Η Πολιτική ως τέχνη ασκούμενη στην πολλαπλότητα του φόβου - Της Γεωργίας Δαλιανά*

«Κανείς δεν κοιμάται στον κόσμο. Κανείς. Κανείς δεν κοιμάται.

…. και το παιδί που θάψαν το πρωί, χρειάστηκε να φέρουν τα σκυλιά για να σωπάσει»

(F.G. Lorca)

Στις παλιές ερμηνείες του τρόμου βραδιάζει «υπό συνθήκας εξαιρετικάς».

Όπως τακτοποιεί κανείς ένα πρόσωπο πάντα κάτι λιγότερο…

Στις μέρες μας που η Γεωγραφία είναι λεία, που οι αξίες είναι απατηλές και κηδεμονευόμενες, που η απληστία της εικόνας και ο ακραίος υλισμός δίνουν διάδρομο στα ταπεινότερα των ενστίκτων η Μοίρα του ανθρώπου Δεν τοποθετείται πουθενά.

Από την άλλη, η πολιτική ως τέχνη ασκούμενη στην πολλαπλότητα του φόβου και στη δημοκρατία της διακόσμησης δεν επιθυμεί, δεν διαθέτει και δεν εγγυάται καμιά ταυτότητα, γη βαραθρώδης δεν έχει ίσκιο για τους κρεμασμένους της.

Διπλός αντιφατικός χρόνος, που ανακινεί συνθέτει και επιλέγει σε μια ενότητα Αιώνων κάθε είδους ξόρκι!

Αφασία, η μόνη λέξη που έχει σκοπίμως αποσιωπηθεί και ταυτόχρονα η μόνη που θεατροποιεί τον όλεθρο από τον οποίον εκκινεί.

Διαθέτομεν επαίνους δια όλας τα αρετάς λάφυρα δια όλας τας στύσεις.

Η βία κάθε εξουσίας, στολίζεται με λησμονιά και αναλαμβάνει όλους τους άθλους. Τόμπολα.

Το Πλήθος, όπως κάθε Τοπίο μα φυσικά, Αλληλεγγύη έχουμε πολλών ειδών. Μία από αυτές είναι η τυρόπιτα!

Κάθε θεωρία αξιώνει το υλικό της. Καμία αναμέτρηση και καμία ερμηνεία έξω από το συνειδησιακό πεδίο.

Ας είναι. Αύριο η κάνη του χρήματος σε ένα κόσμο καλύτερο θα σημαδεύει άλλο πισινό. Ορίστε μια θεωρία που είναι αδύνατον να υπερκεραστεί.

Κάνει κρύο εδώ η ελευθερία θα ‘λεγα είναι η μόνη ζητιάνα.. ο ίδιος καθησυχαστικός τόνος

Ελλάδα αγρύπνια άλλοτε σκηνικό άλλοτε βάραθρο, αγχόνη που μοιράζεσαι στα δυο στα τέσσερα στα χίλια στα μυθικά παζάρια των εξουσιών.

Στα ψυχιατρεία κατουράνε λάβαρα, στα νεκροτομεία ταριχεύουν γιους. Δεν θυμάμαι καμιά κατοικία.

Μες στη ζεστή αγκαλιά του ήλιου να ΄χεις πατρίδα μια ακουαρέλα, η άλλη η παράλληλη ιστορία η άλλη θάλασσα.

Στην πραγματικότητα δεν έχω άλλοθι, αλλά σε ποια πραγματικότητα; Όλες προτάσεις των τηλεοπτικών κρατών, όλες σανίδες για το κυνηγημένο βλέμμα.

Mondieu, Να ένας φράχτης υψηλός ειδικός για το κοτέτσι. Παρόν παρελθόν και μέλλον καθαρός ορίζοντας.

Σόρυ, άλλωστε η ευγένεια μπορεί να είναι το ίδιο βίαιη.

Ένας συνδυασμός πραγμάτων και αγωνίας που συγκροτούν τη δημοκρατία

Θα μπορούσε να είναι ο κόσμος μας αλλά δεν είναι

Από τη μία βαρβαρότητα στην άλλη…σιχάθηκα

μα πως μπορεί κανείς να αγκαλιάσει το ρίγος που στοιχειώνει ένα άδειο σπίτι

τα βήματα της νύχτας

το άρρητο, στο γέρμα της αυγής.

Χα! Το χρήμα, η κρυμμένη αρμονία του σύμπαντος επί ποινή θανάτου συγγενεύει με το θείον!

Λες και το μαλακό μέταλλο καταπίνει και τη μνήμη.

Από το χώμα των αυτοχείρων ορίστε μια καθώς πρέπει εξίσωση.

Μα τελικά αυτό που λέμε επινόηση ή βλέμμα

η πνιγμένη στη λάσπη της κάμαρας νανούριζε ένα κομμάτι ψωμί.

μα τελικά

Είστε είστε σε σειρά προτεραιότητος ενός αντικειμένου ήσυχου και πολυτελούς…

«Κανείς δεν κοιμάται….και το παιδί που θάψαν το πρωί χρειάστηκε να φέρουν τα σκυλιά για να σωπάσει»

* H Γεωργία Δαλιανά είναι Ποιήτρια – Εικαστικός

Πειραιάς Κανάλι Ένα