Τὰ εὔκολα δάκρυα - Του Σαράντου Καργάκου

Δὲν τὸ κρύβω ὅτι μὲ ἐνοχλοῦν τὰ εὔκολα δὰκρυα ποὺ χύνονται σὰν Κωκυτός (ποταμὸς τοῦ Ἅδη κατὰ τὸν Ὅμηρο) ἀπὸ διάφορα κανάλια γιὰ τοὺς δυστυχισμένους μετανάστες ποὺ θαλασσοδέρνονται στὸ Αἰγαῖο γιὰ νὰ φθάσουν στὴ Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας ποὺ λέγεται Εὐρώπη ἀλλ’ ἐν τῷ μεταξύ ἔχουν κάνει κόλαση τὴν Πλατεῖα Ὁμονοίας καὶ τὴν Πλατεῖα Βικτωρίας.

Τό δρᾶμα τῶν προσφύγων γίνεται καὶ δρᾶμα τῶν κατοίκων στὶς περιοχὲς ὅπου ἐγκαθίστανται. Ὁ πρωθυπουργὸς μας, σὲ μιὰ ἐπίδειξη μεγαλοψυχίας καὶ ἀνθρωπιστικοῦ μεγαλείου ἐμφανίστηκε στὴ Βουλὴ ἀνώτερος χρημάτων. Γιὰ τοὺς πρόσφυγες δὲν χρειαζόμαστε, εἶπε, φράγκο. Κι ἀκόμα, εἶπε, ὅτι στὶς ἀκτὲς τῶν νησιῶν μας πνίγεται ὁ εὐρωπαϊκὸς πολιτισμὸς. Ὁμολογῶ ὅτι ὅλα εἶναι συγκινητικὰ, ὅπως συγκινητικὴ εἶναι καὶ ἡ συνδρομὴ τοῦ λαοῦ μας. Ἀλλὰ θαρρῶ ὅτι ὅλα αὐτὰ –χωρὶς νὰ τὰ ἀπορρίπτω– εἶναι σὰν νὰ θέλεις νὰ θεραπεύσεις τὸν καρκίνο μὲ τὴν πικραγγουριὰ, μὲ τὸ νερὸ τοῦ Καματεροῦ (τὸ θυμᾶται ὁ κ. Καψῆς;) ἤ μὲ τὴν φραπελιὰ!

Ἡ  Εὐρώπη καλεῖται νὰ πληρώσει γιὰ τὰ ἐγκλήματὰ της ποὺ ἔχουν διάρκεια αἰώνων. Ἀσία καὶ Ἀφρικὴ τὴ μάχονται μὲ τὶς ἔμψυχες σφαῖρες. Καὶ δὲν ἐννοῶ μόνο τοὺς τρομεροὺς «καμικάζι». Κάθε παιδὶ ποὺ πνίγεται στὴ Μεσόγειο, τὴ Θάλασσα τῶν Στεναγμῶν, εἶναι ἀνεπούλωτη πληγὴ γιὰ τὴν Εὐρώπη, ποὺ πλουτίζει χάρη στὴν ἀφαίμαξη τῶν φτωχῶν χωρῶν, χάρη στὴν πώληση ὅπλων στοὺς φτωχοὺς γιὰ νὰ σκοτώνουν ἄλλους ἐπίσης φτωχούς. Ἡ  Εὐρώπη –χωρὶς νὰ ἐξαιρῶ καὶ τὴν Ἑλλάδα– καὶ κατὰ τὴ μεταπολεμικὴ περίοδο δὲν ἔδωσε δείγματα ὀρθοφροσύνης. Παρατηρεῖται σὲ ὅλη τὴν ἔκτασὴ της μιὰ ἠθικὴ παραλυσία. Ὄχι μόνο στὴν πολιτικὴ καὶ στὴν οἰκονομική δράση. Ἡ ἠθικὴ κατάρρευση ἀπεικονίζεται καὶ στὸν τρόπο ψυχαγωγίας. Χυδαιότητα, πολυτελὴς ἔλλειψη πνευματικότητας, ἐξιδανίκευση τοῦ τρόμου καὶ τοῦ ἐγκλήματος. Ποτὲ ἡ νεολαία τῆς Εὐρώπης δὲν διασκέδαζε μὲ τὸ «ξεσάλωμα», μὲ τὴν τόση ἔνταση τῶν ζωωδῶν ἐνστίκτων της. Κι αὐτὸς ὁ τρόπος ζωῆς δυστυχῶς γιὰ τοὺς κατοίκους τῶν ἀσιατικῶν καὶ ἀφρικανικῶν χωρῶν λειτουργεῖ σὰν μαγνήτης. Θέλουν κι αὐτοὶ –ὄχι ὅλοι– νὰ μποροῦν στὸ «Χορὸ τῶν Κολασμένων».

Μὲ τὰ εὔκολα δάκρυα –ἔστω κι ἄν γίνουν Νιαγάρας– δὲν ξεπλένεται καὶ δὲν θεραπεύεται τὸ κακό. Χρειάζεται πολυμερὴς ἀνάπτυξη τῶν λεγόμενων χωρῶν τοῦ Τρίτου Κόσμου. Χρειάζεται νὰ σταματήσει ἡ πολυμερὴς ἀφαίμαξη τῶν πλουτοπαραγωγικῶν τους πηγῶν. Χρειάζεται ἡ μὴ ἐπέμβαση στὰ ἐσωτερικὰ τους ἀπό τοὺς ἰσχυρούς. Χρειάζεται –μὲ αὐστηρὲς ποινὲς– τὸ σταμάτημα τῆς πωλήσεως ὅπλων, ἀφοῦ προηγουμένως σταματήσει ἡ σπορὰ διαιρέσεων ποὺ ἐκπορεύεται ἀπὸ τὴ Δύση. Χρειάζεται τὴν καλλιέργεια ναρκωτικῶν φυτῶν νὰ ἀντικαταστήσει ἡ καλλιέργεια καρποφόρων δέντρων καὶ φυτῶν. Κι ἀκόμη εἶναι ἀναγκαία ἡ τιμωρία τῶν ἐμπόρων τοῦ θανάτου. Πουλᾶνε θάνατο, πρέπει νὰ εἰσπράττουν θάνατο.

Ὅσο γιὰ τὴν Ἑλλάδα, ἔκανε ὅ,τι μπορεῖ. Δὲν ἀντέχει ἄλλο φορτίο. Στὶς προσεχεῖς ἐκλογὲς, δημοτικὲς καὶ βουλευτικὲς, θὰ κυριαρχήσουν πρόσωπα μὲ ρατσιστικὲς ἀρχές. Ὅπως γίνεται στὴν Εὐρὼπη. Αὐτὸ ποὺ προτείνω εἶναι κάτι ἁπλό: Ἡ  Εὐρώπη νὰ διαθέσει δύο παλαιὰ ἀεροπλανοφόρα ποὺ θὰ ἐγκατασταθοῦν μεταξύ Ἑλλάδος καὶ Τουρκίας καὶ τὰ ὁποῖα νὰ λειτουργοῦν ὡς πλωτοὶ χῶροι ὑποδοχῆς τῶν μεταναστῶν. Ἐκεῖ τὰ καταδιωκτικὰ σκάφη νὰ μεταφέρουν τοὺς ναυαγοὺς καὶ τοὺς ἀποβιβαζόμενους στὰ νησιά μας. Ἡ  Εὐρώπη ὅλη πρέπει νὰ ἐπωμιστεῖ τὸ βάρος ὅλης αὐτῆς τῆς κοσμοσυρροῆς. Ὄχι μόνο ἐμεῖς. Ἀλλιῶς, τὰ τραγικὰ περιστατικὰ θὰ πληθαίνουν.

Πηγή: Κόντρα

Σαράντος Καργάκος