Οι τρελές Σπανιόλες της ΝΔ - Της Έλενας Ακρίτα

Για να δούμε λίγο τι έχουμε και τι δεν έχουμε σ’ αυτή τη χώρα την μικρή που μοίρα δεν τη μύρανε.

• Έχουμε άτομα με κινητικά προβλήματα που διαδηλώνουν με καροτσάκια.

• Έχουμε ηλικιωμένους που αδυνατούν να πληρώσουν την τελευταία τους στέγη στο γηροκομείο.

• Έχουμε συνταξιούχους χωρίς σύνταξη.

• Έχουμε άρρωστους χωρίς περίθαλψη.

• Έχουμε παιδιά χωρίς Παιδεία.

• Έχουμε άστεγους σε κάθε δεύτερο παγκάκι.

• Έχουμε υπουργό που δηλώνει ‘όποιος θέλει ιδιωτικό σχολειό, να το πληρώσει απ’ την τσέπη του’.

• Έχουμε βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ – κρίμα και σας είχα σε υπόληψη, κύριε Σεβαστάκη – να μας λέει πως ‘οι συριζαίοι δεν στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικό’. Οπότε νόου πρόμπλεμ. Ναν χουατσοεβερ.

Αλλά. Αν αυτή δεν είναι μια κυβέρνηση όλων των Ελλήνων, αλλά μόνο των κομματόσκυλων – πριν τις εκλογές, ειδοποιάει ο κόζμος, να κάνει τα κουμάντα του ο ψηφοφόρος. Ειδοποιάει πριν. Όχι μετά. Όχι κατόπιν εορτής – που μόνο ‘εορτή’ δεν το λες αυτό το σίχαμα.

Αυτά έχουμε. Τι ΔΕΝ έχουμε:

• Ψυχραιμία.

• Χρήματα.

• Αγχολυτικά.

• Αξιωματική αντιπολίτευση.

Διότι εμείς εδώ – ως μετενσάρκωση του Αλέκου Τζαννετάκου - τρώμε τη μια φάπα μετά την άλλη. Και τι κάνει η ΝΔ; Τι κάνει αυτή η μικρή, χαρωπή παιδούλα; Είναι στην Ισπανία βρε. Στην Ισπανία και χορεύει φλαμένκο.

Αυτοί είναι στην Ισπανία κι εμείς είναι να τρελαίνεσαι.

Οι τέσσερις υποψήφιοι, οι τέσσερις ιππότες της Αποκάλυψης... Ένα θεσπέσιο καρέ του Ρήγα που ασχολείται μόνο με τα εσωκομματικά του. Με τον μελλοντικό αρχηγό του. Με τα σποτάκια του. Τα βιντεάκια του. Τις συγκεντρώσεις, τις συνεντεύξεις, τις σέλφι του. Που και που, κάνουν και καμιά δήλωση-ξεπέτα έτσι για ξεκάρφωμα. Ο λαός, το μνημόνιο, τα ισοδύναμα, θα ψηφίσουμε, δεν θα ψηφίσουμε, κολοκύθια τούμπανα.

Στην Μαδρίτη, αδελφές μου, στην Μαδρίτη. Εκεί οι υποψήφιοι αρχηγοί, μαζί με δυο τρεις παραστεκάμενους ο καθένας – σούμα, καμιά δωδεκαριά. Δώδεκα τσιγγάνες, δώδεκα Σπανιόλες, διάλεξε και πάρε όποια θες - κι αν μπορείς, κι αν μπορείς παρτές όλες.

Αν ήμουνα ΝΔκράτισσα ποιον θα ψήφιζα εγώ στις εκλογές τους; Αυτόν που ΔΕΝ θα πήγαινε στην Ισπανία. Αυτόν που θα έλεγε ‘τραβάτε εσείς, εγώ θα μείνω εδώ που καίγεται η γούνα μας’. Αυτόν που θα έβαζε σε δεύτερη μοίρα την φιλοδοξία του και σε πρώτη την πατρίδα του.

Κι αντί να ποζάρουν, να κάνουν αυτό για το οποίο ψηφίστηκαν: Αντιπολίτευση.

Έτσι κι αλλιώς, ως κυβέρνηση ήτανε το μαύρο τους το χάλι. Ας κάνουν το καθήκον τους τουλάχιστον ως αξιωματική αντιπολίτευση. Γιατί, μα την Παναγία, θα ουρλιάξω αν δώ άλλο πλάνο με Τζιτζικώστα να χασκογελάει και να σφίγγει χέρια σε συγκεντρώσεις 60ς. Ο ‘νέος κι άφθαρτος’.

Ο οποίος ‘νέος κι άφθαρτος’ θα μας πει κάποτε τι πρεσβεύει ή να μην τον βάλουμε σε κόπο; Γιατί τουλάχιστον με Μεϊμαράκη, Μητσοτάκη, Γεωργιάδη, ξέρουμε που πατάμε. Έχουν κι οι τρεις ένα συγκεκριμένο ιδεολογικό στίγμα. Μας αρέσει, δε μας αρέσει – πάντως, είναι σαφές και ξεκάθαρο: Το γνωρίζεις και είτε το ψηφίζεις είτε το μαυρίζεις. Κουκιά μετρημένα.

Ο ‘νέος κι άφθαρτος’ Τζιτζικώστας λέξη; Κιχ; Δε μιλώ, δε λαλώ, θα πάρω το βασιλόπουλο άντρα; Τι ξέρουμε για τις πολιτικές του θέσεις; Πέρα από την εγκάρδια πρόσκληση του στην Χρυσή Αυγή στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, τι άλλο είπε, τι άλλο έπραξε, πού και πώς τοποθετήθηκε; Θα μας πει; Κάποτε; Θα μας το μαρτυρήσει; Κάποτε; Ή θα ψηφίσουνε πρώτα οι ΝΔκράτες και μετά θα κάτσουν πάνω στην κίντερ έκπληξη;

Κι αυτοί κι εμείς. Γιατί η αντιπολίτευση αφορά σε όλους τους Έλληνες. Όπως και η κυβέρνηση αφορά σε όλους τους Έλληνες.

Εκτός αν, φλογερές μου Σπανιόλες, συντάσσεστε κι εσείς με την άποψη του κυρίου Σεβαστάκη: Πως αυτή είναι μια κυβέρνηση όλων των (συριζαίων) Ελλήνων.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ στις 24/10/2015