Είμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως; - Του Θεόδωρου Μεσσηνέζη

Η προηγούμενη Κυβέρνηση, πριν παραδώσουμε στα χέρια του Αρχηγού της το πηδάλιο της Χώρας,  μας υποσχότανε προεξάρχοντος του Αρχηγού της , ότι ΘΑ μας έσωζε από κάθε κακό , Θα μας ανέβαζε ψηλά και Θα μας χάριζε τον Ουρανό με τα’ άστρα! Αντ ’ αυτού, φοβάμαι, ότι αντί να μας ανεβάσει στον Ουρανό , μας έριξε μέσα σε έναν βαθύ λάκκο , που προηγούμενοι όμοιοί της είχανε ανοίξει , σκάβοντας όχι μόνον στη γή αλλά πιότερο στις ψυχές μας.

Το πέσιμο σ’ αυτό το λάκκο, ας είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας , μας έτσουξε πολύ ! Γιατί;  Γιατί η απογοήτευση είναι το χειρότερο σαράκι για τη ψυχή του Ανθρώπου.

Οι παραπάνω γραμμές  και αυτές που θα ακολουθήσουν, σας διαβεβαιώνω εν τιμή, ότι δεν γράφονται για να «ρίξουν η να σηκώσουν» κανέναν από όσους ευελπιστούν ότι θα πιάσουν το πηδάλιο της Χώρας στα χέρια τους στις 20 του Σεπτέμβρη. Τους αφήνω λοιπόν να ονειροπολούν, να αυτοεκτίθενται και να μαλώνουν και προχωρώ στις σκέψεις μου.

Οι άρτι παραιτηθέντες, αμαχητί μας έριξαν στο λάκκο; Το θέλανε;  Δεν παλέψανε; Λένε ότι αγωνίστηκαν, αν και κατά τη γνώμη ειδικών, με λανθασμένο τρόπο και λάθος πρόσωπα! Νόμιζαν ότι είναι πανίσχυροι και θα μπορούσαν σαν νέοι «Δαβίδ» να νικήσουν τους έξω τρομερούς «Γολιάθ» που επιπροσθέτως αγωνιζόντουσαν ΕΝΩΜΕΝΟΙ εναντίον του μικρού Δαβίδ.

Για να τους νικούσαμε χρειαζόταν δύναμη, εμπειρία ,πονηριά που μας έλειπαν καθώς και μια ουρανοκατέβατη βοήθεια από κάποιον δυνατό που δεν μας δόθηκε ποτέ!

Αλλά, και αν τα διαθέταμε όλα αυτά,  και πάλι θα ήταν πολύ δύσκολο να τους νικήσουμε, και ο λόγος θα ήταν ότι αυτοί ήταν ενωμένοι, ενώ εμείς ΜΟΝΟΙ !

Η 20η του Σεπτέμβρη πλησιάζει! Οι «Γολιάθ ενωμένοι» περιμένουν το»Δαβίδ» που θα εκλέξουμε  για να τον εντοπίσουν και να τον εξουθενώσουν και πάλι!

Εμείς, δυστυχώς δεν μπορούμε να εκλέξουμε περισσότερους Δαβίδ από έναν!  Αν όμως αυτός ο ένας, έχει εκ των προτέρων φροντίσει, να συνεργασθεί  και έχουν συμφωνήσει και οι υπόλοιποι, (γιατί έχουμε δόξα τω Θεώ πολλούς υποψηφίους Δαβίδ που πρέπει να το σκεφτούν καλά), και συνεργασθούν όλοι  μαζί  ειλικρινά , χωρίς εγωισμούς από όλους, τότε μπορεί ή μάλλον μπορούν όλοι μαζί να υπερνικήσουν τους ενωμένους Γολιάθ. Γιατί όλοι μαζί οι  ενωμένοι πραγματικά μικροί Δαβίδ, θα έχουν, και πρέπει να την έχουν μέσα τους, μια τεράστια δύναμη που θα είναι, η ατόφια Πίστη και Αφοσίωση στην Ελλάδα και μόνον στην Ελλάδα και όχι σε άλλους στόχους κομματικούς!

Αντί λοιπόν οι επίδοξοι Δαβίδ να κάθονται και να άλληλοτρόγωνται και να προσπαθούν να μας κοροϊδέψουν, καλά  θα κάνουν, να στρωθούν κάτω, μυαλό υποτίθεται πως έχουν,  και να συμφωνήσουν να βγουν στην «αρένα» ενωμένοι και όχι σαν «σκορποχώρι»!

Τελειώνοντας τις παραπάνω γραμμές, έπιασα τον εαυτό μου να χαμογελά και να λέει στον εαυτό μου «Μα είσαι τόσο αφελής να γράφεις κάτι τέτοια πράγματα; Ξέχασες πού απευθύνεσαι; Σε Πολιτικούς απευθύνεσαι και μάλιστα Έλληνες»!

Όχι αγαπητέ μου εαυτέ δεν απευθύνομαι μόνον σ’ αυτούς, αλλά καθώς θυμήθηκα τα λόγια του προ πολλού πεθαμένου Πατέρα μου, ότι μια βεργούλα μόνη της, μπορεί να τη σπάσει ακόμη κι ένα παιδάκι, ενώ δέκα ίδιες βεργούλες καλά ενωμένες μεταξύ τους, δε μπορεί να   τις σπάσει ακόμη κι ένας μεγάλος, απευθύνω τις σκέψεις μου αυτές προς τους Συμπατριώτες μου και τους λέω ότι πολλά έχουμε τραβήξει έως τώρα με αυτή τη καταραμένη ασυνεννοησία μας!

Καιρός είναι και συμφέρον μας είναι να απαλλαγούμε από τη μομφή ότι είμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως. Ναι τώρα !!! Μετά θα είναι αργά!!!

Θ.Σ.Μεσσηνέζης.-Μήθυμνα.-07/09/2015