Θέατρο: Μάρτα Μπουτσάκα, "Συγγνώμη" - Κριτική Νίκου Μπατσικανή*

«Συγγνώμη»

Μάρτα Μπουτσάκα

(ελεύθερη διασκευή Άννας Ανδριανού)

Σκηνοθεσία: Τάκης Τζαμαργιάς. Βοηθός: Μάκης Μεζόπουλος

Σκηνικά - κοστούμια: Δήμος Κλιμενώφ. Βοηθός: Ιωάννα Παπακωνσταντίνου

Μουσική - ήχοι: Κώστας Βόμβολος. Κίνηση: Αλίκη Καζούρη

Promo video: Μάκης Μεζόπουλος - Γεωργία Μαραγκούλη

Φωτισμοί: Άλεξ Αλεξάνδρου. Αrt video: Grey Images

Διανομή: Άννα Ανδριανού, Λεωνίδας Κακούρης, Ρένος Ρώτας, Γιώργος Βουβάκης,

Στέφανος Οικονόμου, Αγγελική Πασπαλιάρη, Φανή Γεωργακοπούλου

Έργο της Ισπανίδας (Καταλανικής καταγωγής) Μάρτα Μπουτσάκα, που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Καταπιάνεται με τη βαθιά κρίση που διέρχονται οι ανθρώπινες -ιδίως οι οικογενειακές- σχέσεις και με τη βία που κυριαρχεί γύρω μας, με αποτέλεσμα να εξοικειωνόμαστε μαζί της αλλά και να επηρεάζεται ο εύπλαστος χαρακτήρας των νέων.

Μια σύγχρονη οικογένεια βιώνει ένα δράμα, καθώς ο έφηβος μοναχογιός τους και οι δυο στενοί φίλοι του -γόνοι «καλών» οικογενειών- συλλαμβάνονται και καταδικάζονται για φόνο, τον οποίον διέπραξαν για να «εκτονωθούν», σε μια κακή στιγμή, μιμούμενοι σκηνές βίας που είχαν παρακολουθήσει στο διαδίκτυο. Τα τρία αγόρια, στην προσπάθειά τους να αντρωθούν, μέσα στις συνθήκες που διαμορφώνει η σημερινή -ανεξέλεγκτη, θα έλεγα, και χωρίς αξίες- εποχή, μη συνειδητοποιώντας τι κάνουν αλλά και τις συνέπειες των πράξεών τους, καταλήγουν στη φυλακή. Το έργο της συγγραφέα και η διασκευή που έκανε η κυρία Ανδριανού φωτίζουν τις κοινωνικές δομές, αποφεύγοντας, όμως, να ρίξουν ευθύνες στους γονιούς, για την ανατροφή που έδωσαν στα παιδιά τους, μα και για τον έλεγχο που θα έπρεπε να ασκούν, σε αυτά, μέχρι την ενηλικίωσή τους. Το μόνο που θεωρούν απαραίτητο να κάνουν είναι να ζητήσουν δημόσια συγγνώμη, αδυνατώντας να εντοπίσουν πού έφταιξαν, και αν τα όσα βιώνουμε -στις μέρες μας- μπορούν να ελεγχθούν και να τα αποφύγουμε.

Η παράσταση είχε σκηνές ηρεμίας αλλά και ακρότητας, δοσμένες με σωστούς ρυθμούς. Ο σκηνοθέτης κατάφερε να αποδώσει το πνεύμα του κειμένου και να δείξει τη συμπεριφορά των νέων μεταξύ τους αλλά και το πώς αντιμετωπίζουν τα πράγματα, εν όψει ενός αβέβαιου «αύριο».  Έτσι, η μαγκιά -λανθασμένο υποκατάστατο του αντρισμού- συμπληρώνει το κενό τους, και η βία είναι μια διέξοδος στα αδιέξοδά τους. Η αμηχανία μα και η αδυναμία των γονιών να επέμβουν δραστικά, ολοφάνερη. Σε όλα αυτά, ο κύριος Τάκης Τζαμαργιάς ευτύχησε να έχει πολύ καλό επιτελείο συνεργατών, ηθοποιών και τεχνικών. Οι δύο γονείς (ο πατέρας Λεωνίδας Κακούρης και μητέρα Άννα Ανδριανού) μας άγγιξαν με τον τρόπο που υποδύθηκαν τους απαιτητικούς και διαφορετικούς -μεταξύ τους- ρόλους, μιας και ο καθένας αντιμετωπίζει αλλιώς το πρόβλημα. Οι πέντε ερμηνευτές που έκαναν τους έφηβους (τρία αγόρια και δύο κορίτσια) απέδειξαν το μεγάλο ταλέντο που έχουν και οι νέοι ηθοποιοί μας, με κυρίαρχο -επί σκηνής- τον Ρένο Ρώτα και το ρεσιτάλ ηθοποιίας που έδωσε. Έστω κι αν το νεαρό της ηλικίας του τον βοήθησε να είναι κοντά στα παιδιά της νέας γενιάς, τον τρόπο που μιλούν και τα όσα τα χαρακτηρίζουν, απέδωσε με εντυπωσιακό τρόπο τον ήρωα που υποδύεται. Επωμίσθηκε έναν ρόλο αξιώσεων και τα κατάφερε άριστα, συνεπικουρούμενος από τον καταπληκτικό Γιώργο Βουβάκη και τους ταλαντούχους: Αγγελική Πασπαλιάρη, Φανή Γεωργακοπούλου και Στέφανο Οικονόμου. Οι θεατές, καθηλωμένοι σε όλη την παράσταση, από την ανώδυνη αρχή μέχρι τις τρομερές ενδιάμεσες καταστάσεις και το δραματικό τέλος, τους έφεραν στη σκηνή πολλές φορές, ανταμείβοντας την υπερπροσπάθεια όλων.

Σταθμός Θέατρο, Βίκτωρος Ουγκώ 55, Μεταξουργείο

*Νίκος Μπατσικανής, συγγραφέας - ποιητής