"Οι λέξεις μας, ο κόσμος μας" - Της Αρσινόης Βήτα
Οι λέξεις μας, ο υπέροχος, ο θαυμάσιος κόσμος μας. Ιχνηλατώ τις λέξεις και τις σιωπές. Υπάρχουν λέξεις που γεφυρώνουν, ισορροπούν μοναδικά τις αντιθέσεις, που υφαίνουν προσδοκίες, ελπίδες, χαρά. Κι εκείνες που γκρεμίζουν, ισοπεδώνουν, ψεύδη ανυπόφορα, απελπισία,λύπη. Κάπου εκεί κρυμμένες στην άκρη των χειλιών οι σιωπές έτοιμες να εκραγούν, να δονήσουν, να συνεπάρουν, ή σαν την παλίρροια να παρασύρουν στο βυθό της ψυχής ό,τι θα ματαιώσει μια τρυφερή αγκαλιά, ένα χαμόγελο, ένα λυτρωτικό χάδι, ένα δειλό άγγιγμα. Λέξεις ανείπωτες που περιμένουν υπομονετικά την κατάλληλη στιγμή να σκορπίσουν το πολύτιμο άρωμά τους, να δροσίσουν σαν πρωινό καλοκαιρινό αεράκι φλέγουσες ψυχές. Έμαθα να διαλέγω λέξεις που καλύπτουν ρωγμές, που επουλώνουν πληγές, που εξοβελίζουν την αδιαφορία, τον εγωισμό, την σκληρότητα, που είναι ειλικρινείς, πλήρεις ζεστασιάς όμορφων αισθημάτων... αναγκαίων σε μια κούφια, ασύστολα κραυγάζουσα, υποκριτική, κενόδοξη, μισαλλόδοξη εποχή.΄
"Η λέξη με είχε
με βρήκε
με είπε.
Κι εγώ
μονάχα «ευχαριστώ».
Στη λέξη
μια λέξη.
Ο κόσμος"
Γ Ρίτσος
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
.jpg&size=summary_medium)
