Η βαρυχειμωνιά του 2015 και οι προσδοκίες για το 2016 - Του Ντίνου Αυγουστή

Πριν από λίγες μέρες αποχαιρετίσαμε μια από τις δυσκολότερες χρονιές των τελευταίων τεσσάρων τουλάχιστον δεκαετιών. Η βαριά κληρονομιά του 2015, ασφαλώς δεν δημιουργεί υψηλές προσδοκίες για το 2016. Κακά τα ψέματα, οι πολίτες έχουν χάσει σχεδόν πλήρως την εμπιστοσύνη τους απέναντι στο πολιτειακό/πολιτικό σύστημα-κατεστημένου της πατρίδας μας, που χωρίς καμία δόση υπερβολής έχει κυριολεκτικά ακυρώσει κάθε ανθρώπινη-λαϊκή προσδοκία.

Κατά τη διάρκεια του 2015 στήθηκαν τρεις φορές κάλπες, Οι κάλπες της 25ης Ιανουαρίου 2015 ανέδειξαν για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία αριστερό κόμμα στην εξουσία, τον ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργός έγινε ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά ήταν προφανώς γραφτό να μην είναι οι τελευταίες κάλπες της χρονιάς. Την Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου είχαμε και πάλι ραντεβού με την κάλπη. Ενδιάμεσα, διεξήχθη και το πρώτο δημοψήφισμα, το Ιούνιο. Μεγάλος νικητής ήταν και πάλιν ο Αλέξης Τσίπρας. Παρά το γεγονός ότι κι αυτός μας εξαπάτησε με τις εξαγγελίες του (προεκλογικά συνθήματα του ήταν: «μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ - υποταγή ή αποφασιστική στάση - αξιοπρεπείς συντάξεις, τέλος στον ΕΝΦΙΑ, κ.ά.), έλαβε από τους ψηφοφόρους (η αποχή πλησίασε το 50%) τρεις συνεχόμενες ευκαιρίες! Η ψήφος εμπιστοσύνης στον Αλέξη Τσίπρα ήταν ουσιαστικά η εκδίκηση του λαού απέναντι στο δικομματισμό του ΠΑΣΟΚ-ΝΔ που ξεπέρασε κάθε όριο αθλιότητας! Ωστόσο, προσδοκίες ότι Θα ανατείλουν καλύτερες μέρες δεν υπάρχουν. Ήδη οι πολίτες και κυρίως οι πιο αδύναμοι συνεχίζουν να πληρώνουν ακριβά τα αποτελέσματα μιας πολιτικής που βασίστηκε στο ψέμα και την εξαπάτηση. Ζούμε την πλήρη διάλυση της κοινωνικής πρόνοιας, της δημόσιας υγείας με τη σφραγίδα της τρόικας και των δανειστών!  Η υποτακτικότητα που επέδειξαν τόσο ο Τσίπρας όσο και ο Καμμένος δεν έχει γυρισμό. Οι μισθοί και οι συντάξεις μειώνονται και οι φόροι αυξάνονται! Παράδειγμα: Σε 10 ευρώ βενζίνης τα 7 είναι μη ανταποδοτικοί φόροι, σε μια χώρα που οι μεγάλες της οδικές αρτηρίες λυμαίνονται από εργολάβους τοκογλύφους και το υπόλοιπο οδικό δίκτυο είναι για κλάματα! Κατασκευάσαμε επιτέλους υποφερτό εθνικό οδικό δίκτυο, κι όμως προτιμούμε (λόγω υψηλών διοδίων) να πηγαίνουμε από τα μονοπάτια! «Δεν πληρώνω» ήταν το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ γρήγορα όμως προσαρμόσθηκε …

Οι νέοι μας εγκαταλείπουν τη χώρα και ο θεσμός της οικογένειας όλο και παρακμάζει, με το δημογραφικό να αποτελεί τον υπ’ αριθμό ένα εθνικό κίνδυνο. Η δημογραφική γήρανση και η ανεργία δημιουργούν ένα μεγάλο έλλειμμα στο ασφαλιστικό μας όπου  ανατρέπεται μια βασική αρχή του κοινωνικού συστήματος, η αρχή της αναλογικότητας, ενώ ήδη έχει παραβιαστεί η αρχή της ισότητας και της αλληλεγγύης. Δηλαδή μόνο θεωρητικά υπάρχουν αυτές οι αρχές ενώ στην πράξη το κοινωνικό μοντέλο έχει ήδη τελειώσει-καταποντιστεί. Και το νέο πολυνομοσχέδιο για το ασφαλιστικό είναι μια πραγματική λαιμητόμος για τα δικαιώματα των συνταξιούχων.

Τεράστιο στοίχημα, ασφαλώς, είναι και η αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης, που σίγουρα αποτελεί σοβαρό «πονοκέφαλο». Η στάση της Ε.Ε. παραμένει προβληματική την ώρα που η Τουρκία παίζει ουσιαστικό ρόλο στον έλεγχο των προσφυγικών ροών, καθώς τελικός προορισμός των περισσότερων μεταναστών είναι το Βερολίνο και άλλες πόλεις του πλούσιου Βορρά. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε τις καθημερινές προκλήσεις της Τουρκίας, τις αλυτρωτικές βλέψεις των Σκοπίων, ακόμη και των Αλβανών, σίγουρα δεν μπορούμε να κοιμούμαστε ήσυχοι ...

Σε ό,τι αφορά την Κύπρο, το 2015 είχαμε ένα εντατικό διάλογο για λύση του Κυπριακού. «Πανηγυρίσαμε» για την εκλογή του Μουσταφά Ακιντζί. Και πάλιν απογοητευθήκαμε, αφού κι αυτός, όπως και όλοι οι προκάτοχοι του, πολύ γρήγορα μεταλλάχθηκε σε εγκάθετο μίσθαρνο της κατοχικής Τουρκίας! Οι εντατικές συνομιλίες, σε αντίθεση με όσα διατυμπανίζουν, δεν απέδωσαν το παραμικρό έως σήμερα, τουλάχιστον ως προς τις βασικές πτυχές του Κυπριακού (εγγυήσεις-ασφάλεια, χωριστές πλειοψηφίες, περιουσιακό, κ.α.).

«Οφείλουμε-επιτέλους-να κατανοήσουμε», λέει σε εκτενή συνέντευξη του στο «Φιλελεύθερο», ο Λουκάς Αξελός συγγραφέας, διανοούμενος της ελληνικής αριστεράς και πρώην μέλος της Κ.Ε. και της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ:  «ότι ανεξάρτητα από τα επιμέρους στοιχεία τακτικισμού, το δεσπόζον στοιχείο της τουρκικής πολιτικής, ήταν, είναι και θα είναι η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η δημιουργία ενός φρανκενσταϊνικής κατασκευής μεταμοντέρνου υβριδιακού κρατικού μορφώματος. Με προεξάρχοντα στοιχεία τον συνομοσπονδιακό (βοσνιακής κοπής) χαρακτήρα, την επιβολή ενός θεσμικού πλαισίου, που θα λειτουργεί νομιμοποιημένο όμως  αφετηριακά με διεθνείς όρους και συμβάσεις κατ’ εξαίρεσιν παντός διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου, και στο οποίο επικυρίαρχος αλλά και άμεσος εκτελεστής των παραπάνω θα είναι η Τουρκία ... μια χώρα που δεν αγνοεί την Κύπρο για να μπορεί να είναι ενεργή στις παγκόσμιες και περιφερειακές πολιτικές … Το πλαίσιο, λοιπόν, είναι σαφές και η προτεινόμενη λύση δεν προβλέπει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από ένα συνομοσπονδιακής μορφής κρατικό κατασκεύασμα, που θα τελεί υπό τον πολιτικοστρατιωτικό έλεγχο της Τουρκίας, ώσπου να κλείσει ο μακρύς αυτός κύκλος Αλεξανδρεττοποίησης και να ανατείλει η μεγάλη για την Άγκυρα στιγμή όπου η Κύπρος θα έχει προστεθεί στα “επανακτηθέντα εδάφη” … ». Πικρές αλήθειες που οφείλουμε όλοι να τις λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη μας. Όπως οφείλουμε επιτέλους να αντιληφθούμε ότι οποιαδήποτε εξέλιξη στην Κύπρο, θετική ή αρνητική, θα έχει ανάλογες επιπτώσεις στο Αιγαίο και τη Θράκη. Και δύο λόγια για κυπριακή οικονομία, αν και την θεωρώ δευτερευούσης σημασίας θέμα για ένα τόπο που αντιμετωπίζει πρόβλημα εθνικής επιβίωσης. Ωστόσο η πραγματιστή οικονομία έχει σοβαρά προβλήματα και δεν είναι όπως παρουσιάζεται! Σημειώνω μόνο ότι η Κύπρος έχει 15% ανεργία και είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο στα μη εξυπηρετούμενα δάνεια! Στην Κύπρο της ευημερίας τα κοινωνικά παντοπωλεία ανθούν και τα συσσίτια για άπορους είναι μερικές χιλιάδες!

Στον υπόλοιπο κόσμο και κυρίως στη γειτονιά μας, το 2015 εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι εγκατέλειψαν τις πατρίδες τους, άλλοι για να διαφύγουν από την παράνοια του πολέμου, άλλοι σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής, δημιουργώντας ένα τεράστιο και συνεχές ανθρώπινο κύμα στις πύλες της Ευρώπης. Κάθε τόσο, μια δυνατή εικόνα που αποτύπωνε το προσφυγικό δράμα βρισκόταν στο επίκεντρο της δημόσιας προσοχής. Η προσφυγική κρίση, μαζί με την έξαρση της διεθνούς τρομοκρατίας αδιαμφισβήτητα ήταν τα πρώτα θέματα της επικαιρότητας το 2015 και σίγουρα θα κυριαρχήσουν και το 2016.

Συμπέρασμα: Όλοι μας, θέλουμε τον καινούργιο χρόνο να κάνουμε μια νέα αρχή. Όλοι μας λαχταρούμε να δούμε έναν αλλιώτικο δίχως πόνο και δυστυχία κόσμο. Μια ανθρωπότητα με περισσότερη ανθρωπιά, χωρίς πάθη και αδυναμίες, χωρίς μίση και εγκλήματα, χωρίς πολέμους και αιματοχυσίες, χωρίς κλοπές και ληστείες, χωρίς βιασμούς και αδικίες, χωρίς γυμνούς και πεινασμένους. Ωστόσο ο κόσμος κυριολεκτικά βράζει και το μέλλον της ανθρωπότητας κρέμεται από μια κλωστή…. Ζούμε σε μια κοινωνία που μοιάζει καταπληκτικά με μια αληθινή ζούγκλα. Το τι θα ακολουθήσει, κανένας δεν μπορεί να το γνωρίζει. Σίγουρα τα γεγονότα όπως εξελίσσονται δεν αφήνουν δυστυχώς πολλά περιθώρια ελπίδας …

Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή

Εκπαιδευτικός στο ΤΕΙ Λάρισας

Από το Μονάγρι Λεμεσού

a.avgoustis@hotmail.com