Πολιτικές αλητότητας - Του Θάνου Τζήμερου

Ένα από τα “επιτεύγματα” της λαϊκιστικής σαχλαμαρολογίας είναι το ότι εισήγαγε στον πολιτικό λόγο ανύπαρκτους όρους. Και τους επέβαλε ως αντικείμενο συζήτησης. Οι... must καραμέλες των τελευταίων 6 ετών είναι οι "πολιτικές λιτότητας" και η "φτωχοποίηση". Μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος τι σημαίνουν αυτοί οι όροι; Έχεις να διαλέξεις ανάμεσα στη λιτότητα και στην ευμάρεια και διαλέγεις την πρώτη; Κι αρκεί να την καταγγείλεις τη λιτότητα για να φύγει; Μήπως να της δώσεις και καναδυό μπατσάκια να φοβηθεί να μην ξαναρθεί;

Και ποιο είναι το αντίθετο; Προφανώς οι πολιτικές "χουβαρδοσύνης"! Και πώς γίνονται αυτές; Προφανώς με αύξηση των δημοσίων δαπανών: μισθών ΔΥ και συντάξεων. Άντε και των δημοσίων επενδύσεων. Με ποιανού τα λεφτά; Προφανώς των φορολογουμένων, διότι, είπαμε, δανεικά τέλος. Σ΄ αυτόν που θα φορολογηθεί για να έχει το κράτος να δίνει σε μισθούς και συντάξεις, δεν θα επιβληθεί πολιτική λιτότητας; Τους φορολογούμενους, αυτούς ναι, το κράτος τους "φτωχοποιεί" ξεσκίζοντάς τους για να έχουν λαμβάνειν οι στρατιές των συνταξιούχων και των αργόμισθων. Αλλά για να μην συμβεί αυτό, η λύση είναι η απόλυση των αργόμισθων και η κατάργηση των πρόωρων συντάξεων. Αυτό εννοούν όσοι καταγγέλουν τη "φτωχοποίηση";

Το αφήγημα της ελληνικής κρίσης, έχω βαρεθεί να το γράφω, είναι το πιο απλό πράγμα στον κόσμο. Μας είπαν οι εταίροι: εμείς αναλαμβάνουμε τα δάνειά σας. Εσείς φροντίστε να μην ξαναδανειστείτε. Ήγουν, αν θέλετε να δίνετε παροχές "πλουσιοποίησης" θα τις παίρνετε από φόρους. Εσείς κρατάτε και το μαχαίρι και το καρπούζι. Κόψτε το όπως νομίζετε. Μικρά κομμάτια; Θα φάνε πολλοί αλλά δεν θα χορτάσουν. Μεγάλα κομμάτια; Θα φάνε λίγοι κι οι άλλοι καθόλου και θα φωνάζουν. Αν θέλετε περισσότερο καρπούζι θα φτιάξετε μποστάνι. Αλλά θα φάτε αργότερα. Βρείτε τη χρυσή τομή. Δικό σας θέμα είναι. Όμως, πλέον, δανεικό καρπούζι δεν έχει.

Οι λαϊκιστές, όλων των αποχρώσεων, δεν το κατάλαβαν ή έκαναν πως δεν το κατάλαβαν. 6 χρόνια τώρα, καταγγέλουν το μικρό καρπούζι! Αλλά δεν έμειναν εκεί. Καταγγέλουν κι ως... εχθρούς του λαού όσους καταλαβαίνουν το παράδειγμα με το καρπούζι. Διότι θέλουν, λέει, να... φτωχοποιήσουν τον λαό. Ποιος και γιατί να το θέλει αυτό; Εγώ θα ήθελα να δίνω 5000 ευρώ βασικό μισθό και 3000 σύνταξη. Πού θα βρω όμως τα λεφτά; Κάνοντας πορείες μαζί με το ΠΑΜΕ; Ή απεργώντας μαζί με την ΑΔΕΔΥ;

Μία λύση υπάρχει για όλους: το μεγάλωμα της πίτας, δηλαδή η αύξηση του ΑΕΠ μέσω παραγωγής. Αυτό όμως προϋποθέτει μία σειρά από μεταρρυθμίσεις, ανάμεσα στις οποίες κομβική είναι η μείωση των φόρων, άρα και η μείωση, για 2 χρόνια τουλάχιστον, των δημοσίων δαπανών, μέχρι οι μεταρρυθμίσεις να αρχίσουν να αποδίδουν φορολογικά έσοδα από την μεγαλύτερη πίτα. Αλλά και πάλι, ακόμα κι αν είχαμε 1 τρισ. ΑΕΠ, τον πλούτο που θα παράγει η κοινωνία της εργασίας γιατί να τον καρπούνται τα οι κομματικοί στρατοί των ΔΥ και των ΔΕΚΟ που συνταξιοδοτήθηκαν στα 50;

Μέχρι σήμερα λοιπόν, είχαμε πολιτικές αλητό-τητας: κλέβω από σένα, τα δίνω στους πελάτες μου. Αυτό προσπαθούν να συνεχίσουν με κάθε τρόπο οι λαϊκιστές - κόκκινοι, μπλε και πράσινοι. Την Κυριακή έχετε τη δυνατότητα να στείλετε τους μπλε λαϊκιστές στο "χρονοντούλαπο της ιστορίας" που έλεγαν κάποτε οι πρασινοκόκκινοι λαϊκιστές. Μέχρι να έρθει κι η δική τους σειρά - πολύ πιο γρήγορα απ όσο φαντάζονται.

Market News