Ο άκρατος ανθελληνισμός των δήθεν ελληνολατρών - Του Γιάννη Πέππα*

Τα τελευταία 20 χρόνια αναπτύσσεται μια κίνηση αναθέρμανσης της λεγόμενης πατρώας θρησκείας.Μάλιστα,η ενέργεια αυτή συμβαδίζει με μία γενικότερη ευρωπαϊκή κίνηση μελέτης και αναζωπύρωσης του προχριστιανικού και μεσαιωνικού παγανισμού.Στην αρχή,εδώ στη χώρα μας,το κλίμα αυτό απέδιδε δημιουργικούς καρπούς.Υγιώς σκεπτόμενοι ερευνητές και επιστήμονες προσέγγισαν τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό,την όποια θρησκευτική διάστασή του,αλλά και την κακοποίηση που υπέστη ο ελληνικός κόσμος από διάφορα κύματα του Χριστιανισμού.Το αντικείμενο βέβαια τυγχάνει τεράστιο και απαιτητικό,στην Ευρώπη μάλιστα είχε ξεκινήσει από τον 18ο αιώνα η ενασχόληση με πτυχές και παραμέτρους του ζητήματος.Επρόκειτο για το λεγόμενο Χριστολογικό ζήτημα.Στο εγχώριο αυτό ρεύμα,που είχα μια μικρή ανάμειξη,δρούσαν ρομαντικοί νεο-εθνικοί,με αρκετή αγνότητα οφείλω να ομολογήσω,και κάποιοι μη συμβατικοί αριστεροί που είχαν δραπετεύσει από τον μονολιθισμό του χώρου τους και εξερευνούσαν ευρύτερα πατριωτικά πεδία.Τα βιβλία και τα περιοδικά που εκδόθηκαν σ΄ αυτήν την πρώτη γόνιμη δεκαετία προσέφεραν στο γνωστικό επίπεδο και,κυρίως,διατήρησαν ένα τόνο ευπρέπειας και έντονης μεν γραφής,αλλά όχι πολεμικής.Αυτά έως πριν 4-5 χρόνια περίπου.

Κάπου τότε,όταν το διαδίκτυο άρχισε να φουντώνει στην Ελλάδα και η έντυπη επικοινωνία να περνάει σε δεύτερη μοίρα,αυτός ο νεο-δωδεκαθεϊσμός (ας τον ονομάσουμε έτσι) αλώθηκε από πλήθος περίεργων που εξυπηρετούσαν άλλες σκοπιμότητες και την παραμικρή σχέση με πολιτισμό δεν είχαν.

Aπ΄ όσο μπορώ να γνωρίζω,πρόκειται για μια χούφτα περιθωριακών που προσπαθούν να κάνουν ντόρο δημιουργώντας ψευδεπίγραφα ιστολόγια και μία σειρά επαναλαμβανόμενες ομάδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.Τα ψεύτικα προφίλ κρύβουν τον μικρό αριθμό των συντακτών.Τι επιδιώκουν όλοι αυτοί οι ιντερετικοί τόποι: Συνειδητά διαβρώνουν τους αρμούς και τα στοιχεία του μακρόχρονου ελληνικού έθνους.Κατά σύστημα επικεντρώνονται σε δύο άξονες:

1. Μίσος κατά της Χριστιανορθοδοξίας.Τυφλό μίσος.Ένα ιδιότυπο Τζιχάντ που ορμώμενο από την ιστορική πραγματικότητα της νέας τότε θρησκείας κατά του αρχαίου κόσμου εξακοντίζει και διασπείρει έναν άκρατο όσο και δυσώδη φανατισμό.Ενώ θα περίμενε κανείς μιαν επικέντρωση στα της αρχαίας Ελλάδας,αυτά ωχριούν μπροστά σε διογκώσεις αντιχριστιανικού μένους και σ΄ έναν παρωχημένο γραφικό αντιεβραϊσμό.

Τα υποστηρικτικά μέσα τους πενιχρά και αδύναμα.Πρέπει να καταστεί εμφανές ότι αυτός ο κύκλος δεν αναπτύσσει επιστημονικό διάλογο πάνω στην ουσία του δωδεκάθεου,αλλά ακριβώς με πρόσχημα αυτό βάλλει κατά ενός πυλώνα του διαμορφωμένου ανά τους αιώνες ελληνισμού.Όσο συνέχει την ταυτότητά μας ο προχριστιανικός ελληνισμός ως τον Όμηρο και τον Δευκαλίωνα,άλλο τόσο μας υποστασιάζει η θρησκεία του Εσταυρωμένου.Συνεκτική πρέπει να είναι η θεώρησή μας και όχι διχαστική.

2. Υπόθαλψη της νοοτροπίας περί μειονοτήτων.Προσπαθούν απεγνωσμένα να πλασάρουν ότι το ελληνικό έθνος δεν διαθέτει ούτε ρίζα,ούτε συνέχεια,ούτε ταυτότητα.Αποτελεί μία συρραφή μειονοτήτων.Οι δύο βασικές τους στοχεύσεις είναι οι Αρβανίτες και οι Βλάχοι.Εσχάτως έχουν προσθέσει και τους Ρομά.Για τους Αρβανίτες επαναδιατυπώνουν κατά γράμμα την παναλβανική προπαγάνδα.Όλες τις ανοησίες που έχει εφεύρει το Χοτζικό θερμοκήπιο και οι ντόπιοι μειοδότες παρατάσσονται θαυμαστά από τους ψευτοπατριώτες οπαδούς του Ορφέα.

Λίγο να ασχοληθεί κανείς με αυτό το φαιδρό περιθώριο αντιλαμβάνεται τόσο τον δωσιλογισμό και την ρηχότητά του,όσο και τις πραγματικές προθέσεις του.Αποτελεί μια πτυχή ενός όψιμα αναδυθέντος μπαχαλισμού που υπολογισμένα προωθεί φόρμες παγκοσμιοποιημένης αφασίας.Ενορχηστρωτές (εκούσιοι;) και αυτουργοί τόσο διάττοντες αστέρες του τελευταίου καιρού,όσο και διαδικτυακοί κουκουλοφόροι,όπως αυτοί που κρύβονται πίσω από τον δήθεν δωδεκαθεϊσμό.

Τελειώνοντας,να επαναλάβω και να τονίσω ότι όλα τα παραπάνω ουδεμία σχέση έχουν με τους υγιείς Έλληνες που ανατρέχουν στις πηγές της φυλής μας διεκδικώντας μια δυναμική αναζωογόνησή τους.

*Γιάννης Βασ. Πέππας, Φιλόλογος