Τα δισέγγονα του Αριστοτέλη διαμαρτύρονται! - Του Φιλοκτήτη Διακομανώλη

Διαβάζω συχνά το Νίκο Δήμου γιατί, συχνά, κάτι κάλο έχει να πει. Διάβασα και το τελευταίο του άρθρο με τίτλο «Τα δισέγγονα του Αριστοτέλη» και με όλη την εκτίμηση που του έχω, το βρίσκω “μονόπαντο” και με σωρεία ατυχών παραδειγμάτων.

Προσωπικά δεν επικροτώ την ακατάσχετη προγονολατρεία, ούτε επικροτώ Σαρτζετάκιες ατάκες περί του ανάδελφου έθνους μας. Ασπάζομαι όμως τα επιστημονικά δεδομένα που ακλόνητα αντικρούουν τις αιτιάσεις του κ. Δήμου.

Επικρίνει ιστορικούς, συγγραφείς και ερευνητές, πως με νύχια και με δόντια προσπαθούν να αποδείξουν την «περιλάλητη συνέχεια» των νεοελλήνων με την κλασική Ελλάδα. Και λέει ειρωνικά ο αρθρογράφος: «Ας πούμε ότι ο Φαρμεράγιερ ήταν ξυλοσχίστης και δεν ήξερε τι έγραφε.»

Μα φυσικά και θα το πούμε! –Όχι σαν να μας κάνει χάρη- αλλά γιατί έτσι είναι! Με ποια επιστημονικά εχέγγυα υιοθετούνται οι αυθαιρεσίες ενός περιηγητή των αρχών του 19ου αιώνα για τόσο εξειδικευμένα επιστημονικά θέματα, υπό το φως, μάλιστα, των επιστημονικών εξελίξεων; Και καλά, όταν απεφάνθη ο Φαρμεράγιερ καλά το έκανε, ακόμα κι αν ξεχάσουμε ότι ο Αυστριακός δάσκαλος/περιηγητής υπήρξε, σαφέστατα, δεδηλωμένος εχθρός του νεοσύστατου και ασταθούς κρατιδίου της Ελλάδας. Άλλο είναι, όμως, το θέμα μας. Τότε πιστεύαμε ότι το σύμπαν είναι το … ηλιακό μας σύστημα και ότι ο άνθρωπος πλάσθηκε στα ανατολικά της Εδέμ από τον ασπρομάλλη γέροντα του Λεονάρντο Νταβίντσι. Έκτοτε όμως έχει τρέξει πολύ νερό στο αυλάκι των σχετικών επιστημών. Η επιστήμη της γενετικής με την ανάγνωση του DNA έχει αποδείξει ότι οι βασικές γενετικές ομάδες εντοπίζονται εξακολουθητικά στους Έλληνες από την εποχή του χαλκού μέχρι και σήμερα.

Αναρωτιέται ο κ. Δήμου: «Δηλαδή πιστεύουμε στην κληρονομούμενη αξία;» Απολύτως άσχετο και ατυχές. Η κληρονομούμενη αξία αποτελεί θέσφατο του κοινωνικού δαρβινισμού, Βικτωριανής εποχής, του Χέρμπερτ Σπένσερ, όπως άψογα τον αντέγραψε ο Χίτλερ. Πιστεύουμε όμως στην επιστήμη της μοριακής βιολογίας και της γενετικής που έχουν αποκωδικοποιήσει τον αποκαλυπτικό μικρόκοσμο του DNA.

Αναρωτιέται ξανά, ειρωνικά, ο κ. Δήμου: «Οπότε; Να επαναφέρουμε τους «γαλαζοαίματους», τους «ελέω θεού» βασιλείς, τα χαρίσματα και τα προνόμια που κληρονομούνται;»

Στους «γαλαζοαίματους» και τους «ελέω θεού» βασιλείς, το μόνο που κληρονομείται είναι ο εκφυλισμός του DNA από τις αιμομιξίες. Ατυχέστατο κι αυτό το παράδειγμα του Νίκου Δήμου γιατί τα κληρονομούμενα φυλετικά στοιχεία, έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά στο διηνεκές. Τα δισέγγονα του Αριστοτέλη, λοιπόν, κάτι έχουν πάρει απ’ τον προπάππο τους!

Μας λέει ο κ. Δήμου ότι: «Η πίστη στην κληρονομική ανωτερότητα ισχύει μόνο για ρατσιστές. Για όσους δεν δέχονται «ανώτερες φυλές», δεν έχει σημασία η καταγωγή.»

Εκτός από την «πίστη» υπάρχει και η «διαπίστωση» που προκύπτει από την επιστημονική τεκμηρίωση. Και βέβαια έχει σημασία η καταγωγή. Προσωπικά νοιώθω άνετα, ευχάριστα και ευτυχής να είμαι απόγονος των αρχαίων Ελλήνων και το προτιμώ απ’ το να ήμουν απόγονος των Μογγόλων του Τζένγκις Χαν.

Τέλος ο κ. Δήμου αναρωτιέται ξανά: «Πώς γίνεται ένας λαός να βαδίσει μπροστά, όταν κοιτάει συνεχώς προς τα πίσω;» Μα τι έπαθε ο Νίκος Δήμου;

Προσωπικά πιστεύω ότι το να κοιτάμε πίσω είναι πολλαπλά ευεργετικό. Όλοι οι λαοί προβάλουν την ιστορία τους και αντλούν αισιοδοξία και περηφάνια, ακόμα κι από ψήγματα σπουδαιότητας. Πόσο μάλλον οι Έλληνες που κανείς λαός δεν έχει τίποτα παρόμοιο να επιδείξει. Στο κάτω – κάτω, ας συμφωνήσω με τον κ. Δήμου, αυτό είναι και το μόνο που μας απέμεινε. Ας μην το απεμπολούμε!

Φιλοκτήτης Διακομανώλης

Συγγραφέας