« Nobel» Ανθρωπιάς! - Του Θεόδωρου Μεσσηνέζη

Πριν λίγες μέρες επισκέφτηκε την Αθήνα η γνωστή και διακεκριμένη ηθοποιός  VANESSA REDGRAVE , η οποία ήλθε  αποκλειστικά για να δει από κοντά το θέμα των προσφύγων και μεταναστών. Στην Αθήνα , είδε τα σημεία που φιλοξενούνται οι πρόσφυγες , μίλησε με πολλούς από αυτούς , άκουσε τα της τρομερής ταλαιπωρίας που υφίστανται ώσπου  να φθάσουν εδώ , για τη βάναυση συμπεριφορά αυτών που τους στέλνουν στα νησιά μας, χωρίς να υπολογίζουν αν θα φθάσουν σ’ αυτά ζωντανοί ή πνιγμένοι νεκροί , είδε πως τους αντιμετωπίζουμε εμείς εδώ στην Αθήνα ,έμαθε πως τους υποδέχονται στα νησιά οι νησιώτες, και συγκινημένη δήλωσε ότι «Οι Έλληνες δίνουν ένα μεγάλο μάθημα Ανθρωπιάς στους Ευρωπαίους και όχι μόνον!» Και ότι θα προτείνει το φετινό ΝOBEL Ειρήνης και ανθρωπιάς ,  να απονεμηθεί στα Ελληνικά νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου

Άλλο όμως είναι να άκουει κάποιος αφηγήσεις, όσο δραματικές και έντονες και αν είναι αυτές, και άλλο να δει με τα ίδια του τα μάτια, το πως φθάνουν στα Νησιά μας αυτοί οι δύστυχοι Άνθρωποι, κυνηγημένοι από τη φρίκη ενός πολέμου , που τους  απειλεί με φρικτό θάνατο ! Ενός πολέμου, παράξενου , αδικαιολόγητου και απρόσμενου , που όχι αυτοί οι ίδιοι προκάλεσαν, αλλά άλλοι και που τώρα , από μακριά και πολύ μακριά κοιτούν και λένε ότι «λυπούνται» , Αλλά δεν κάνουν τίποτα ουσιώδες και δυναμικό για να τον σταματήσουν! Τους συμφέρει να υπάρχει αυτός ο πόλεμος και δεν τον σταματούν;  Αυτό είναι ένα άλλο τεράστιο ερωτηματικό, που δεν είναι ούτε του παρόντος ούτε του γράφοντος να απαντηθεί. Το θέμα μας είναι άλλο. Είναι το «Nobel  Ανθρωπιάς!»

Αν η Κυρία Redgrave είχε το χρόνο να επισκεφθεί  ένα από αυτά τα Νησιά, π.χ. τη Λέσβο , τη Μυτιλήνη , και έβλεπε από κοντά , το πώς αυτοί οι δύστυχοι Άνθρωποι και δη Οι Σύριοι, με τις οικογένειές τους, αποβιβάζονται στα Νησιά μας από τα «πλωτά φέρετρα», τις σάπιες πλαστικές βάρκες , που οι εύσπλαχνοι και αχόρταγο για χρήμα, γείτονές μας Τούρκοι , τους στοιβάζουν κατά δεκάδες, και τους αφήνουν στη διάθεση των κυμάτων του Αιγαίου, αδιαφορώντας αν και πως θα φθάσουν στις απέναντι στεριές ζωντανοί,  ή κι αν  θα πνιγούν στη παγωμένη θάλασσα. Αν τους έβλεπε να βγαίνουν από αυτά τα τελείως ακατάλληλα σαπιοκάραβα ,θαλασσοδαρμένοι, θαλασσοβρεγμένοι, με τη ψυχή στο στόμα. Και άκουγε τα μαρτύριά, τους, την αγωνία τους, αλλά πολύ περισσότερο  άκουγε το θρήνο των «χαροκαμένων μανάδων και γονιών» που μέσα από την αγκαλιά τους άρπαξε η μανιασμένη θάλασσα τα παιδάκια τους και τα έπνιξε!  Έβλεπε επίσης στις ακρογιαλιές τα χιλιάδες πεταμένα , αλλά ακριβοπληρωμένα στους γείτονες μας σωσίβια, και τις εκατοντάδες πολύ πιο ακριβοπληρωμένες «σαπιόβαρκες» πεταμένες κι αυτές . Αλλά και κάτι άλλο που δεν θα περίμενε ποτέ στη ζωή της να αντικρίσει , και  το αντίκριζε εκεί, μπρος στα πόδια της, δηλαδή τις δεκάδες των νεκρών, πνιγμένων , ανδρών και γυναικών και κυρίως , δυστυχώς τα κορμάκια των μικρών αθώων παιδιών. Τι θα ένοιωθε; Κι αν από την άλλη έβλεπε , άνδρες και γυναίκες ακόμη και ηλικιωμένους νησιώτες να μπαίνουν με τα ρούχα στη παγωμένη θάλασσα , αδιαφορώντας για τον εαυτό τους, και να βγαίνουν κρατώντας στην αγκαλιά τους κάποιον για να το σώσουν απ’ το πνιγμό και το θάνατο ή και τη  ψύξη, μισολιπόθυμο. Τι θα έλεγε;  Αν δε, έφευγε λίγο απ’ τ’ ακρογιάλια και πήγαινε λίγο πιο μέσα, στα χωριά και στη πόλη και έβλεπε με έκπληξη , πόσο και πως οι ντόπιοι, ,παρά τα δικά τους τεράστια οικονομικά προβλήματα που η αφροσύνη των δικών μας πολιτικών και η σκληρή και αχόρταγη διάθεση των δανειστών μας τους έχουν φορτώσει, να  προσπαθούν, με κάθε τρόπο να υποδεχθούν και να βοηθήσουν αυτά τα δύστυχα πλάσματα! Τι θα υπέθετε;

Εεεε τότε, στα σίγουρα η αξιόλογη αυτή γυναίκα δεν θα ΠΡΟΤΕΙΝΕ, αλλά θα ΑΠΑΙΤΟΥΣΕ  ΔΥΝΑΜΙΚΑ , το Nobel Ανθρωπιάς και αλληλεγγύης να δοθεί στα Νησιά αυτά τα απομεμονωμένα και από το  επίσημο κράτος παραμελημένα. Και στους Νησιώτες αυτούς που, Απολύτως δίκαια τους αξίζει η ΤΙΜΗΤΙΚΗ αυτή αναγνώριση.

Aν δε συμπτωματικά αναλογιστούμε και τη... φιλική και ανιδιοτελή συμπεριφορά προς τους άτυχους αυτούς Ανθρώπους ορισμένων Βαλκανικών άλλα και Ευρωπαϊκών Κρατών, τότε... Το αφήνω στη κρίση του καθενός σας !

Να λοιπόν γιατί Π ρ ε π ε ι  να στηρίξουμε όλοι εμείς οι Έλληνες, αλλά και όσοι ξένοι νιώθουν να μην έχει χαθεί από μέσα τους η ΑΝΘΡΩΠΙΑ, την πρόταση της αξιόλογης Κας  Vanessa  Redgrave  για το φετινό NOBEL.-

Σε ανύποπτο χρόνο , προ τριμήνου και πλέον , όταν έγινε μια πρόταση από ορισμένους , να δοθεί ο τιμητικός τίτλος «Πολιτιστική Πρωτεύουσα του Κόσμου στη Μυτιλήνη , τη Πατρίδα μου , είπα ότι πιο καλά και δίκαιο θα ήταν αν ο προτεινόμενος τίτλος είχε την ονομασία , όχι ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ αλλά ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ Πρωτεύουσα!

Το σημείωμά μου αυτό, υπό μορφή άρθρου, δημοσιεύτηκε στη τοπική εφημερίδα Τα ΠΟΛΙΤΙΚΑ της Λέσβου στο φύλλο της 15ης Νοεμβρίου 2015. Ορισμένοι δυσαρεστήθηκαν που δεν μου άρεσε το πολιτιστική και άλλοι με συνεχάρησαν που προτιμούσα την ανθρωπιστική.  Η Πρόταση όμως της Κας Redgrave νομίζω ότι είναι η πιο δίκαια και σωστή! Γιατί θα είναι τιμή μεν για τα Νησιά αυτά και τους Νησιώτες τους αλλά και ένα μάθημα σκληρό για όσους αντιμετωπίζουν αυτή την ανείπωτη Τραγωδία των Προσφύγων με απάθεια και αδιαφορία όπως π.χ. ορισμένοι Ευρωπαίοι και μερικοί άλλοι, θεωρητικά πολιτισμένοι Λαοί !

Θ.Σ.Μεσσηνεζης.-07/01/2016