Μετανάστες ξανά - Του Θάνου Τζήμερου

Ο φίλος μου και συνυποψήφιος Νάσος, αγρότης από τον Μαραθώνα, ξήλωσε τα θερμοκήπια, τα φόρτωσε σε κοντέινερ και τα έστειλε στη Βουλγαρία. Νοίκιασε μια έκταση κοντά στη Σόφια, και ξεκινάει εκεί παραγωγή.

Ο φίλος μου και συνυποψήφιος Νίκος, από τους πιο δυνατούς πληροφορικάριους που έχουμε (στη χώρα), παίρνει την οικογένειά του και επιστρέφει (μετά από πολλά χρόνια) στην Αμερική.

Δεν αντέχουν άλλο την ληστρική φορολόγηση, τα εκατομμύρια εμπόδια στη δουλειά τους, την αβεβαιότητα για τα πάντα, τον μαύρο ορίζοντα για τα παιδιά τους. Κουβεντιάζαμε χθες για τα παιδιά μας. Τα παιδιά στην Ελλάδα θα δομήσουν το 90% των ικανοτήτων τους στην κατεύθυνση: αποφεύγω τις τρικλοποδιές, βρίσκω δρόμο στο ναρκοπέδιο. Το 10% θα περισσέψει για πραγματική δημιουργική εργασία. Για τα παιδιά σε ένα σοβαρό κράτος, αυτό ισχύει αντίστροφα. Βέβαια έτσι οι δικοί μας μπορεί να γίνονται survivors, να κατέχουν καλύτερα τις τεχνικές επιβίωσης σε ένα φαύλο περιβάλλον, αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Δεν ζουν στον Αμαζόνιο. Ο πολιτισμός προχωράει όταν έχεις λύσει ένα μεγάλο μέρος των καθημερινών πρακτικών προβλημάτων και έχεις χρόνο και διάθεση να ασχοληθείς με κάτι παραπέρα.

Η μία κόρη του Νίκου τέλειωσε το Λύκειο. Βλέπει την κατάσταση στα Πανεπιστήμια και φρίττει. Και η κόρη και ο Νίκος. Αμερικανοσπουδαγμένος ο ίδιος δεν μπορεί να διανοηθεί ότι στην Ελλάδα υπάρχουν "καταλήψεις" και κομματοφοιτητοπατέρες. Θέλει το παιδί του να πάρει εφόδια για τον κόσμο του αύριο όχι για το σταλινικό μουσείο του Μπαλτά. Φεύγουν, 4 άτομα ξανά μετανάστες βάζοντας φωτιά στο όνειρο που κάποτε το έζησαν αντίστροφα, όταν πήραν τη μεγάλη απόφαση να γυρίσουν στην πατρίδα - ο Νίκος γεννήθηκε στην Αμερική.

Η κόρη του Νάσου είναι μωρό ακόμα, λίγο μεγαλύτερη από τον γιο μου. Το σπίτι του Νάσου ήταν πολύ κοντά στα θερμοκήπια. Τον έβλεπε συχνά τον πατέρα της. Τώρα, θα τον χάνει για μέρες. Γιατί είναι πιο συμφέρον να ταξιδεύει στη Βουλγαρία, να πληρώνει και εισιτήρια και ενοίκια εκεί, από το να τον γδέρνουν οι φορομπήχτες, δεξιοί και αριστεροί, για να έχουν να πληρώνουν τους στρατούς των πελατών τους που διόρισαν και συνταξιοδότησαν.

Από το 2011 που ξεκίνησε η "Δημιουργία, ξανά!" παραπάνω από τους μισούς πολιτικούς φίλους που έγιναν και φίλοι ζωής έχουν πάρει των ομματιών τους από αυτό το κολαστήριο και σκόρπισαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Παλεύουμε να τους φέρουμε πίσω. Παλεύουμε να κλείσουμε αυτή την ακατάσχετη αιμορραγία της χώρας. Κι αυτό γίνεται μόνον έτσι:

Γραμμικός φόρος 12% σε φυσικά και νομικά πρόσωπα με αναγνώριση όλων των εξόδων. Όλων, ανεξαιρέτως. Φορολογικός νόμος μισής σελίδας. Κατάργηση του Κώδικα Φορολογικών Απεικονίσεων. Πληροφορική παντού στο Δημόσιο. Κατάργηση του συστήματος των αδειοδοτήσεων. Όλα με υπεύθυνη δήλωση (και δρακόντειες ποινές για ψευδή βεβαίωση). Εξάλειψη του κομματισμού από την Παιδεία. Αξιοκρατία παντού. Σύνδεση αμοιβών με αποτελεσματικότητα. Και φυσικά, τα σημεία φωτιά: α) καμία σύνταξη δεν θα ξεπερνάει το ποσό που θα έπρεπε να παίρνει ο δικαιούχος βάσει των εισφορών του, και β) όταν καταργείται μία οργανική θέση στο Δημόσιο είναι αυτονόητο ότι απολύεται αυτός που την κατέχει.

Όλη η μεταρρύθμιση, για το ξεκίνημα τουλάχιστον, είναι η παραπάνω παράγραφος. Μόνον έτσι θα σταματήσουν να φεύγουν οι φίλοι μας και τα παιδιά μας. Μόνο έτσι θα ξαναγυρίσει η ζωή σ΄ αυτή τη χώρα. Μόνο έτσι η Ελλάδα θα πάψει να είναι λάφυρο των κρατιστών, μπλε, πράσινων και κόκκινων. Και ξέρετε, ότι μόνο αν η "Δημιουργία, ξανά!" μπει στη Βουλή, θα ακουστούν αυτές οι θέσεις από το βήμα της. Βέβαια κάποιοι προτιμούν τον μπλε ΕΝΦΙΑ από τον κόκκινο. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.

Υ.Γ. Καθώς έγραφα αυτό το κείμενο μίλησα 3 φορές με την Βίβιαν, εθελόντρια που δουλεύει 18 ώρες τη μέρα στα κεντρικά μας γραφεία, για τεχνικά θέματα των εκλογών. Η Βίβιαν είναι "πρόωρη" συνταξιούχος της Alpha Bank. Ναι, αγωνίζεται για να κοπούν οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις - σε όλους. Σε λίγο θα πάει να δουλέψει στα γραφεία ο Πάνος, από τις σταθερές αξίες της Δημιουργίας. Ο Πάνος είναι δάσκαλος, με γερές μεταπτυχιακές σπουδές. Αγωνίζεται για να μπει αξιολόγηση στην Παιδεία. Ζητάει να δουλεύει περισσότερο. Να κρίνεται ο ίδιος και να αξιολογείται η δουλειά του. Όσο πιο συχνά τόσο καλύτερα. Και η αμοιβή και η εξέλιξή του να είναι ανάλογη της προσφοράς του. Θα μπορούσαν και οι δύο να σκεφτούν συντεχνιακά και να διαδηλώνουν για να μην θιγούν τα “κατακτημένα" δικαιώματά τους. Αλλά σκέφτονται Ελληνικά. Ξέρουν πώς αν σωθεί αυτή η χώρα θα σωθούμε όλοι. Αν γκρεμιστεί, κανένας δεν θα απομείνει σε έναν κρανίου τόπο - χωρίς ίχνος εγκεφάλου μέσα στο κρανίο.

Market News