956) επί χούντας κινείτο πάντα ελεύθερα με διπλωματικό διαβατήριο και όταν δημοσιογράφος τον ρώτησε μεταπολιτευτικά, πως συμβιβάζεται να είναι και «αντιχουντικός» και να κινείται με τέτοιο διαβατήριο αντέδρασε πολύ ψυχρά απαντώντας πως «χειριζόμαστε κύριε εθνικά θέματα». Τότε έγινε και η περίφημη συνάντηση /ημερίδα-συνέδριο/ συνωμοσία/σχεδίαση ή όπως ονομάσθηκε «Σεμινάριο» της Ρώμης για το Κυπριακό. Ήταν και ο Αβέρωφ εκεί και υπέβαλλε συγκεκριμένη πρόταση μάλιστα. Δεν φτάνουν δέκα σελίδες της εφημερίδας για να μιλήσουμε γι΄ αυτό το περίφημο σεμινάριο!!

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Νίκος Δεβλέτογλου, έγραψε ένα άρθρο στην εφημερίδα «Daily Telegraf», της 13ης Ιουνίου 1978, στο οποίο υποστήριξε ότι τον Μάιο του 1974 (δύο μήνες προ της τουρκικής εισβολής), έγινε στην Μάρνη (περίχωρο των Παρισίων), μυστική συνάντηση μεταξύ του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του πρωθυπουργού του Αττίλα, Μπουλέτ Ετσεβίτ, επί παρουσία του Kissinger. Σημείωσε δε με νόημα: «Όπως ήταν ευνόητο, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού επιθυμούσε τότε -όπως αλίμονο επιθυμεί και σήμερα- να πληροφορηθεί τι μπορούσε ο πασίγνωστος πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδος να συζητήσει κρυφά με τους Ετσεβίτ και Kissinger, λίγες εβδομάδες πριν από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την κατάρρευση του στρατιωτικού καθεστώτος στην Ελλάδα».

Ανεξάρτητα με όλα τα παραπάνω, σοβαροί πολιτικοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι: Μοναδική έγνοια του Kissinger ήταν να διχοτομήσει την Κύπρο, χωρίς να διακινδυνεύσει η συνοχή του ΝΑΤΟ. Κάτι που θα συνέβαινε στην περίπτωση που η Ελλάδα αποφάσιζε να απαντήσει στην τουρκική επίθεση. Τάσκα και Σίσκο πηγαινοέρχονταν για να προλάβουν ένα ελληνοτουρκικό πόλεμο! Εκείνη την κρίσιμη ώρα, όμως, αυτοί που προηγουμένως έγλειφαν τον Δημήτρη Ιωαννίδη για να παίρνουν αξιώματα και μαζί συναποφάσιζαν, τον πούλησαν! Μπονάνος, Αραπάκης και ο πανταχού παρών Αβέρωφ, έφεραν πίσω τον αυτοεξόριστο Καραμανλή, για να μας υπομνήσει πως η «Η Κύπρος κείται μακράν»! Σε αυτούς όλους τους άχρηστους, Καραμανλής και Αβέρωφ, εμπιστεύτηκαν τη διαχείριση της κρίσης στον Αττίλα ΙΙ. Και όταν η εθνική πανωλεθρία ολοκληρώθηκε, τους ανακήρυξαν επίτιμους!

Συμπέρασμα: Η Κύπρος τελικά χρησιμοποιήθηκε ως μια άλλη Ιφιγένεια. Όχι για να κινήσουν τα καράβια της εκστρατείας, αλλά για να επανέλθουν οι αυτοεξόριστοι. Στην Κύπρο οι Τούρκοι έσφαζαν αδιακρίτως και στην Αθήνα έκαναν δεξιώσεις για την αναίμακτη τάχατες επάνοδο της Δημοκρατίας. Και ο «ευπατρίδης» Αβέρωφ, έδινε εντολή να εγκαταλειφθεί η Αμμόχωστος για να μην έχουμε αιματοχυσία! Και οι Τούρκοι δέχθηκαν την προσφορά του και αφού την βρήκαν άδεια την κατέλαβαν! Ο Αβέρωφ αργότερα φρόντισε να αποθηκεύσει στα υπόγεια του κτιρίου της Ελληνικής Βουλής τα ντοκουμέντα της προδοσίας... Σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν στον Κορυδαλλό παρέα με τον Δημήτριο Ιωαννίδη…

Κα επειδή έγινε αναφορά στην ήττα του 1897, παραθέτω τη δήλωση Μακαρίου ο οποίος κάνοντας τον απολογισμό της ήττας του ΄74 δήλωσε: «… Για το Ελληνικό Έθνος είναι η μεγαλυτέρα τραγωδία από της Μικρασιατικής Καταστροφής. Ο αριθμός των θυμάτων ανέρχεται σε 6.500 περίπου. 3.500 είναι οι φονευθέντες και 3.000 είναι οι αγνοούμενοι, και από τους αγνοημένους είναι ζήτημα αν επιζούν ολίγοι. Κατά την άποψη μου και κατά μερικές πληροφορίες που έχουμε οι περισσότεροι έχουν εκτελεσθεί εν ψυχρώ. Εάν δε κάνουμε κάποια σύγκριση με άλλες χώρες ο αριθμός αυτών των θυμάτων θα ήταν για της Η.Π.Α. 2.800.000 περίπου, για την Αγγλία και την Γαλλία 700 και πλέον χιλιάδες, για την Σοβιετική Ένωση πέραν των 3 εκατομμυρίων, για την Ελλάδα γύρω στις 120.000. Όσο για τους πρόσφυγες που είναι περίπου 200.000, είναι περίπου το 40% του Ελληνικού πληθυσμού της Κύπρου. Συγκριτικά πάλιν με άλλες χώρες εάν υφίσταντο την τραγωδία της Κύπρου θα είχαν: Η Αμερική 88 εκ. περίπου. Η Αγγλία ή η Γαλλία 32 εκ. περίπου, η Σοβιετική Ένωση 100 περίπου εκατομμύρια πρόσφυγες!». Αυτά και τα συμπεράσματα δικά σας…

Υ.Γ.: Και η ιστορία της ατιμωρησίας συνεχίζεται. Διότι σε τελική ανάλυση, αυτό που ζούμε σήμερα είναι απότοκο της ατιμωρησίας του ΄74. Παρακαλώ πολύ, κατεβάστε επειγόντως τους ψεύτικους ήρωες σας από τα κάδρα τους…

Δρ. Ντίνος Αυγουστή

Εκπαιδευτικός στο ΤΕΙ Λάρισας

Από το Μονάγρι Λεμεσού

a.avgoustis@hotmail.com