Μήπως να... κυβερνήσετε; - Του Νίκου Χατζηνικολάου

Σε µια περίοδο εξαιρετικά κρίσιµη όπως η σηµερινή, που η χώρα «πνίγεται» στα προβλήµατα, οι πολίτες απαιτούν από την κυβέρνηση -αλλά και από την αντιπολίτευση- αξιόπιστες προτάσεις, τολµηρές πρωτοβουλίες και αποτελεσµατικές λύσεις. Απαιτούν σοβαρότητα, υπευθυνότητα και εργατικότητα. Η ανοχή τους απέναντι στο υφιστάµενο πολιτικό σύστηµα έχει πλέον εξαντληθεί, µετά από έξι συνεχή χρόνια βαθειάς και πολύπλευρης κρίσης. Η ελληνική κοινωνία «βράζει», καθώς έχει συνειδητοποιήσει ότι τα κόµµατα και οι ηγεσίες τους δεν έχουν ευθύνες µόνο για την ηθική, πολιτική και οικονοµική χρεοκοπία της χώρας το 2009, αλλά και για την αδυναµία της στη συνέχεια να εξέλθει της κρίσης και να ανακάµψει. Η Ελλάδα µπήκε στα µνηµόνια πρώτη και παρά την πολυετή εξοντωτική λιτότητα που αναγκάσθηκε να εφαρµόσει, είναι άγνωστο ακόµη αν και πότε θα βγει. Αντίθετα, οι χώρες που εισήλθαν σε καθεστώς αυστηρής δηµοσιονοµικής επιτήρησης από τις Βρυξέλλες µετά από τη δική µας έχουν ήδη εξέλθει!

ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ γι’ αυτό -παρά τις γνωστές και οµολογηµένες αστοχίες των προγραµµάτων του ∆ΝΤ και της Ε.Ε. που εφαρµόσθηκαν στη χώρα µας- φέρουν κατά κύριο λόγο οι εγχώριες πολιτικές δυνάµεις και οι ηγεσίες τους. ∆υστυχώς, αποδείχθηκαν και αποδεικνύονται ακόµη και σήµερα ανίκανες να συνεννοηθούν, έστω και στα στοιχειώδη, προτάσσοντας το εθνικό συµφέρον και όχι τις κοµµατικές τους επιδιώξεις, όπως συνέβη στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Η κρισιµότητα των περιστάσεων δεν φαίνεται να τους προβληµατίζει επαρκώς. Παραµένουν ευλαβικά προσηλωµένες στις παλαιοκοµµατικές αντιλήψεις και πρακτικές των δεκαετιών του ’80 και του ’90! Είναι χαρακτηριστικό, για παράδειγµα, ότι εξακολουθεί µετά από έξι χρόνια ύφεσης και κόντρα σε κάθε λογική να µεγαλώνει ο αριθµός και να αυξάνονται οι αµοιβές των µετακλητών υπαλλήλων που περιστοιχίζουν τους βουλευτές και τους υπουργούς και που επιλέγονται, ως γνωστόν, κυρίως -αν όχι αποκλειστικά- µε κριτήρια κοµµατικής πίστης και αφοσίωσης...

ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ είναι ότι η κυβέρνηση και η αξιωµατική αντιπολίτευση, οι δύο θεσµικοί «πυλώνες» της πολιτικής µας ζωής, διανύουν σήµερα περίοδο µεγίστης αµηχανίας. Μοιάζουν να είναι έξω από τα νερά τους, καθώς καλούνται να αναλάβουν δράσεις που έρχονται σε αντίθεση µε το ιδεολογικοπολιτικό τους DNA. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται όχι µόνο να λάβει αποφάσεις, αλλά και να τις εφαρµόσει ταχύτατα και αποτελεσµατικά, ενώ έχει συνηθίσει µόνο να συζητά και µάλιστα... αενάως! Η Ν.∆., από την άλλη πλευρά, δεν καλείται απλώς να εκλέξει νέα ηγεσία. Καλείται κυρίως να αναζητήσει τη νέα της πολιτική ταυτότητα, µέσα από µια ευρεία και σε βάθος συζήτηση για τις αιτίες της συνεχιζόµενης συρρίκνωσης της εκλογικής της δύναµης, αλλά και της «αφυδάτωσης» της ιδεολογικής της φυσιογνωµίας. Και είναι γνωστό ότι δεν έχει «συνηθίσει» να συζητά... Είναι προφανές, λοιπόν, ότι οι «ρόλοι» των δύο παρατάξεων έχουν στην ουσία αντιστραφεί, ενώ το πολιτικό µας σύστηµα έχει απολέσει τις σταθερές και τις ισορροπίες του. Και δυστυχώς δείχνει αδύναµο να τις ανακτήσει σύντοµα... Σοβαρό στρατηγικό µειονέκτηµα για τη χώρα, σε µια εξαιρετικά κρίσιµη στιγµή!

ΚΑΙ ΤΗ ΜΑΧΗ της καθηµερινότητας, όµως, που από την περίοδο Σηµίτη µέχρι και σήµερα στοίχισε ακριβά σε όλες σχεδόν τις κυβερνήσεις, φαίνεται προς το παρόν να τη χάνει η κυβέρνηση Τσίπρα, µε τις συνεχείς παλινωδίες και την αναποφασιστικότητά της. Σωστά είπε πριν από λίγες ηµέρες ο πρωθυπουργός, αναφερόµενος σε πιθανές κοινοβουλευτικές ανταρσίες, ότι «όλοι ήξεραν πριν από τις εκλογές» ποια πολιτική πρόκειται να εφαρµόσει. Και οι βουλευτές ήξεραν και οι πολίτες. Και βέβαια πρώτοι απ’ όλους ήξεραν οι υπουργοί του. Γιατί, λοιπόν, ορισµένοι εξ αυτών παριστάνουν ακόµη τους εµβρόντητους και τους αιφνιδιασµένους για όσα καλούνται να εφαρµόσουν; Πότε επιτέλους θα σταµατήσουν να διαπραγµατεύονται -µέσα και έξω από τη χώρα- και θα κυβερνήσουν; Πότε θα «ξεκολλήσουν» από τις πολιτικές και ιδεολογικές εµµονές του ΣΥΡΙΖΑ της προϊστορικής περιόδου του 4%, για να προσαρµοσθούν στις απαιτήσεις και τα «θέλω» της ευρείας κοινωνικής βάσης που τους έφερε στην εξουσία και που σήµερα απαιτεί λύσεις στα προβλήµατα; Η κοινωνία δεν µπορεί να περιµένει άλλο! Αν δεν υπάρξουν απαντήσεις άµεσα, η αντίστροφη µέτρηση για τους σηµερινούς πολιτικούς µας ταγούς θα αρχίσει πολύ πιο σύντοµα απ’ ό,τι φαντάζονται. Η πολιτική τους «εξαέρωση» θα συντελεσθεί ταχύτατα. Η υποµονή των Ελλήνων έχει εξαντληθεί!

Real.gr