Ας πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους! - Του Θεόδωρου Μεσσηνέζη

Εδώ και πέντε χρόνια, παιδευόμαστε και υποφέρουμε με τα «μνημόνια» με τα οποία μας είχαν δέσει ανίκανοι , αν μη τι άλλο, κυβερνήτες μας!
Πέντε χρόνια γνωρίσαμε φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση , αλλά κουτσά στραβά τα βγάζαμε πέρα , έστω και αν χρειαζότανε να καταφεύγουμε σε δημιουργία Λαϊκών συσσιτίων, διακοπών ηλεκτρικού ρεύματος σε διάφορες περιπτώσεις, πλειστηριασμό κατοικιών και άλλες δυσάρεστες καταστάσεις που προκαλούσαν την δίκαια αγανάκτηση του Λαού.   
Και έφθασε το 2015  και τότε μας παρουσιάσθηκε ένας νέος Άνθρωπος , που με δυναμισμό, παχιά λόγια  και μεγάλες υποσχέσεις, μας διαβεβαίωνε ότι θα απαλλάξει τον Ελληνικό Λαό από τα δεινά των μνημονίων και την καταπίεση , ξαναδίνοντάς του την Εθνική υπερηφάνεια, την οποία είχε χάσει σχεδόν όλα αυτά τα πέντε χρόνια ,και ζητούσε  να του εμπιστευθούμε το πηδάλιο της Χώρας!

Πότε έπεσε μια δροσερή σταγόνα βροχής πάνω στη διψασμένη καλοκαιρινή γη και η γη δεν την απορρόφησε αμέσως; Έτσι κι εμείς δεχθήκαμε τα ωραία του λόγια και τις υπερφίαλες υποσχέσεις του και του παραδώσαμε τη διακυβέρνηση της Χώρας!
Δεν εξετάσαμε όμως σε βάθος αν θα ήταν ικανός να αντιμετωπίσει τους σκληρούς και άκαρδους βασανιστές μας του εξωτερικού. Αν είχε τις απαραίτητες πολιτικές και διπλωματικές γνώσεις και ικανότητες! Επίσης δεν προσέξαμε και δεν εξετάσαμε το ποιόν και το παρελθόν αρκετών από τους συνεργάτες που επέλεξε για να τον βοηθήσουν στο δύσκολο πράγματι έργο του, αν και πολλοί από αυτούς ήσαν από χρόνια ενταγμένοι στην αντίθετη πορεία από αυτήν την οποία είχε επιλέξει να ακολουθήσει ο Ελληνικός Λαός ,ήτοι την Ευρωπαϊκή και όχι την τριτοκοσμική! Ήταν ένα έργο , που και ο ίδιος, πολύ φοβάμαι δεν υπολόγισε σωστά, παρασυρμένος από νεανικό ενθουσιασμό αλλά και από τη ελκυστική  σκέψη της «εξουσίας»!
Από το Γενάρη του 15 , έπιασε το τιμόνι αλλά βρήκε μπροστά του τεράστιο αριθμό προβλημάτων που έπρεπε να ξεπεράσει. Και άρχισαν οι διαπραγματεύσεις με τους αδίστακτους , πολύπειρους και άτεγκτους δανειστές μας! Ήταν ένας αγώνας Δαβίδ κατά  Γολιάθ! Ένας αγώνας που χρειαζόταν υπομονή, επιμονή , επιχειρήματα, πείσμα και εξυπνάδα!
Χρειαζόταν θάρρος και ειλικρίνεια και όχι πονηριές και «δημιουργικές ασάφειες» και υπερφίαλες εγωιστικές και υποτιμητικές πολλάκις θέσεις έναντι των αντισυμβαλλόμενων  του όπως δυστυχώς συνεργάτες του εξεδήλωσαν κατά την πεντάμηνη συνδιαλλαγή!
Δεν μπορείς να είσαι «χρεώστης» και να συμπεριφέρεσαι σχεδόν σαν «πιστωτής»! Πρέπει και ο πιστωτής να κρατά τη πρέπουσα σωστή θέση, αλλά και ο «χρεώστης» το ίδιο, χωρίς βέβαια να υποχωρεί σε μια «δουλική υποταγή» , αλλά ούτε και να επιδιώκει να γίνει «Βασιλικότερος του «Βασιλέως», έστω και αν είναι ένας ανεγνωρισμένος Καθηγητής .
Δυστυχώς με τέτοιες αδόκιμες συμπεριφορές, μαζί με την αναμφισβήτητη απειρία των δικών μας αλλά και την σκληρή και εγωιστική στάση των συνομιλητών μας, δεν μπορέσαμε να φθάσουμε σε μια λογική και συμφέρουσα και για τα δυο μέρη συμφωνία.
Και εδώ έρχεται πάλι να εμπλακεί η απειρία και η αλαζονική υπέρ αυτό- εκτίμηση! Με αποτέλεσμα σε μια δύσκολη στιγμή , να συγκρουστούν δύο «αλαζονείες» και να προκαλέσουν ένα αγεφύρωτο χάσμα, με επακόλουθο τη διακοπή των συνομιλιών!

Από εκεί και πέρα χρειαζόταν κουράγιο, θάρρος, σύνεση, υπομονή και απόλυτη αυτοσυγκράτηση για να μην επέλθει μια τελειωτική καταστροφή!
Δυστυχώς Από πλευράς μας, που περισσότερο παντός άλλου δεν μας συνέφερε μια τελειωτική ρήξη, δεν ακολουθήσαμε αυτή τη σωστή και λογική γραμμή, αλλά προκλητικά προκηρύξαμε επειγόντως, χωρίς πολλή σκέψη και χωρίς καθόλου χρόνο ενημέρωσης, ένα δημοψήφισμα, στο οποίο ο Λαός θα επωμιζόταν ακέραια την ευθύνη μιας θετικής ή μιας αρνητικής απάντησης  σε ένα ερώτημα, το οποίο στην ουσία δεν γνώριζε ακριβώς τι ήταν , τι επεδίωκε και τι αποτέλεσμα πιθανόν θα είχε! Εδώ, καλά καλά δεν το γνώριζαν επ’ ακριβώς τα μέλη της κυβερνήσεως ή άλλα εμπλεκόμενα μέλη, όπως της αντιπολίτευσης. Πότε θα πρόφταινε να το μάθει, να το αξιολογήσει και να αποφασίσει , ένας Λαός κοντά στα οκτώ εκατομμύρια ψηφοφόρων ,σκόρπιων ανά την Ελλάδα,
για να εκφράσει μια υπεύθυνη άποψη με τη ψήφο του;!
Δεν εξετάζω το συνταγματικό ή μη του θέματος. Αυτό ας το εξετάσουν οι αρμόδιοι. Αυτό που εγώ και ο κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος , ανεπηρέαστος από κομματικές ιδεοληψίες θα σκεφτεί, είναι ότι αυτό το βιαστικό δημοψήφισμα , δεν τέθηκε για να αποδείξει τη κατά πλειοψηφία θέληση του Ελληνικού Λαού , αλλά για να καλύψει ευθύνες άλλων και να φορτώσει στη πλάτη των Ελλήνων ψηφοφόρων κάθε πιθανή αποτυχία της όλης υπόθεσης στη περίπτωση που στο μέλλον θα χειροτέρευε η ζωή του Λαού!

Και πριν δούμε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είδαμε το αποτέλεσμα της κατάστασης της ζωής μας.
Πότε στο παρελθόν είχαμε φθάσει στο σημείο να στερούμεθα , ιδίως εμείς οι συνταξιούχοι, τη σύνταξή μας που μια ολόκληρη ζωή με ιδρώτα και αίμα πληρώνοντας αδρά τις προς το Δημόσιο υποχρεώσεις μας  φροντίσαμε να την προετοιμάσουμε για να την έχουμε στα λίγα χρόνια που μας μένουν στη ζωή, προτού φύγουμε από αυτήν;
Πότε ξαναείδαμε ατελείωτες ουρές ασπρομάλληδων ανθρώπων να συνωστίζονται έξω από τις Τράπεζες, από τα μαύρα χαράματα της μέρας, κάτω από βροχή ή μέ αφόρητη ζέστη , με λιποθυμίες και πλήρη εξάντληση για να εισπράξουν, όχι τη κανονική σύνταξή τους αλλά έναντι αυτής, εξήντα ή πενήντα ευρό τη μέρα;  Δηλαδή να υποστούν αυτό το μαρτύριο για δέκα ή ένδεκα μέρες συνεχώς για να πάρουν το σύνολο της σύνταξής τους; Ποιος από όλα αυτά τα γεροντάκια θα το αντέξει και δεν θα φύγει για τον άλλο κόσμο πριν την ώρα του και «άναυλα;»

Ας μη επαίρονται οι της παρούσης κυβερνήσης. Ήρθαν για να βελτιώσουν τις συνθήκες της ζωής μας και όχι για να μας στείλουν στον άλλον κόσμο «άρον –άρον» με τέτοια ταλαιπωρία, χωρίς φάρμακα και χωρίς λεφτά για να αγοράσουν πολλοί από εμάς, έλα μπουκάλι γάλα ή ένα από τα φάρμακα που επιβάλλεται να λαμβάνει για να επιζεί!
Αν αυτός είναι ο σκοπός της υπάρξεώς τους μαζί με την επιθυμία να λέγονται ηγέτες ενός πολύπαθου Λαού, ας μας το πουν! Αλλά καλλίτερα ας τα μαζεύουν και ας μας αφήσουν ήσυχους να ζήσουμε ήσυχοι λίγο ακόμη, κοντά στα παιδιά μας και τα εγγόνια μας και να πεθάνουμε του λάχιστον  «εν Ειρήνη» και όχι διασπασμένοι σε αντίθετες μερίδες όπως κάποτε με τον αξέχαστο και αισχρό εμφύλιο  του 44, στον οποίο δεν είναι δύσκολο να μας οδηγήσει η ανεύθυνη και βλακώδης πολυλογία τους που μοναδική βάση έχει τη κομματική προσήλωση τους!

Θ.Σ.Μ. 01/07/2015