Μπροστά στις εκλογές του Σεπτέμβρη, μια ανάλυση της σημερινής κατάστασης

Γράφει ο Προκόπης Κωφός

Ο Τσίπρας και οι περί αυτόν αυτοακυρώθηκαν πλήρως μεταλλασσόμενοι από αντιμνημονιακοί σε μνημονιακούς, δικαιώνοντας πλήρως τους παραδοσιακούς μνημονιακούς του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας καθώς και τους όψιμους μνημονιακούς του «Ποταμιού» παίρνοντας τη θέση που αυτοί κατείχαν στην αποδοχή και στην προώθηση της ευρωενωσιακής πολιτικής των μνημονίων.

Ο Λαφαζάνης και οι περί αυτόν επιμένουν σε μια αυτοακυρωμένη εκ των πραγμάτων αντιμνημονιακότητα αρνούμενοι να αποδεχθούν την πλήρως αποδεδειγμένη αλήθεια που απορρέει από την εφτάμηνη διακυβέρνηση της χώρας από την «για πρώτη φορά αριστερά» και από τα γεγονότα της συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου, των «σκληρών διαπραγματεύσεων» και της υπογραφής του τρίτου μνημονίου από τον αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, πως εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου και της πολιτικής της καπιταλιστικής ανάκαμψης η πολιτική των μνημονίων, της «λιτότητας», των «σκληρών μέτρων» και της φτωχοποίησης της κοινωνίας είναι μονόδρομος, γιατί υπαγορεύεται από την αποδεκτή όχι μόνο από τις μνημονιακές, αλλά και από τις αντιμνημονιακές δυνάμεις πολιτική της ανταγωνιστικότητας και της καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Και οι περί τον Τσίπρα και οι περί τον Λαφαζάνη αποδέχονται και στηρίζουν τη «λιτότητα», τα «σκληρά μέτρα» και τη φτωχοποίηση των εργαζομένων, οι μεν πρώτοι αποδεχόμενοι με την ψήφο τους τα μνημόνια, οι δε δεύτεροι αποδεχόμενοι την Ευρωπαϊκή Ένωση και την καπιταλιστική ανάκαμψη. Το περιτύλιγμα και ο τρόπος που εκφράζουν το ίδιο πράγμα αλλάζει και τίποτα άλλο.

Και ο ΣΥΡΙΖΑ νούμερο ένα, του Τσίπρα, και ο ΣΥΡΙΖΑ νούμερο δύο, του Λαφαζάνη, και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, του Καμένου, αποδεχόμενοι την οικονομία της αγοράς και την καπιταλιστική ανάκαμψη βρίσκονται στην ίδια όχθη με τους επίσημους εκφραστές των μνημονίων, της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και του «Ποταμιού». Στην ίδια όχθη βρίσκεται και η Χρυσή Αυγή αποδεχόμενη την οικονομία της αγοράς και μια παραλλαγή της καπιταλιστικής ανάκαμψης, την «εθνική οικονομική ανάπτυξη», που προϋποθέτει κι αυτή τη «λιτότητα» και τη φτωχοποίηση των εργαζομένων με «δικαιότερο» ενδεχομένως μοίρασμα στους εργαζόμενους μιας ακόμα μεγαλύτερης φτώχειας που θα είναι μεγαλύτερη για να έχουν οι «εθνικοί» καπιταλιστές μεγαλύτερα κέρδη, να είναι ανταγωνιστικοί  και να μπορούν να αντιμετωπίσουν τις μεγαλύτερες πιέσεις που θα δέχονται για να μπορούν να κάνουν εξαγωγές. Σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις του αρχηγού της, η Χρυσή Αυγή αποδέχεται και τη συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο Ευρώ και εξομοιώνεται έτσι πλήρως στην πρότασή της για την οικονομία με τους υποτιθέμενους αντιπάλους της.

Όλοι τους, όλες οι πολιτικές δυνάμεις σε ευρωπαϊκό και τοπικό επίπεδο, οι «μνημονιακοί» και οι «αντιμνημονιακοί», οι «δεξιοί», οι «κεντρώοι» και οι «αριστεροί», οι «εθνικιστές», οι «εθνικόφρονες», οι «κοσμοπολίτες» και οι «πράσινοι», οι «ευρωπαϊστές» και οι «αντιευρωπαϊστές», αποδέχονται τον καπιταλισμό και την καπιταλιστική κρίση και συνακόλουθα την πολιτική της ανταγωνιστικότητας και της καπιταλιστικής ανάκαμψης που οδηγεί τους λαούς στη φτωχοποίηση και αυτό ακριβώς τους τοποθετεί όλους αυτούς μαζί στην ίδια όχθη, την όχθη της συντριβής του επιπέδου ζωής των λαών υπέρ της ανάπτυξης και της κερδοφορίας των καπιταλιστών. Στο δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης που οδεύουν οι καπιταλιστικές κοινωνίες φως για τους εργαζόμενους στο βάθος του τούνελ δεν υπάρχει, υπάρχει το απόλυτο σκοτάδι και να γιατί:

Αυτή τη γενικευμένη, παρατεταμένη και βαθιά κρίση που είναι σε εξέλιξη, ο καπιταλισμός δεν θα μπορέσει εκ των πραγμάτων να την ξεπεράσει ποτέ, γιατί τα σημερινά περιθώρια ανάπτυξης των καπιταλιστικών οικονομιών μέσω της επέκτασης σε νέες αγορές, μέσω της επέκτασης σε τομείς της οικονομίας που δεν έχουν ενταχθεί ακόμα πλήρως στο καπιταλιστικό σύστημα, μέσω τις επέκτασης των μεγάλων σε βάρος των μικρών και μέσω της χρονικής επέκτασης με τα δανεικά, τα περιθώρια λοιπόν αυτά έχουν περιοριστεί ασφυκτικά. Αυτό που παρέμεινε και επικρατεί είναι ο στεγνός ανταγωνισμός σε διεθνές και τοπικό ανά χώρα επίπεδο. Αυτός που θα καταφέρει να πουλήσει την παραγωγή και θα έχει το προβλεπόμενο κέρδος θα επικρατήσει και αυτός που δεν θα μπορέσει να πουλήσει την παραγωγή θα καταστραφεί. Αυτή είναι η φάση ανάπτυξης του καπιταλισμού στην οποία βρισκόμαστε. Κάποιοι θα επικρατήσουν και κάποιοι θα καταστραφούν, είναι αδύνατο να έχουν όλοι κέρδη και καπιταλιστική ανάκαμψη και ανάπτυξη.

Οι προσωρινές και αναιμικές ανακάμψεις κάποιων οικονομιών που μπορεί να επιτευχθούν, θα οφείλονται αποκλειστικά και μόνο στις μειώσεις των μισθών και των κοινωνικών παροχών, στην ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων, στις ιδιωτικοποιήσεις και στην επικράτηση έναντι ανταγωνιστών που θα καταστραφούν. Το χειρότερο δε για τους εργαζόμενους και για τους λαούς είναι πως στον ανελέητο αυτό ανταγωνισμό θα επικρατήσουν αυτοί που θα γίνουν πιο ανταγωνιστικοί, δηλαδή αυτοί που θα δώσουν μικρότερους μισθούς και συντάξεις, αυτοί που θα περιορίσουν περισσότερο τις κοινωνικές παροχές, αυτοί που θα λεηλατήσουν περισσότερο τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της κάθε χώρας. Και επειδή αυτοί που δεν θα αντέξουν στον ανταγωνισμό, πριν υποσκελιστούν και καταστραφούν, θα αντιδράσουν, κάπου στο βάθος παραμονεύει και ένας γενικευμένος πόλεμος.

Στην άλλη όχθη βρίσκεται η πρόταση της σοσιαλιστικής προοπτικής και της σοσιαλιστικής ανάπτυξης, που στη χώρα μας την εκφράζει αποκλειστικά και μόνο ένα κόμμα, το ΚΚΕ. Η πρόταση αυτή περιλαμβάνει: στήριξη και ενίσχυση με όλα τα μέσα που διαθέτουν οι εργαζόμενοι, και με την ψήφο τους, της προοπτικής της δικής τους εξουσίας, της λαϊκής εξουσίας, μονομερή διαγραφή του χρέους, έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλιακών επιχειρήσεων, κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας με πλήρη αξιοποίηση των τεράστιων παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, συνεργασία με όλους και με όλες τις χώρες στη βάση του αμοιβαίου οφέλους. Αυτή και μόνο αυτή η πρόταση μπορεί να αποτρέψει την πορεία της φτωχοποίησης και της υποβάθμισης του επιπέδου της ζωής που επιφυλάσσει στους εργαζόμενους ο δρόμος της ανταγωνιστικότητας και της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Αυτή και μόνο αυτή η πρόταση μπορεί να προσφέρει στους εργαζόμενους αυτό που τους ανήκει, τον πλούτο που παράγουν με την εργασία τους. Αυτήν την προοπτική, της σοσιαλιστικής ανάπτυξης, πρέπει να στηρίξουν και να ενισχύσουν σ' αυτές τις εκλογές οι εργαζόμενοι. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα για κάθε εργαζόμενο!

Προκόπης Κωφός